هیاهو برای هیچ
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
اخبار سیاسی - سرانجام سوال «جبهه پایداری» از وزیر نفت در «بهارستان»
هیاهو برای هیچ
تمام شد. «جبهه پایداری» و داد و بیدادهای همیشه‌اش دیروز ختم به سکوت شد. سکوتی درمیانه دعوا. در میانه «های‌وهوی» همیشگی این جبهه سیاسی.سوال ملی صحن دیروز مربوط به نقل‌قولی از وزیر نفت بود؛ نقل‌قولی که حالا آنقدر به‌زعم یکی از نمایندگان مهم شده که ساعاتی از جلسه علنی دیروز مجلس را به خود اختصاص دهد.
روایت کوتاه بیژن زنگنه از دیدار یکی از وزیران احمدی‌نژاد و گریه وزیر به‌خاطر... . اما رسایی ماجرا را جور دیگری وانمود کرده و چند مساله را با هم یکی می‌کند و صدای خیلی‌ها در مجلس بلند می‌شود. هرچه باشد؛ هیات‌رییسه تصمیم‌اش را گرفته و حالا نمایندگان حسب قوانین داخلی مجلس بر این باورند که شخص علی لاریجانی در بیان این سوال در صحن علنی مجلس مسوول است.
خیلی از نمایندگان، آیین‌نامه داخلی مجلس را به نشانه اعتراض در دست گرفته‌اند و نمی‌خواهند چنین سوالی از تریبون مجلس پرسیده شود اما کار از کار گذشته و یک‌ساعتی از وقت کاری بهارستان صرف این سوال می‌شود. در سخنان وزیر نفت هم کنایه‌ای آرام به هیات رییس پنهان است: «اینکه آیا سوال از وظایف وزیر است یا خیر، تشخیص آن برعهده هیات‌رییسه مجلس است و بنده تنها خود را موظف به پاسخگویی می‌دانم.
حق جناب رسایی است که در صحن علنی سوال خود را طرح کند اما بنده فکر می‌کنم مسایل زیادی در کشور است که باید برای آن وقت بگذاریم.»در سوال حمید رسایی از وزیر نفت بیش از صدبار به واژه گریه اشاره شد؛ آن هم گریه رییس‌جمهوری در هیات دولت. عابد فتاحی؛ نماینده ارومیه به «شرق» می‌گوید: «معلوم نیست این طیف سیاسی از بیان چنین مسایلی دنبال چه اهدافی می‌گردند اما هرچه باشد سوال ملی حمید رسایی و طیف سیاسی متبوعش نشان از دغدغه‌های اصلی این روزهای آنان دارد؛ دغدغه‌هایی که اصلا با مشکلات روز جامعه همگام نیست. آنها هنوز در دوران احمدی‌نژاد سر می‌کنند.»به گفته حجت‌الاسلام باقری‌بنابی؛ نماینده بناب هم «کشور در سال‌های گذشته با ندانم‌کاری‌های دولت گذشته و نمایندگان طرفدار این طیف تا قهقرای سقوط رفته و حالا هم حال و روز خوشی ندارد.»
تداوم تاکتیک «بگم‌بگم»
حالا درست در روزهایی که رکورد تورمی به یادگار مانده از دولت مهرورز محمود احمدی‌نژاد دست از سر اقتصاد نیمه‌جان ایران برنمی‌دارد؛ به گفته فتاحی؛ «سوال ملی نماینده نزدیک به «جبهه پایداری» نشان از آن دارد که دغدغه برخی در این کشور معطوف به همان سبک بگم‌بگم‌های محمود احمدی‌نژاد است و برخی گویی در مکتب او به خوبی دست‌پرورده شده‌اند.»دیروز توی راهروهای بهارستان می‌شد فهمید که «جبهه پایداری» در پایان راه است. طیف سیاسی انگشت‌شماری که از ابتدای روی‌کارآمدن دولت نهم از هیچ کارشکنی‌ای فرو‌گذار نکرده و همیشه بلندبلند حرف زده و کمتر حرف شنیده. حمید رسایی دیروز بیژن نامدارزنگنه را به خاطر سخنانش در یک محفل شخصی به بهارستان کشاند.
