اتاقهاي امن براي معتادان پرخطر
- مجموعه: اخبار اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
حتي سن ابتلا به اعتياد به مدرسه كشيده شده و پسران و دختران نوجوان هم سيگار به لب ديده ميشوند. علاوه بر اينها، سيماي شهرها ملبس شدهاند به معتاداني كه در گوشه و كنار، نشئه و در حال تزريقاند. سيمايي كه در آينده كودكان و نوجوانان تاثير مخربي دارد.
اينروزها اما حرف از اتاق امن براي تزريق است. انگار كه مسئولان از بهبود معتادان نااميد شدهاند و حالا براي اينكه منظره شهر را بهتر كنند، دست به دامن راهكارهايي غير از درمان معتادان شدهاند. امانا... قراييمقدم، جامعهشناس در گفتوگو با «قانون» چنين راهكاري را تحسين ميكند و معتقد است چون معتاداني كه در كنار خيابانها زندگي ميكنند كمتر اميدي به بازگشت به زندگي نرمال دارند، اين روش ميتواند يك روش مكمل براي زيبايي سيماي شهر باشد.
معاون کاهش تقاضا و توسعه مشارکتهای مردمی ستاد مبارزه با موادمخدر به تازگي گفتوگويي كرده و درباره خانههاي امني كه قرار است براي تزريق در اختيارمعتادان باشد با عنوان گزينه «بدتر» از ميان بدتر و بدترين ياد كرده.
به گفته پرویز افشار، کاهش آسیب از سیاستهای پذیرفتهشده کشور است: «در سه بند از سیاستهای کلی نظام ابلاغی از سوی مقام معظم رهبری به صراحت تاکید شده که مداخلات کاهش آسیب باید نهادینه شود.
کاهش آسیب به معنای آن است که از طریق اتخاذ یکسری راهکارها، میزان آسیب را چه برای مصرفکننده و چه جامعه اطرافش که شامل خانواده، محله و کل جامعه میشود به حداقل برسانیم.»
او درباره اثر تزریق موادمخدر در محیطهای امن بر کاهش آسیبهای ناشی از اعتیاد گفته است: «فرض را بر این بگیرید که شما حداکثر تلاش خود را کردهاید تا یک معتاد تزریقی تحتدرمان قرار بگیرد اما متادون رضایت کاملش را به دنبال ندارد و هرازچندگاهی تزریق میکند.
حال شما ترجیح میدهید تزریق آلوده با سرنگ چندبار مصرف و با جمعی از افراد همسانش انجام شود یا اینکه توسط یک سرنگ کاملا تمیز و در محیط تمیز اتفاق بیفتد؟»
ميان بد و بدتر بايد بد را انتخاب كرد
افشار گفته است: «فلسفه کاهش آسیب این است که میان بد و بدتر، بد را انتخاب کنید و میان بدتر و بدترین، بدتر را. این اصل مورد به مورد متفاوت است.»
داستان اين است كه خدمات کاهش آسیب از سال 1381 در کشور ما به عنوان شاهبیت کنترل ايدز و سایر بیماریهای نوپدید و بازپدید چه در داخل زندانها و چه در جامعه مورد توجه جدی قرار گرفت و اثربخشی خودش را بهخوبی اثبات کرده است.
افشار درباره اين نكته نيز گفته: «موج HIV که در میان معتادان تزریقی به راه افتاده بود با اقدامات کاهش آسیب کنترل شد و اکنون روند شیوع HIV ایدز از اعتیاد تزریقی به سمت رفتارهای پرخطر جنسی میرود.
در حال حاضر تزریق مشترک با سرنگ آلوده کمتر شده و علاوه بر این شاهد تغییر الگوی مصرف افراد از هروئین تزریقی و مواد سنتی به شیشه و مواد آمفتامینی هستیم و رفتارهای محافظتنشده جنسی بیشتر شده است.»
هم سرنگ تميز ميدهيم و هم مكان امن!
افشار با بیان اینکه در بسته خدمتی کاهش آسیب که به گروههای پرخطر اجتماعی و معتادان تزریقی و آخر خط که در گوشه خرابهها، زیر پلها و ... سکونت دارند علاوه بر سرنگ، سایر لوازم کاهش آسیب هم ارائه میشود، گفت: «یکی از ایدههای مطرح در این زمینه این است که وقتی سرنگ تمیز را به معتادان آخر خط خیابانی ارائه میدهیم، اتاق و مکان امن تزریق را هم برای آنها فراهم کنیم. این ایده در پارهای از کشورها چون آلمان، بخشهایی از سوئیس، کانادا و ... پیاده شده است.
با اتاقهاي امن، سيماي شهر زيباتر ميشود
اما اگر اين اتاقهاي امن به وجود آيد، آيا خيال معتادان براي مصرف مواد راحت نميشود؟ آيا اين اتاقها باعث رواج بيشتر اعتياد نميشود؟ قراييمقدم معتقد است اين اتاقها بيشتر از آنكه باعث رواج اعتياد شود باعث زيباترشدن سيماي شهر و همينطور كاهش گرايش به مواد مخدر ميشود: «ترك دادن معتادان بعيد است.
بر اساس آمارها، نزديك به70، 80درصد كساني كه به كمپهاي ترك اعتياد ميروند، بعد از مرخص شدن از كمپ و به اصطلاح ترك، باز هم به سمت مواد برميگردند. اين خانهها براي همانهاست.
براي آنهايي كه ته خط اعتياد هستند يا به اصطلاح غرق شدهاند.» به گفته او اگر معتادي در اتاق امن كارش را انجام دهد بهتر از اين است كه در ملأ عام اين كار را بكند: «حسنش اين است كه از شيوع اين قضيه در كودكان، نوجوانان و مردم كاسته ميشود. چون مصرف مواد در انظار كاسته ميشود و يك نوع آرامش روحي به جامعه ميدهد.
چون شما نميتوانيد آنها را ببينيد بدون اينكه رنج ببريد.»
غم، غم ميآورد
به گفته اين جامعهشناس وقتي ما اين افراد را در سطح شهر ميبينيم، غممان بيشتر ميشود و سلامت رواني جامعه به خطر ميافتد: «ما نميتوانيم ديدن اين صحنهها را انكار كنيم. نميتوانيم از دردي گذر كنيم بدون اينكه خودمان غصهدار نشويم.
وقتي فقيري در كنار خيابان ميبينيم، نميتوانيم راحت از كنارش عبور كنيم.» اين قضيه مخصوصا براي صحنهاي كه زني مشغول تزريق است، سختتر ميشود: «زنان معتاد رنج بيشتري به اجتماع ميدهند. اتاق امن كار خوبي است.
در عين حال ميشود كنترل بيشتري روي معتادان داشت. در جاهايي مثل پارك هرندي، جرأت نداري شب در آنجا قدم بزني.
اين جور مكانها آسيبزا هستند. با اين خانهها ميشود هم روي تركشان كار كرد و هم از شيوع اين پديده و اينكه در انظار باشد و مردم را به نوعي ناراحتي دچار كند و اعصاب را به هم بريزد جلوگيري كرد.»
اخبار اجتماعی - قانون