شناسایی 15 ناحیه دی ان ای مرتبط با افسردگی در بدن انسان

مجموعه: اخبار علمی و آموزشی

تاریخ انتشار : سه شنبه, 12 مرداد 1395 08:26

به گزارش سیناپرس، گروهی از محققان در پژوهشی جدید موفق به شناسایی 15 ناحیه در دی ان ای انسان ها شده اند که با افسردگی مرتبط هستند. این مناطق ممکن است در برگیرنده ژن هایی باشد که خطر بروز افسردگی را افزایش می دهند با این حال باید در نظر داشت که این پژوهش نتوانسته است ارتباطی علت و معلولی بین ژن های یاد شده و بیماری افسردگی به اثبات برساند.

شناسایی ژن هایی که ریسک ابتلا به افسردگی را افزایش می دهند را می توان به عنوان گامی برای درک بیولوژی این بیماری در نظر گرفت زیرا  با شناسایی بیولوژی این بیماری نیز می توان درمان های جدیدتر و موثرتری را برای این بیماری پیشنهاد کرد.

شناسایی ژن هایی که ریسک ابتلا به افسردگی را افزایش می دهند را می توان به عنوان گامی برای درک بیولوژی این بیماری در نظر گرفت. با شناسایی بیولوژی این بیماری نیز می توان درمان های جدیدتر و موثرتری را برای این بیماری پیشنهاد کرد. دکتر روی پرلیس (Roy Perlis) به عنوان یکی از راهبران این تحقیق در این زمینه این گونه بیان می کند: «به صورت کلی باید گفت که یافتن ژن های مرتبط با افسردگی می تواند به وضوح نشان دهد که این بیماری کاملا یک بیماری مغزی است.»

محققان برای انجام این پژوهش به بررسی اطلاعات به دست آمده از بیش از 300 هزار فرد اروپایی پرداختند. در حدود 75 هزار نفر از این جمعیت مورد مطالعه هم اکنون مبتلا به افسردگی بوده و یا در گذشته تجاربی از افسردگی درمان شده داشتند. این تحلیل ها توانستند 15 ناحیه را دی ان ای افراد نشانه گذاری کنند که با خطر ابتلا به بیماری افسردگی در ارتباط بودند. برخی از این نواحی در درون یا نزدیکی ژن هایی قرار دارند که در توسعه مغزی دخیل هستند.

پرلیس در این باره اظهار داشت: «مدل های مبتنی بر انتقال دهنده های عصبی که هم اکنون از آنها برای درمان بیماری افسردگی استفاده می کنیم اغلب بیش از 40 سال قدمت دارند و ما واقعا به اهداف درمانی جدیدتری نیازمند هستیم. ما امیدواریم که یافتن این ژن ها ما را به سوی استراتژی های درمانی جدیدتری سوق بدهد. دیگر نکته کلیدی به دست آمده از این تحقیق این است که روش سنتی مطالعه ژن ها تنها راه جوابگو نیست. استفاده از دیتاست های بسیار عظیم و یا بانک های زیستی برای اختلالات روانی مانند اختلال های اضطراب که استفاده از رویکردهای سنتی برای مطالعه آن موفق نبوده است، ممکن است بسیار کارآمدتر و یاری رسان تر باشد.»