برخی نمایندگان خشمگین بودند که چرا چنین فرصتی در اختیار رسایی و همفکرانش قرار داده شده تا تریبون مجلس را از این طریق به مسخره بگیرند. تریبونی که میلیون‌ها شهروند ایرانی با چرخاندن پیچ رادیوشان می‌توانند شنوای هر لحظه آن باشند. حمید رسایی آنطور که با صدای بلند و کمی لرزان نطق می‌کند به‌زعم خودش «دنبال چوب لای چرخ گذاشتن دولت نیست» اما معتقد است که با سخنان زنگنه آبرویی از کشور برده شد و او به‌دنبال اصلاح این مساله است.
حمید رسایی این سوال را به نیابت از «علی‌اصغر زارعی» و «روح‌الله حسینیان»، نمایندگان تهران بیان می‌کند. رسایی مدعی است که زنگنه در جلسه عمومی بعد از اینکه در مورد سند نفت صحبت‌هایی می‌کند، گفته که یک‌شب وزرای قبلی پیش او آمدند و مطرح کردند که رفته‌اند امارات پول بگیرند و آقای روحانی هم بعد از رفتن آنها، گریه کرده که چرا باید کار کشور به اینجا برسد که برای امور جاری کشور از شیخ اماراتی چهارقران پول بگیریم.
این عزت ما نیست. رسایی سپس از میان 500 تیتری که به آن استناد می‌کند؛ دقایقی پشت‌سر هم تیترهای برخی روزنامه‌ها را می‌خواند و برخی را هم به خاطر آنچه «حفظ شأن نظام» می‌نامد، سانسور می‌کند. عضو «جبهه پایداری» لحن حق‌به‌جانبی به خود می‌گیرد و تیترها را بلند بلند مرور می‌کند: «رو انداختن دولت قبل به شیخ امارات، گریه روحانی را درآورد»، «کدام وزیر احمدی‌نژاد، روحانی را به گریه انداخت»، «روحانی به‌خاطر پول گرفتن از امارات گریه کرد»، «گریه روحانی به‌خاطر بی‌پولی»، ماجرایی که وزیری فاش کرد: «پول گرفتن وزیر از شیخ امارات»، «گریه روحانی برای عزت کشور»، «دلسوزی امیر امارات برای کشور»، «کدام وزیر احمدی‌نژاد چهارقران پول از شیخ امارات گرفت»، «وزیر احمدی‌نژاد گدایی کرد» و... .پاسخ زنگنه به این بخش از حرف‌های رسایی این است: «من تنها گفتم که آقای روحانی گفتند یکی از وزرای پیشین پیش من آمد و گفت رفتم امارات و مابقی قضایا، من هم نگفتم پول قرضی بوده، پول خودمان را گرفتند اما اینکه آدم برود برای گرفتن پول خود خواهش کند آیا این عزت است؟ پول خودمان را که مال خودمان است برویم خواهش کنیم به ما بدهند؟ این عزت نیست.»
برخی هنوز رفتن احمدی‌نژاد را باور نکرده‌اند
«ما در سال‌های 90 و 91 صادر‌کننده نفت بودیم و مدیریت آقای زنگنه باعث شده وارد‌کننده بنزین باشیم و این موضوعات گریه ندارد.» این هم از آن جمله‌های عجیب حمید رسایی بود که برای خیلی از نمایندگان گران آمد.
اسماعیل جلیلی، نماینده اهواز در همین زمینه به «شرق» می‌گوید: «چند ماهی است که دولت محمود احمدی‌نژاد رفته و کابینه یازدهم سر کار آمده اما برای برخی این تغییر هنوز باورکردنی نیست و با تعجب چنان از وزرای پیشین و رفتار و کردارشان سخن می‌گویند که هر که در این سرزمین زندگی نکرده باشد؛ تصور خواهد کرد ما از چه دوران طلایی به این دوره رسیده‌ایم.» به گفته او؛ «همین آقای رسایی از آن نمایندگانی است که هنوز یا واقعیت تغییر دولت را نپذیرفته یا این تغییر به میزان زیادی برایش‌گران تمام شده.»اما رسایی کماکان روی محور «گریه» و «بگم‌بگم» حرکت می‌کند: «شما می‌گویید آقای روحانی در جلسه هیات دولت گریه کرده. اگر وزیر رفته و پول خودمان را گرفته باید به او گفت دستت درد نکند، وزیر باغیرت که رفته‌ای پول خودمان را گرفته‌ای. نرفتی توافقنامه ژنو امضا کنی، رفته‌ای پول خودمان را گرفته‌ای. آقای زنگنه در گزارش کمیسیون، صدای ضبط‌شده شما وجود دارد که شما فرمودید آقای روحانی در جلسه خصوصی به من نگفته در جلسه هیات دولت گفته.»
