زندگینامه رافائل: سفری در دنیای هنر رنسانس ایتالیا

مجموعه: هنر و هنرمند

رافائل سانتیو

رازهای زندگی رافائل: هنرمندی که رنسانس را تعریف کرد

زندگینامه رافائل

زندگینامه رافائل سانتیو (رافائل سانزیو)

رافائل سانتیو، که اغلب با نام رافائل شناخته می‌شود، یکی از بزرگ‌ترین نقاشان و معماران دوره رنسانس عالی ایتالیا بود. او به همراه لئوناردو دا وینچی و میکل‌آنژ، سه استاد بزرگ این دوره را تشکیل می‌دهد. آثار او به دلیل وضوح فرم، سادگی ترکیب‌بندی و دستیابی به ایدئال نئوپلاتونیک grandeur انسانی، مورد تحسین قرار گرفته است. رافائل در ۲۸ مارس یا ۶ آوریل ۱۴۸۳ در اوربینو متولد شد و در ۶ آوریل ۱۵۲۰ در رم درگذشت.

زندگی اولیه و خانواده

رافائل در اوربینو، شهری کوچک اما فرهنگی در مرکز ایتالیا، به دنیا آمد. پدرش، جووانی سانتی، نقاش دربار دوک اوربینو، فدریکو دا مونته‌فلتро، بود و مادرش ماگیا دی باتیستا چیارلا نام داشت. اوربینو در آن زمان مرکزی فرهنگی بود که هنرها را تشویق می‌کرد و هنرمندانی مانند دوناتو برامانته، پیرو دلا فرانچسکا و لئون باتیستا آلبرتی را جذب کرده بود. پدر رافائل نه تنها نقاش بود، بلکه شاعر و نویسنده‌ای بود که تاریخچه‌ای از زندگی دوک فدریکو نوشت. رافائل از پدرش اولین آموزش‌های نقاشی را دریافت کرد و با فلسفه انسانی‌گرا آشنا شد.

مادر رافائل در سال ۱۴۹۱، زمانی که او هشت ساله بود، درگذشت. پدرش نیز در سال ۱۴۹۴ فوت کرد و رافائل در یازده سالگی یتیم شد. عمویش بارتولومئو، که کشیش بود، سرپرستی او را بر عهده گرفت. رافائل احتمالاً کارگاه خانوادگی را با کمک نامادری‌اش مدیریت کرد و به سرعت شهرت یافت.

نقاش رنسانس

آموزش و تأثیرات

رافائل احتمالاً آموزش رسمی خود را در کارگاه پیترو پروجینو، نقاش مشهور، آغاز کرد. طبق گزارش جورجو وازاری، رافائل تا دسامبر ۱۵۰۰ به عنوان یک "استاد" کاملاً آموزش‌دیده شناخته می‌شد. تأثیر پروجینو در آثار اولیه رافائل مشهود است، به ویژه در تکنیک‌های لایه‌بندی رنگ و شیرینی لطیف ترکیب‌ها. رافائل همچنین با آثار هنرمندانی مانند پائولو اوچلو و لوکا سینورلی در اوربینو آشنا شد. فرهنگ دربار اوربینو، که بعدها در کتاب "درباری" بالداساره کاستیلیونه توصیف شد، مهارت‌های اجتماعی و آداب او را شکل داد.

دوره پروجا (حدود ۱۵۰۰–۱۵۰۴)

دوره اولیه حرفه‌ای رافائل در اومبریا، به ویژه پروجا، سپری شد. اولین کار مستند او، محراب بارونچی (۱۵۰۰–۱۵۰۱)، برای کلیسای سن نیکولا در چیتی دی کاستلو بود. دیگر آثار این دوره شامل مصلوب‌شدن موند (حدود ۱۵۰۳)، ازدواج باکره بررا (۱۵۰۴) و محراب اودی است. او همچنین نقاشی‌های کابینتی مانند سه گراس و سن میشل را خلق کرد و مادوناهای متعددی برای علاقه‌مندان اوربینو کشید. در سال ۱۵۰۲، به پینتوریکیو در طراحی کارتون‌های فرسکو برای کتابخانه پیکولومینی در کلیسای جامع سیه‌نا کمک کرد.

