تغییرات آبوهوایی علت از بین رفتن بزرگترین حیوانات آمریکای شمالی
- مجموعه: اخبار علمی و آموزشی
- تاریخ انتشار : پنج شنبه, 30 بهمن 1399 21:36
به گزارش آنا، یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که انقراض بزرگترین پستانداران آمریکای شمالی به دلیل شکار بیش از حد انسان‌ها اتفاق نیفتاده است. در عوض، یافته‌ها براساس یک رویکرد مدل‌سازی آماری جدید نشان می‌دهد که کاهش جمعیت پستانداران بزرگ در اثر تغییرات آبوهوایی و کاهش شدید دما در حدود ۱۳۰۰۰ سال پیش رقم خورد و این موجودات عظیم‌الجثه به تدریج منقرض شدند.
تا پیش از گروهی از دانشمندان گسترش سریع جمعیت‌های انسانی پس از ورود به قاره آمریکا را دلیل این امر می‌دانستند. حدود ۱۰ هزار سال پیش، آمریکای شمالی محل زندگی بسیاری از موجودات بزرگ و عجیب‌و‌غریب مانند ماموت‌ها، تنبل‌های غول‌پیکر، سگ‌های آبی بزرگ‌تر از حد معمول و موجودات عظیم دیگری شبیه به آرمادیلو به نام گلیپتودون بود. اما حدود ۱۰ هزار سال پیش، بیشتر حیوانات آمریکای شمالی با وزن بیش از چهل کیلوگرم، که به آنها مگافونا(megafauna) نیز گفته می‌شود، رفته رفته ناپدید شدند.
محققان گروه تحقیقاتی انستیتوی مکس پلانک(Max Planck) در آلمان یکی از گروه‌هایی هستند که تلاش می‌کنند دریابند که چه چیزی منجر به انقراض آنها شده است. این موضوع طی دهه‌ها به شدت مورد بحث‌و‌بررسی قرار گرفته است و بیشتر محققان اظهار نظر کردند که شکار بیش از حد انسان، تغییر آب و هوا یا ترکیبی از این دو عامل، علت ریشه‌ای این اتفاق است. اما محققان با رویکرد آماری جدید انستیتوی مکس پلانک، شواهد محکمی یافتند که نشان می‌دهد تغییر اقلیم عامل اصلی انقراض آنها بوده است.
تا پیش از دهه شصت، این فرضیه مطرح شده بود که با افزایش و گسترش جمعیت انسان‌ها در سراسر قاره‌های زمین، ورود شکارچیان حیوانات بزرگ به قاره آمریکا از حدود ۱۴۰۰۰ سال پیش، بسیاری از پستانداران غول‌پیکر را به سرعت نابود کرد. حیوانات بزرگ برنامه‌ای برای مقابل با موجودات دیگری که می‌خواستند آنها را شکار کنند نداشتند. حیوانات وحشی هرگز به آنها حمله نمی‌کردند زیرا آنها بزرگ‌تر از آن بودند که از پس‌شان برآیند. اما انسان خردمند با ابزارآلات خود کار ساده‌تری در پیش داشت. طرفداران فرضیه کشتار بیش از حد توسط انسان می‌گویند جمعیت این حیوانات غول‌پیکر با بی‌ملاحضگی انسان به نابودی کشانده شد.
با این حال نتایج تحقیقات تازه این فرضیه را رد کرده است و شواهد باستان‌شناسی برای تأیید این ایده که شکار مداوم یا گسترده حضور انسان باعث انقراض آنها شده است، بسیار کم، ناچیز و غیرقابل اتکا است. در عوض دانشمندان تغییرات عمده اقلیمی و بوم‌شناسی را مقصر قطعی می‌خوانند.
