ما چه مي‌پوشيم و آنها ...
- مجموعه: اخبار علمی و آموزشی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 02 مرداد 1391 12:14
ما چه مي‌پوشيم و آنها ...
اسكن بدن المپيكي‌هاي انگليس براي طراحي لباس اختصاصي!
توجه به مسائل ايروديناميكي حتي از زمان المپيك باستاني در يونان،نقش زيادي در موفقيت ورزشكاران داشته و طراحان و مهندسان سعي داشته‌اند با طراحي لوازم ورزشي پيشرفته‌تر به افزايش سطح عملكرد ورزشكاران كمك كنند.
موسسه مهندسي مكانيك انگليس در گزارش جديدي اعلام كرد كه نوآوري‌هاي فن‌آوري بخش جدايي ناپذيري از سطح اول ورزشي است و مساله اصلي در رقابت‌هاي المپيك اين نيست كه چه كسي سريع‌تر است، بلكه آنچه كه اهميت دارد اين است كه چه ورزشكاري از تجهيزات هوشمندتري بهره مي‌برد.
بسياري از ورزشكاران بريتانيايي در المپيك از تجهيزاتي استفاده مي‌كنند كه به صورت انفرادي و منحصر به فرد براي آنها طراحي شده است به اين منظور، بدن ورزشكاران به صورت كامل اسكن شده و دقيقا مشخص شده كه در چه حالتي بهترين حالت ايرو ديناميكي براي آنها ايجاد خواهد شد.
دوچرخه‌سواران كوهستان و قايقرانان در ماده بادباني از لباس‌هايي با فن‌آوري نانو استفاده مي‌كنند كه مايعات را دفع كرده و مانع از نفوذ آب مي‌شود. بوكسورها در تمرين‌هاي خود از دوربين‌هايي استفاده مي‌كنند كه تمام حركات و مشت‌هاي آنها را رديابي و ثبت مي‌كنند. همچنين رايانه‌ها به بررسي زاويه بدن شيرجه‌روها در هوا پرداخته و پس از تمرين توصيه‌هاي لازم را به گوشي آي پاد آنها ارسال مي‌كنند.
در اين گزارش آمده است: فن‌آوري نيز همچون تغذيه، تمرين و مربيگري يكي از اجزاي لازم براي سلاح ورزشكاران است.
آينده شبيه داستان‌هاي علمي ـ تخيلي به نظر مي‌رسد. در چند دهه آينده اسپرهايي اختراع مي‌شود كه روي لباس پاشيده شده و باعث دفع آب مي‌شود. به اين ترتيب ورزشكاران رشته سه گانه مي‌توانند در هنگام تعويض ماده وارد يك تونل اسپري شده تا لباس‌شان مناسب آن ماده شود. همچنين با فن‌آوري چاپ سه بعدي مي‌توان پيش از مسابقه بر اساس نوع آب و هوا و يا آسيب ديدگي احتمالي دوندگان، برايشان كفش مناسب تهيه كرد.
انگليس هميشه يكي از كشورهاي پيشرو در زمينه نوآوري‌هاي فن‌آوري در حوزه ورزش بوده است. پروفسور استيو هاك مدير مركز تحقيقات مهندسي ورزشي در دانشگاه شفيلد هلام مي‌گويد: فن‌آوري ورزش 25 سال پيش براي اولين بار در انگليس به عنوان يك رشته مستقل به وجود آمد. از آن زمان، ساير كشورهاي جهان در تلاش بوده‌اند تا خود را به انگليس برسانند.
مهندسان معتقدند كه استفاده از فن‌آوري باعث مي‌شود كه مدال نقره تبديل به طلا شود، ولي باعث ايجاد يك برتري ناعادلانه نخواهد شد.
دكتر اميلي رايال استاد فلسفه دانشگاه گلوكستر و نايب رييس اتحاديه فلسفه ورزش بريتانيا با اين گفته موافق نيست و مي‌گويد : المپيك ديگر هيچ گاه يك رقابت عادلانه نخواهد بود، زيرا حالا ديگر ورزش در سطح بالا به فن‌آوري وابسته است. فن‌آوري در حوزه‌هاي مختلف ورزش از تغذيه تا روانشناسي و لباس ورزشكاران نفوذ كرده است. به اين ترتيب به نظر مي‌رسد كه كشورهاي فقير شانسي ندارند.
وي مي‌گويد: جاي تعجب نيست كه كشورهاي فقير نمي‌توانند در ورزش‌هايي كه نيازمند فن‌آوري بالا هستند نظير دوچرخه‌سواري، قايقراني ، بادباني و روئينگ به رقابت بپردازند. ميزان سرمايه‌گذاري كه در سطح اول ورزش انجام مي‌شود، خيلي زياد است.