دوره فلورانس (حدود ۱۵۰۴–۱۵۰۸)

رافائل در سال ۱۵۰۴ به فلورانس نقل مکان کرد تا از سنت‌های هنری آنجا الهام بگیرد. نامه توصیه‌ای از اکتبر ۱۵۰۴ نشان‌دهنده قصد او برای مطالعه است. او تحت تأثیر فرا بارتولومئو، لئوناردو دا وینچی، میکل‌آنژ و مازاچیو قرار گرفت. از لئوناردو، ژست‌های پویا و مدلینگ سفوماتو را اقتباس کرد، که در آثاری مانند مادونای پینک‌ها (حدود ۱۵۰۶–۱۵۰۷) دیده می‌شود. سری مادوناهای او از ۱۵۰۴ تا ۱۵۰۷ ادامه یافت، مانند لا بل ژاردینیر (۱۵۰۷) و دفن مسیح، که از نبرد کاسکینا میکل‌آنژ الهام گرفته بود.

دوره رم (۱۵۰۸–۱۵۲۰)

در سال ۱۵۰۸، پاپ ژولیوس دوم رافائل را به رم دعوت کرد تا کاخ apostolica را فرسکو کند. او با اتاق سگناتورا آغاز کرد، که شامل شاهکارهایی مانند مدرسه آتن، پارناسوس و دیسپوتا است (۱۵۰۹–۱۵۱۱). پس از مرگ ژولیوس در ۱۵۱۳، پاپ لئو دهم commissioning را ادامه داد و رافائل اتاق‌های بیشتری نقاشی کرد، هرچند بیشتر به کارگاه بزرگ خود تکیه کرد. آثار رومی او شامل پرتره‌های پاپ‌ها و دیگر شخصیت‌ها است. از سال ۱۵۱۴، پس از مرگ برامانته، معمار کلیسای سن پیتر شد.

آثار رافائل سانتیو

آثار عمده رافائل سانتیو

نقاشی‌ها و فرسکوها 

آثار اولیه: محراب بارونچی (۱۵۰۰–۱۵۰۱)، مصلوب‌شدن موند (۱۵۰۳)، ازدواج باکره (۱۵۰۴).

دوره فلورانس: مادونای پینک‌ها (۱۵۰۶–۱۵۰۷)، دفن مسیح.

دوره رم: مدرسه آتن، پارناسوس، دیسپوتا (۱۵۰۹–۱۵۱۱)، مادونای سیستین (۱۵۱۲)، اکستازی سن سیسیلیا، تجلی (آخرین کار، ناتمام در ۱۵۲۰)، کارتون‌های رافائل برای تاپستری‌ها (۱۵۱۵، مانند صید معجزه‌آمیز ماهی‌ها)، پیروزی گالاته‌آ برای ویلا فارنسینا.

معماری

پس از ۱۵۱۴، رافائل معمار شد و کاپلا در سنت الیجیو دگلی اورفیچی، کاپلا سانتا ماریا دل پوپولو و بخش‌هایی از basilica سن پیتر را طراحی کرد. او همچنین کاخ‌هایی ساخت که حس کلاسیک و جزئیات زینتی داشت و بر معماری اواخر رنسانس و باروک اولیه تأثیر گذاشت.

مدرسه آتن

زندگی شخصی رافائل سانتیو

رافائل هرگز ازدواج نکرد، اما در سال ۱۵۱۴ با ماریا بی‌بی‌نا، خواهرزاده کاردینال، نامزد شد. این نامزدی تا مرگ ماریا در ۱۵۲۰ ادامه یافت، اما ازدواجی صورت نگرفت. شایعاتی از رابطه او با مارگریتا لوتی، معروف به لا فورنارینا (دختر نانوا)، وجود دارد، که مدل چندین اثر او بود. رافائل به عنوان یک هنرمند حرفه‌ای بی‌عیب و نقص و درباری ماهر شناخته می‌شد، با شخصیتی کاریزماتیک که شهرت او را افزایش داد.

مرگ رافائل سانتیو

رافائل به طور ناگهانی در ۶ آوریل ۱۵۲۰، روز تولد ۳۷ سالگی‌اش، در رم درگذشت. علت مرگ ممکن است تب، کار بیش از حد یا افراط باشد. مراسم تشییع او در واتیکان برگزار شد و نقاشی ناتمام تجلی بر تابوتش قرار گرفت. او در پانتئون دفن شد.

نقاشی‌های رافائل

میراث رافائل سانتیو

رافائل به عنوان یکی از استادان بزرگ رنسانس عالی شناخته می‌شود. آثار او، به ویژه مادوناها، پرتره‌ها، فرسکوها و معماری‌اش، به دلیل ترکیب‌های متعادل و هماهنگ، کلاسیسیسم رنسانس ایتالیایی را تعریف کرد. مرگ او بر حرکت به سمت مانریسم و باروک تأثیر گذاشت. امروز، او نماد کمال رنسانس است و آثارش در موزه‌هایی مانند واتیکان و گالری ملی لندن حفظ شده‌اند.

گردآوری: بخش فرهنگ و هنر بیتوته