اشاره مستقیم لاریجانی به امنیتی‌بودن پرونده کرسنت
رسایی در جای دیگری از سخنانش به زنگنه می‌گوید: «شما می‌خواهید جلوی تکرار بابک زنجانی‌ها را بگیرید؟ شما بروید جلوی کرسنت را بگیرد. درخصوص کرسنت در دادگاه لاهه در شرایط حداقلی موضوعاتی است. در قضیه کرسنت ما هشت‌میلیاردتومان و...» حرف‌های رسایی نیمه‌تمام می‌ماند و علی لاریجانی به او می‌گوید: «در باره موضوعاتی که مربوط به امنیت کشور است و جای دیگری بحث می‌شود شما نباید صحبتی داشته باشید.»پاسخ زنگنه به حرف‌های رسایی این است: «اینکه چه کارهایی کرده‌ایم که جریان بابک زنجانی و امثال آن در کشور تکرار نشود در این زمینه‌ها باید صحبت کنیم. اینکه شیخ یا وزیر چه کسی بود کدام درد بیکاری، تورم، گرانی را برطرف می‌کند؟»
انتشار نقل‌قول جلسه خصوصی برای 40میلیون‌نفر
زنگنه همچنین می‌افزاید: «من نگفته بودم که آن حرف پخش شود. حالا اگر چهارتا سایت آن را بنویسند صدهزارنفر متوجه می‌شوند. شما آوردید مجلس
50-40میلیون‌نفر فهمیدند.» وزیر نفت همچنین می‌افزاید: «اگر گفته شده من استعفا دادم اشتباه است؛ کسی استعفا می‌دهد که ناامید باشد؛ من سرشار از نشاط و امیدم.»
روایت وزیر نفت از سخنانی که حالا موجب این حاشیه‌سازی‌ها در صحن علنی مجلس شده، از تریبون به گوش همه می‌رسد: «در بزرگداشت شهید تندگویان گفتم با شعار نمی‌شود کشور را پیش برد بلکه با شعور و خرد باید کشور را پیش برد، کشور تا یک زمانی با بالا و پایین‌هایی که وجود داشت، رو به پیشرفت بود اما از سال 84 به‌بعد وقفه ایجاد شد؛ ما نباید در گذشته سیر کنیم و افراطی‌گری همیشه باید محکوم شود.»
زنگنه در ادامه، روایتش از حرف‌های آن روزش در مراسم بزرگداشت شهید تندگویان را بیان می‌کند: «در آنجا گفتم یک‌روز، پیش امیر قطر رفتم و او به من گفت من غبطه می‌خورم به آنچه شما در پارس‌جنوبی دارید. ما دوباره باید کاری کنیم که دیگران به ما غبطه بخورند باید همه‌باهم در راه شهید تندگویان جلو برویم و صنعت نفتی داشته باشیم که دیگران حسرت ما را بخورند.»
وزیر نفت همچنین تاکید دارد که «من نگفتم آقای رییس در دولت گریه کرده و... . به همین خاطر نمی‌دانم رسایی اینها را از کجا آورده. بحث این است که چرا باید کشور به وضعیتی برسد که ما حسرت بخوریم و مردم ما به ایرانی‌بودنشان افتخار می‌کنند اما آنچه را که در چشم‌انداز است خدایی نکرده نرسیم. من دلم می‌سوزد به حال این کشور، با این همه‌منابع و امکاناتی که داریم باید کشور یک منطقه باشیم نه اینکه پیش دیگران خواهش کنیم.»زنگنه همچنین حرف‌های روز رای اعتمادش را بار دیگر برای مجلسی‌ها مرور می‌کند: «بنده روزی که به اینجا آمدم می‌دانستم که به کجا می‌روم، به شما هم عرض کردم به هتل پنج‌ستاره نمی‌فرستید، آدمی که به هتل پنج‌ستاره می‌رود با یک تجهیزات می‌رود، آدمی که به میدان مین می‌رود با تجهیزات دیگری می‌رود و من با تجهیزات به میدان مین به وزارت نفت رفتم.»
