چرا سیاستمداران روسیه قولهای اجرا نشدنی می‌دهند
- مجموعه: اخبار بین الملل
- تاریخ انتشار : شنبه, 28 اسفند 1395 15:01
به گزارش خبرآنلاین او در روزنامه تجاری "ار ب کا"، نوشت: کارشناسان آمریکایی 8 سال قبل در یک مجله علمی نتایج یک تحقیق روانی را منتشر کردند که نشان می‌داد افرادی که قولهای بزرگی در ملاء عام می‌دهند حین فعالیت واقعی به نتیجه کمتری می‌رسند. معنای این نتیجه‌گیری دانشمندان حین بررسی اخبار خبرگزاریهای بزرگ روسيه در مورد اقدامات مقامات عالی کشور درک مي‌شود.
یک نگاه به این قولها نشان می‌دهد چه میزان ناچیزی از آنها تحقق می‌یابد. ضمناً اکثر این قولها به اموری اختصاص دارد که در آینده دور رخ می‌دهد.
یک بررسی کوتاه نشان می‌دهد همه قولهای داده شده در مورد مدرن سازی، کاهش تعداد کارکنان دولتی، نقل مکان مردم از مسکن در حال ویران شدن، بهبود جو سرمایه گذاری، محدود کردن رشد قیمت خدمات شهرداری و بقیه نه تنها از واقعیات دور بوده بلکه اصلاً اجرا شدنی نیست.
قول دادند " از سال 2010 به بعد هر سال 60 هواپیمای سوخوی سوپرجت 100 فروخته مي‌شود" ولی تعداد هواپیماهای فروخته شده تاکنون از 92 فروند فراتر نمی‌رود. هواپیماهای روسی اساساً در بازار داخلی خریدار دارد که نمی‌تواند تقاضای ضروری را تأمین کند. در شرایط رکود اقتصاد نمی‌شود اشتغال را طی 15 سال در حدود 6/34 درصد بالا برد، در شرایط سلطه بوروکراسی نمی‌شود با رشد ساختارهای بوروکراتیک و تعداد بوروکراتها مبارزه کرد.
عوامفریبی سیاستمداران حین مبارزه انتخاباتی یک امر و عوامفریبی در دوران در دست داشتن زمام امور مورد دیگری است. مورد دوم در واقع نشانه انحراف روانی است.
منطق فعالیت بوروکراسی روسيه مخصوصاً وقتی هولناک مي‌شود که درک می‌کنیم: بوروکراسی روس بسته به اوضاع اقتصاد و حوزه اجتماعی کشور تغییر نمی‌کند. البته مي‌شود گفت علت این اوضاع حرص و آز مقامات و تمایل آنها به ثروتمند شدن است. ولی حتی این امر درصورت هماهنگی با واقعیات تا این حد وحشتناک نخواهد بود. ولی وقتی که برای مثال در شرایط کاهش سه برابر حمل کالاها از راه دریایی شمال قول داده مي‌شود این حجم تا سال 2025 صد برابر شود این تصور بروز می‌کند که آنگلا مرکل صدراعظم آلمان درست می‌گفت که "رهبری روسيه در دنیای دیگری زندگی می‌کند".
تحلیل برنامه‌ها و اظهارات مقامات روس اجازه می‌دهد گفته شود شکاف بین مقاصد و نتایج واقعی در تاریخ روسيه هرگز تا این حد بزرگ نبوده است. اما با توجه به اینکه در شرایط نبود انتخابات واقعی در کشور و بی‌مسئولیتی مقامات در برابر مردم قول دادن ضرورتی ندارد به این نتیجه می‌رسیم که دادن این قولها ماهیت روانی دارد و نه سیاسی. یعنی نخبگان ما در دنیای ساختگی خود احساس راحتی می‌کنند و به همین دلیل قصد بازگشت به دنیای واقعی را ندارند. لذا شیوه "طراحی" در روسيه معاصر نه امری تاکتیکی بلکه تشخیص بیماری است. این امر باعث مي‌شود ما نگران ادامه بقای کشور باشیم و نه نیل به یکی از اهداف رنگارنگی که مقامات بیان می‌کنند.