به گفته رايال تنها زماني كه داد و فرياد زيادي عليه فن‌آوري برخاسته شود، عده‌اي به فكر تصويب قوانين محدود كننده مي‌افتند. وي مي‌گويد، اغلب تصميم‌هايي كه در باره فن‌آوري در ورزش گرفته مي‌شود بر اساس نظر افكار عمومي است. فكر مي‌كنم اگر در ديد مردم نسبت به اين موضوع تغيير ايجاد شود، فن‌آوري نيز پس زده مي‌شود. تصميم‌هايي كه درباره كاربرد فن‌آوري در ورزش گرفته مي‌شود بر اساس ملاحظات اخلاقي نيست، بلكه بر اساس نظر افكار عمومي است.
در مقابل هاك معتقد است كه بايد از تمام نوآوري‌هايي كه انجام مي‌شود استفاده كرد، زيرا در چارچوب قوانين است. با اين حال ، اخيرا قوانين براي محدود كردن پيشرفت‌هاي فن‌آوري وضع شده است.
دوچرخه خاصي كه كريس بوردمن در المپيك 1992 بارسلونا استفاده مي‌كرد، تبديل به الهام بخش همه دوچرخه‌سواران شد. اتحاديه بين‌المللي دوچرخه‌سواران قوانيني را وضع كرد كه در گزارش موسسه مهندسي مكانيك انگليس به عنوان «يك سند خارق العاده كه هدفش تحكيم موقعيت سنت مقابل فن‌آوري است» توصيف شده است. اين قوانين جديد باعث شد كه ساعت به عقب برگردد و ركوردهاي جديد تنها در صورتي ثبت مي‌شوند كه ورزشكاران از دوچرخه‌هايي همچون دوچرخه‌اي كه ادي مركس در سال 1972 با آن ركورد جهان را شكست استفاده كنند.
در سال 2009، فيفا كه قوانين شنا را وضع مي‌كند استفاده از مايوهاي هاي تك (High Tech) را ممنوع اعلام كرد. اين تصميم پس از آن گرفته شد كه در المپيك 2008 پكن، در 94 درصد رقابت‌ها شناگراني به پيروزي رسيدند كه از مايوهاي LZR استفاده مي‌كردند. گفته مي‌شود كه اين مايوها باعث مي‌شوند كه زمان شناگران درجه يك حدود دو درصد كاهش پيدا كند كه اين موضوع نوعي «دوپينگ تكنولوژيك» است. هاك معتقد است كه فينا نبايد در اين زمينه دخالت مي‌كرد. وي مي‌گويد: اگر دخالت نمي‌كردند، عملكرد ورزشكاران با يكديگر برابر مي‌شد. با وضعيت فعلي، ركوردهاي جهان تا سال‌ها دست نخورده باقي مي‌مانند.
ميزان تاثير فن‌آوري در ورزش در نهايت به ميزان آمادگي خود ورزشكاران جهت دستيابي به مدال وابسته است.
اسكار پيستوريوس دونده معلولي كه با پاي مصنوعي مي‌رود، براي اين كه جواز حضور در مسابقه با اين پاها را به دست آورد در سال 2008 به دادگاه مراجعه كرد. دليل ممانعت از حضور پيستوريوس در رقابت‌ها اين نبود كه او به دليل معلوليت در وضعيت بدتري نسبت به ساير ورزشكاران قرار داشت، بلكه گفته مي‌شد وي به دليل برخورداري از نوع خاصي از پاي مصنوعي، داراي برتري تكنولوژيك نسبت به سايرين است. به اعتقاد كارشناسان، وي نسبت به ساير ورزشكاران 25 درصد انرژي كمتري مصرف مي‌كند. البته اين ديدگاه توسط مقامات دووميداني ردشده است.
پيشرفت‌هايي كه در زمينه اعضاي مصنوعي بدن انجام شده باعث شده كه نه تنها معلولان بتوانند به رقابت بپردازند، بلكه مي‌تواند باعث بهبود عملكرد ورزشكاران سالم هم شود. به عنوان مثال تايگر وودز قهرمان سرشناس ورزش گلف چشم خود را به تيغ جراحان سپرده تا بينايي‌اش از وضعيت طبيعي بهتر شود.
اين گزارش در ادامه تاكيد مي‌كند كه اكنون زمان آن است كه مهندسان در فرايند قانونگذاري وارد شده و دوباره سوء استفاده‌هاي احتمالي از فن‌آوري به قانونگذاران رشته‌هاي ورزشي مشاوره دهند./ایسنا