ترس رسایی از رای‌گیری مجلس
نمایندگان هم از دست رسایی دلخورند و هم از دست هیات‌رییسه. صدای بلند دو- دو در میان حرف‌های رسایی در مجلس طنین انداخته. آنها نمی‌خواهند بیشتر از این بشنوند. زنگنه در مدت حضورش در کابینه یازدهم از وزرای پرکار بوده و با بسیاری از نمایندگان جلسه داشته و دست‌کم در کمیسیون انرژی مجلس به‌جز برخی با او همراهند.
حرف‌های رسایی به پایان نرسیده نمایندگان یکی، دوباری به سمت تریبون می‌روند و می‌خواهند از فاصله نزدیک‌تری اعتراض‌شان به رسایی را نشان دهند و برخی هم بلند داد می‌زنند که «باید رای‌گیری شود.»طبق روال مجلس اگر نماینده از سخن وزیر قانع نشود، باید نمایندگان رای‌گیری کنند اما رسایی به‌خوبی واکنش نمایندگان را فهمیده و به‌خوبی می‌داند که اگر کار به رای‌گیری برسد باید با اعداد عجیبی از مخالفت نمایندگان با «جبهه پایداری‌های» مجلس مواجه شود.
این مساله چندان به‌صلاح نیست و رسایی از این کار پاپس می‌کشد. رسایی همیشه ناراضی این‌بار راضی می‌شود. چراکه می‌داند آن‌سوی عدم رضایت او، رای قاطع نمایندگان است و به همین خاطر با جملاتی که خیلی به او نمی‌خورد، می‌گوید: «حرف اصلی من این بود و از اینکه آقای زنگنه پشت تریبون توضیحاتی را دادند بنده تشکر می‌کنم لطفا در بیاناتشان از این به‌بعد بیشتر دقت کنند. با توجه به اینکه آقای زنگنه حرف‌هایش را پس گرفت و اظهارات خود را اصلاح کرد اینجانب قانع شدم.»صدای بیژن زنگنه از روی صندلی به گوش می‌رسد که «من سر حرف خودم هستم و حرفی را پس نمی‌گیرم.»در همین هنگام علی لاریجانی هم خطاب به رسایی می‌گوید: «آقای زنگنه وزیر نفت می‌گوید که حرف‌هایش را پس نگرفته، آیا شما قانع شدید یا نه؟»حرف رسایی این است: «با توجه به اینکه معلوم شد
نقل قول از رییس‌جمهور دروغ بوده اینجانب قانع شدم.» کنایه لاریجانی به رسایی هم شنیدنی است: «شما سلسله می‌بافید ولی در هر حال اعلام می‌کنید که قانع شدید.» رسایی راهی جز این ندارد.
اگر رای نمایندگان روی صفحه تلویزیون‌های مجلس نمایان شود شاید او و دیگر پیروان «جبهه پایداری» باید به واقعیت کم‌تعدادبودن طرفدارانشان در مجلس پی ببرند. گروهی کم‌تعداد و پرسروصدا که این‌روزها صدای خیلی‌ها در بهارستان را درآورده‌اند.
--------------------------
ای‌کاش انصافی در کار بود
مسعود پزشکیان . نماینده تبریز
اصلا درباره اینکه این حرف درست بود یا نبود یا اینکه این سوال باید در صحن علنی مطرح می‌شد یا نمی‌شد حرفی ندارم چراکه وضعیت بر اساس قوانین داخلی مجلس خیلی واضح بود و متاسفانه هیات‌رییسه خطای فاحشی انجام داد.
اما روی سخنم دوستانی هستند که علاقه دارند مدام چنین مسایلی در مجلس مطرح شود و فضا ملتهب باشد. چرا این دوستان عزیز در هشت‌سال گذشته این همه سوال نداشتند و تیزوتند نبودند؟ چرا سر جای‌شان نشستند تا دولت آقای احمدی‌نژاد هر کاری دلش خواست انجام دهد. مگر نه اینکه ما مجلسی‌ها نظارت کافی بر امور دولت نداشتیم و حالا هم جلوی حق‌الناس مدیون هستیم.
دوستان عزیز حالا یادشان افتاده که باید نظارت کنند. آن هم به شیوه‌های خنده‌دار یادآوری برخی حرف‌ها. هرکسی امروز به مذاکرات صحن علنی مجلس گوش می‌کرد واقعا به سطح نازل ادبیات استفاده‌شده در اینجا پی می‌برد و اینکه متاسفانه برخی از نمایندگان در این وانفسای کشور، به چه مسایلی می‌اندیشند و چه چیزهایی برایشان در اولویت است.
اخبار سیاسی - شرق
