رویاهای 1400
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 20 آذر 1396 08:20
عادل جهان‌آرای-اصلاح‌طلبان به دلایل گوناگون و در عین حال ناخواسته، به مدت 8 سال، خصوصا بعد از رخدادهای انتخابات 88 از سپهر سیاسی ایران و ارکان اجرایی کنار گذاشته شدند، اما کنار نرفتند.
ظهور دکتر «محمدرضا عارف» در مبارزات انتخاباتی سال 92 و سرانجام انصراف او به سود «حسن روحانی» برگ‌های برنده اصولگرایان و خاصه تمامیت‌خواهان را از آنها گرفت و عملا بازی سیاست به سود اصلاح‌طلبان ورق خورد و در ادامه حضور قدرتمندانه جهانگیری در مناظره‌های انتخاباتی سال 96 و انتخاب مجدد روحانی با آرایی بیش از آرای سال 92 و انتخابات شوراهای شهرهای کشور و بالاخص تهران و مجلس شورای اسلامی طیف اصلاح‌طلبان را همچنان در میدان رقابت قرار داد و هنوز هم در این کورس قرار دارند.
تمامیت‌خواهان و اصولگرایان تندرو با آنکه در 4 سال اخیر از رقیب جا مانده‌اند و امکان رسیدن آنها به اصلاح‌طلبان چندان میسر نیست، اما در پی این هستند که رویاهای خود را برای سال 1400 محقق کنند و درگام اول حداقل در مجلس یازدهم بتوانند حضور بیشتر و موثرتری داشته باشند.
طبیعی است که مجلس آینده می‌تواند محل زورآزمایی این دو طیف اصلی سیاست ایران باشد. اصولگرایان تندرو سعی می‌کنند از هم اکنون با استفاده از امکانات سخت‌افزاری که در اختیار آنها قرار دارد، مجلس یازدهم را از حضور اصلاح‌طلبان خالی یا حداقل کم کنند و احیانا نامزدهای آینده اصلاح‌طلبان را برای مجلس یازدهم با چالش‌های متعددی از جمله رد صلاحیت‌ها روبه‌رو سازند تا بتوانند از روی این سکو به سوی صندلی ریاست‌جمهوری 1400 پرشی موفقیت‌آمیز داشته باشند.
این ترفند گرچه در مجلس دهم باعث شد بسیاری از بزرگان اصلاح‌طلب و خصوصا چهره‌های نام‌آشنا از ورود به مجلس محروم شوند، اما برنامه‌ریزی‌های اصلاح‌طلبان باعث شد که این ترفند آنها شکست بخورد و با معرفی برخی چهره‌های جوان و ناآشنا به مجلس، کهنه‌یاران نامدار طیف اصولگرایان بعد از سال‌ها از اسب قدرت پایین بیایند و بعد از سال‌ها وزن اسمی و عددی اصلاح‌طلبی را در مجلس بالا ببرند.
گرچه در این میان برخی از نمایندگانی که از نظر تشکیلاتی و دیدگاهی با جریان اصلاح‌طلبی همدل نبودند و بیشتر دل به جناح قدرت و اصولگرایان داشتند، با بهره‌گیری از سعه‌صدر اصلاح‌طلبان، سوار قطار آنها شدند و بعد از فرود در ایستگاه مجلس دهم، راه دیگر زدند و نسبت ظاهری خود را هم با اصلاح‌طلبان انکار کردند، که البته این عمل، اصلاح‌طلبان را با یک درس تاریخی ویژه روبه‌رو ساخت و یقینا این جناح در مجلس یازدهم با وجود خطرهای احتمالی و قرائت‌های مختلف طیف مخالف‌شان، با برنامه‌تر از گذشته و با توجه به تجربیاتی که کسب کردند، نمایندگانی را به مجلس می‌فرستند که بتوانند پشتوانه محکمی برای جریان اصلاح‌طلبی و بخصوص انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 باشند.
اصلاح‌طلبان اکنون با چالش‌های مختلفی روبه‌رو هستند. گرچه برای روحانی در هر دوره چک سفید نفرستادند و اکنون ضمن حمایت‌های همه‌جانبه از دولت دوازدهم، گاه انتقادهای خود را هم مطرح می‌کنند، اما موفقیت یا عدم موفقیت روحانی خواه‌ناخواه به نام اصلاح‌طلبان نوشته خواهد شد. ضمن آنکه عملکرد اصلاح‌طلبان در مجلس، شوراهای شهرهای کشور و خصوصا تهران می‌تواند بر نمره‌ای که مردم در انتخابات مجلس یازدهم و خصوصا ریاست جمهوری 1400 به آنها می‌دهند، تاثیرگذار باشد.
بی‌تردید مهم‌ترین اصلی که می‌توان روی آن تکیه کرد و نگذاشت فضا چندان علیه اصلاح‌طلبان رقم بخورد، عملکرد نمایندگان اصلاح‌طلب در تمامی عرصه‌های وکالتی و مدیریتی در سطح کشور است. این‌که افکار عمومی چهره‌هایی مثل محمود صادقی یا علی مطهری را امروز می‌پسندند، واکنش‌های درست آنها به کسانی است که به هر طریقی سعی می‌کنند، با قرائت قانون به نفع خود، حقوق گروه‌ها، احزاب، یا اقشار دیگر را نادیده بگیرند.
امروزه وجود فساد سیستمی در کشور و رانت‌های قوی اقتصادی یقینا بیش از همه پاشنه آشیل کسانی خواهد بود که با شعار قانونمداری آرای مردم را جلب کردند و اگر آنها نتوانند در مقابل این روند بایستند، چه بسا باعث رویگردانی مردم از خود خواهند شد و رویاهای 1400 را باید از دست رفته ببینند.
اصلاح‌طلبان گرچه شاید نخواهند که فضای سیاسی یا اجتماعی کشور دچار تنش شوند، اما مماشات یا گاه چشم‌پوشی از برخی کوتاهی‌ها، بیش از همه باعث فربه‌تر شدن رانت‌های قوی اقتصادی و سیاسی خواهد شد و نمایندگان مردم در پارلمان‌های شهری و مجلس و دولت دوازدهم باید امکانات ایجاد فشار روی خود را کم کنند. طبیعی است که رقبای اصلاح‌طلبان نیز رویای 1400 را در سر خود می‌پرورانند و برای رسیدن به آن از هیچ ابزاری که بتواند اصلاح‌طلبان را از جاده موفقیت خارج کند، دریغ نخواهند کرد.
آنها حتی دوباره سعی می‌کنند ترکش‌های سال 88 را به بدنه اصلاح‌طلبی شلیک کنند و اصلاح‌طلبان را عامل افزایش بیکاری، گرانی یا حتی مشکلات احتمالی سیاسی ایران در عرصه‌های خارجی بدانند. شکی نیست که اردوگاه اصلاح‌طلبان به جای تفرقه و ایجاد ایراد به همدیگر باید مانع ترکش‌هایی شوند که رقیب به سوی آنها شلیک می‌کند. اگر قرار است نوار موفقیت اصلاح‌طلبی همچنان ادامه داشته باشد، باید روح اصلاح‌طلبی به صورت مستمر و مداوم در میان مردم جریان یابد تا تمامیت‌خواهان نتوانند با پراکندن تخم یاس و ناامیدی دوباره عرصه اجرایی کشور را از دست اصلاح‌طلبان بربایند.
اخبار سیاسی - همدلی
