این استقلال، یک هفته پیش کجا بود؟

مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات

تاریخ انتشار : یکشنبه, 05 ارديبهشت 1395 12:14

تنها یک قیاس چشمی میان ترکیب بازی با فولاد و پرسپولیس کافی است تا به تمام ابهام‌ها و پرسش‌های فنی شهرآورد 82 دست یابیم؛ روزی که استقلال پی‌درپی به رقیبش فرصت گلزنی می‌داد و خود نیز برای رسیدن به دروازه حریف متحمل زجر و سختی بسیار می‌شد.

پرویز مظلومی چگونه می‌تواند با همین مجموعه‌ای که در اختیار دارد آن تیم نحیف و ضعیف شهرآورد را پدید آورد و همین مرد چگونه می‌تواند درست یک هفته پس از آن باخت تیمی بسازد که تا دقیقه 37 بازی با فولاد 3 بار دروازه حریف را تسخیر می‌کند؟ پرویز مظلومی با خود چه می‌کند و با این افکار استقلال را به کجا می‌برد؟ پرسش‌های زیادی از مظلومی داریم.

این همه تفاوت و نوسان برای چیست؟ پرسش‌های بسیاری از اول شخص کادرفنی استقلال داریم. فرشید اسماعیلی که یکی از خوب‌های بازی با فولاد بود و بازیکنی جلوه کرد که قادر است به عالی‌ترین شکل ممکن وظایف یک هافبک دفاعی کاربلد را در میدان ایفا کند، ‌در شهرآورد کجا بود؟

مظلومی چگونه در آن بازی مهم محمدرضا خرسندنیا را به فرشید اسماعیلی ترجیح داد؟

پرسش دیگری هم از سرمربی استقلال داریم. امید نورافکن به چه دلیل در همان شهرآورد بی‌خاصیت - البته از منظر استقلالی‌ها- جایی در ترکیب اصلی استقلال نداشت؟ چشم بستن روی ضعف و افت فنی بازیکنان بزرگترین اشتباهی است که یک مربی می‌تواند مرتکب شود که مظلومی در قبال میثم مجیدی چنین کرد و بی‌آنکه وضعیت فنی این بازیکن را در نظر بگیرد، حکم به بازی او درترکیب اصلی داد که چوبش را هم خورد.

گرچه برخی بازیکنان در آن بازی در سطح نازلی از وضعیت سابق خود قرار داشتند و امیدها را ناامید کردند که مگویان از این دسته بازیکنان بود اما به طور کلی عرف بر این است که سرمربی یک تیم، بازیکنی را در ترکیب اصلی قرار دهد که از نظر فنی در شرایط ایده‌آلی قرار دارد. در واقع مظلومی باید دو روز مانده به بازی‌های مهم تصمیم آخر را بگیرد و از میان بازیکنانش بدون در نظر گرفتن سابقه بهترین‌ها را وارد ترکیب اصلی کند. انتخاب ترکیب هم درست مانند مسابقات انتخابی و گزینشی کشتی می‌ماند که کشتی‌گیران پس از طی چند رقابت سخت به دوبنده تیم ملی می‌رسند.

استقلال هم در حقیقت نیازمند همین مسابقات گزینشی است که باید هر هفته پیش از رقابت‌های بزرگ در تمرینات برگزار شود تا ترکیبی ایده‌آل به دست آید. در شهرآورد مظلومی به واسطه ملاحظه کاری‌هایش چه در انتخاب نفرات و چه در انتخاب روش بازی در نهایت نتوانست به آنچه می‌خواهد دست یابد. شاید اگر او قدری دل و جرات به خرج می‌داد و از نیمکت‌نشین کردن بازیکنی همچون میثم مجیدی نمی‌ترسید یا دل نمی‌بست به خرسندنیایی که هرگز آن بازیکن روزهای اول دیده شده در استقلال نبود به آن سرنوشت دچار نمی‌شد.

بازی با فولاد ثابت کرد که مظلومی دچار چه اشتباه‌های بزرگی شده است. این بازی مجالی بود تا دوباره دریابیم که از بیخ و بن نیمکت‌نشین کردن جابر انصاری در آن بازی بزرگ صددرصد اشتباه بوده است.

اشتباهی که منجر به بازی کردن عادل شیحی نیمه آماده در ترکیب استقلال شد تا به سادگی یکی از تعویض‌های استقلال هم بسوزد. مظلومی اگر نگاهی بیندازد به آنچه با تیمش در بازی با فولاد کرد و آن را قیاس کند با سلسله اشتباه‌های ویران‌کننده‌اش در شهرآورد 82 بی‌شک پی می‌برد به دلایل آن باخت و دلایل پیروزی‌اش در بازی با فولاد خوزستان. مظلومی که مربی سرد و گرم چشیده است پیش‌ترها هم از این اشتباه‌های اساسی در بزنگاه‌های خاص و در بازی‌های بزرگ مرتکب می‌شد و به نظر می‌رسد هنوز هم عادت‌های خود را ترک نکرده است که ریشه ناکامی‌هایش در بازی‌های مهم نیز همین بوده است. شاید اگر مظلومی قدری با منطق و وسواس بیشتری اقدام به انتخاب ترکیب تیمش می‌کرد در فوتبال ایران صاحب نتایج مطلوب تری بود.

بی‌شک اگر در پایان همین لیگ استقلال به واسطه همان باختی که در شهرآورد متحمل شد قهرمانی را از دست بدهد، پرویز مظلومی مقصر اول شناخته می‌شود. هر چند که هنوز هم فرصت‌هایی باقی است و او می‌تواند با خوش اقبالی‌هایی که در مسیر وجود دارد به جام قهرمانی هم برسد اما هر قدر هم که خوشبین باشیم نمی‌توانیم اشتباه‌های مشهود او را در انتخاب نفرات و تاکتیک تیمی نادیده بگیریم.
 

اخبار ورزشی - ایران ورزشی