پرسپولیسِ رویایی آتلتیکویی بازی نمی‌کند

مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات

تاریخ انتشار : سه شنبه, 12 مرداد 1395 14:05

به گزارش مهر، با یک نگاه به دو هفته اول لیگ می توان دریافت که سرپنجه ترین، دونده ترین، سریع ترین، خلاق ترین و مدرن ترین تیم لیگ برتر در این دو هفته پرسپولیس بوده است. این تیم که می‌توان روح برانکو را در پست به پست آن دید و رد پایش را روی چمن سبز احساس کرد، چنان غرق تفکرات متمرکز مربی خود شده که هوادارانش حتی در هفته دوم لیگ مساوی در آزادی را باور ندارند و به سان  بچه یتیم ها روی صندلی های نونوار شده مغموم می‌نشینند که تو گویی دربی باخته اند یا جام را همین حالا از دست داده اند.

شنیدم که قوی زیبا بمیرد!
پرسپولیس با این نوع بازی در واقع قوی زیبای لیگ است و کاملا حتی برای هوادار معمولی هم قابل لمس است که تمرینات این تیم، طراحی و تاکتیک مناسبی داشته و حالا زیبایی های این قو منتج است از آن تمرینات در اوکراین و تهران زیر تیغ تیز آفتاب در تموز تیر و مرداد.

اما این قو را موضوعی تهدید به مرگ می‌کند، زیبایی محصور کننده این قو، اینکه در هر ثانیه از بازی توان خلق موقعیت گل دارد، اینکه در هم سانتیمتر زمین طراحی حمله دارد و اینکه نه حتی مثل پرسپولیس دهه شصت به مدت پانزده دقیقه اول بازی که به مدت ۹۰ دقیقه توان قشون کشی و اسباب کشی به نیمه زمین حریف را دارد یک جور آژیر قرمز شده برای پرسپولیسی که آتلتیکویی بازی نمی‌کند.

پرسپولیس برانکو امروز به دلیل زیبا بازی کردن تحسین می‌شود و همین نکته، خطر اصلی است برای پرسپولیسی که گاهی فراموش می‌کند برای بردن، نباید باله رقصید که باید جنگید و درگیر شد و دندان قروچه کرد.

اینکه پرسپولیسی‌ها زیبا بازی را عوض می‌کنند، اینکه پرسپولیسی ها مثل موشک و به راحتی از چپ و راست توپ را به ۶ قدم می‌رسانند و مهاجمشان را در موقعیت گل قرار می‌دهند، اینکه  در صورت اراده واقعی می‌توانند هر نتیجه ای را برگردانند، شده ابری از خطر بالای سر پرسپولیس.

پرسپولیس مدام  به خاطر بازی زیبا تحسین می‌شود و این تحسین شدن گرسنگی این تیم را در برخی بازی ها از بین می برد و اشتهای‌شان را می‌بندد و نوعی سیری زود رس ایجاد می‌کند. هلهله‌ها، هیجان‌ها، تحسین‌ها  در واقع به سان پیش غذای مقوی است که بازیکنان می‌بلعند و وقتی قرار است لقمه آخر از منوی اصلی را بردارند، دیگر جا ندارند.

برانکو حالا با پدیده‌ای عجیب مواجه است و صرف نظر از اینکه تیمش مشکل فنی ندارد، باید مشکل روحی و روانی آن را حل کند و سقف آرزوهای کوتاه بازیکنانش را که با تحسین ها  پر شده اند و روی ابرها پرواز می‌کنند.

این مشکل البته شاید قابل حل باشد، شاید حتی ساده‌تر از راحت گل خوردن و سخت گل زدن هم قابل حل باشد اما موضوعی است روانشناسانه. باید دید ایوانکوویچ می‌تواند پرسپولیس را از این مرحله عبور دهد و تیمی گرسنه‌تر به میدان بفرستد و به بلایی که سر دنیزلی آمد دچار نشوند.

گرسنه  یعنی تیم آتلتیکو که وقتی داور سوت آغاز را می‌کشد انگار از بند سیمئونه رها می‌شوند و  در پی شکستن پا و سر زدن به لگد حریف هستند و جز برد به چیزی نمی‌اندیشند.

پرسپولیس امروز اما به اسبی می‌ماند که برای زیبایی مسابقه می‌دهد نه برنده شدن در کورس.