گفت‌وگو با دختری که تبدیل به پوستر مسابقات تکواندوی امریکا و برزیل شد
- مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
حمیده که متولد اسفند ۱۳۶۸ است حالا تمام تلاشش را روی قهرمانی در مسابقات جهانی گذاشته و امیدوار است با المپیکی شدن رشته کاراته، روزی بر مدال طلای مسابقات المپیک بوسه بزند. اخیرا عکس معروف او در لحظه زدن ضربه اوراماواشی به رقیبش دوباره تبدیل به عکس یک پوست مسابقات جام برزیل شده است. پیش از این مسابقات کاپ آزاد امریکا هم از همین عکس برای پوستر رسمی مسابقاتش استفاده کرده بود. به همین مناسبت با حمیده عباسعلی گفت‌وگویی ترتیب دادیم که در ادامه می‌خوانید:
خسته نشدید از این همه مسابقه و قهرمانی و مدال‌های متعدد؟
نه، من از قهرمانی‌هایی که به‌دست می‌آورم خسته نمی‌شوم چون در زندگی ورزشی‌ام هدف‌هایی دارم و تا وقتی به آن اهداف دست پیدا نکنم، از ورزش کردن و قهرمانی دست نمی‌کشم.
مسابقات جهانی چطور بود؟
مسابقات جهانی بعد از مسابقات آسیایی اینچئون بود. به فاصله کمتر از یک ماه. برای نخستین بار در آن مسابقات حضور پیدا کردم و مجوز حجاب گرفته بودیم و به‌طور رسمی در مسابقات جهانی شرکت کردیم. شرایط مسابقات جهانی با مسابقات آسیایی خیلی متفاوت است و سطحش بالاتر است. تعداد شرکت‌کننده‌ها هم خیلی بیشتر است. من قبل از اینکه به بازی‌های آسیایی اینچئون اعزام شوم در ذهن خودم دو هدف داشتم؛ یکی اینکه بتوانم مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون را بگیرم و بعد اینکه مدال جهانی را به‌دست بیاورم، البته رنگش هم باید طلا می‌بود. در نخستین حضورم ثابت کردم که توانایی این مساله را دارم که بتوانم در عرصه جهانی هم پیشرفت کنم و توانستم فینالیست مسابقات شوم اما متاسفانه طلا به نقره تبدیل شد.
با اختلاف کمی هم مسابقه را واگذار کردید.
با حریف مصری مسابقه داشتم که 1-2 مسابقه را واگذار کردم.
اگر این حریف را دوباره ببینی چه حسی پیدا خواهی کرد؟
حریف مصری خیلی وقت بود که در مسابقات جهانی شرکت می‌کرد و تجربه خیلی بالاتری نسبت به من داشت که نخستین حضورم در مسابقات جهانی بود ولی وقتی مسابقه تمام شد، ایشان آمد سمت من و گفت واقعا تو یکی از سخت‌ترین حریف‌های من بودی که با من مبارزه کردی. برای من خیلی لذت‌بخش بود ولی من باخته بودم و ناراحت بودم. ولی اگر من آنجا طلا گرفته بودم دیگر این انگیزه را نداشتم که تلاش کنم برای طلای سال بعد مسابقات جهانی.
در مسابقات غرب آسیا حریف‌های‌تان، حریف‌های تمرینی به حساب می‌آمدند درست است؟
تعداد خانم‌ها در غرب آسیا محدود است. آنجا تعداد مسابقاتی که دادم خیلی کم بود ولی راضی بودم.
هنوز هم خوشحالی که کاراته‌کار هستی؟
من رشته انفرادی را بیشتر قبول دارم تا رشته تیمی چون امکان پیشرفتش بیشتر است. من دوران راهنمایی بسکتبال کار می‌کردم و می‌توانستم خیلی موفق باشم ولی در مسیری قرار گرفتم که رشته کاراته را انتخاب کنم. از این بابت خیلی خوشحالم و امیدوارم این رشته هم المپیکی شود و من بتوانم در نخستین حضورم در المپیک خوش بدرخشم.
خیلی حیف است که کاراته در المپیک نیست. انگار تلاش‌هایی در شرف انجام است تا المپیکی شود.
مسابقات قهرمانی آسیا تقریبا ۶ماه پیش بود که در کشور ژاپن برگزار شد و آنجا گزارشگران ژاپنی از من پرسیدند که نظرم در مورد المپیکی شدن کاراته چیست و گفتم که اگر این اتفاق بیافتد به کاراته خیلی کمک می‌کند و واقعا سطح کاراته را بالا می‌برد. یکی دیگر از هدف‌های من المپیکی شدن کاراته است که من بتوانم آنجا هم حضور پیدا کنم.
شما تنها ایرانی هستید که در مسابقات جهانی روی سکو رفتید. انتهای کاراته خودت را کجا میبینی؟ بعضی‌ها می‌گویند شاید در سال 2020 که المپیک در توکیو برگزار می‌شود، کاراته المپیکی شود. شما آن‌موقع چند سال‌تان خواهد شد؟
دقیقا، من همیشه به 2020 فکر می‌کنم. آن موقع نزدیک 30 سالم می‌شود. هدف بعدی من مسابقات جهانی 2016 اتریش است. اگر رشته ما المپیکی نشود، هدف من مدال طلای مسابقات جهانی و تکرار این مدال است و اگر کاراته 2020 المپیکی باشد، هدف من المپیک خواهد بود.
پیشمان نیستی تکواندو را انتخاب نکردی؟
نه، خیلی‌ها به من گفتند به‌خاطر استایل و قد بلندی که دارم می‌توانم خیلی در رشته تکواندو موفق شوم ولی من کاراته را خیلی بیشتر دوست دارم تا تکواندو چون از نظر من خیلی زیباتر و جذاب‌تر است.
در حال حاضر خانواده نظرشان چیست؟
تا 4-3سال پیش که خانم‌ها در رشته کاراته خیلی پیشرفت نکرده بودند، خانواده‌ام مثلا یکی از دایی‌هام می‌گفتند به تکواندو بروم ولی من چون به این رشته عادت کرده بودم، ترجیح دادم کاراته را ادامه دهم.
به نظر شما جایگاه کاراته در کشور ما جایگاه مناسبی است؟ توانسته خودش را در دل مردم به‌ویژه خانم‌ها جا کند؟
رشته کاراته رشته پر مدالی است ولی متاسفانه پر پول نیست. کسانی که کاراته کار می‌کنند فقط به‌خاطر علاقه شخصی‌شان است و کسانی که وارد رشته کاراته می‌شوند نمی‌توانند به‌راحتی دل بکنند. متاسفانه از طرف مسوولان به آن اندازه که باید حمایت نمی‌شود، شاید برای اینکه المپیکی نیست. برای همین می‌گویم اگر المپیکی بشود خیلی پیشرفت می‌کند و به ما کمک می‌کند. من کاراته را رشته‌ای می‌بینم که همه روی آن حساب می‌کنند چون بازی‌های آسیایی اینچئون هم که رفتیم همه روی مدال‌های ورزش‌های رزمی حساب باز کرده بودند.
الان خانواده از شما چطور استقبال می‌کنند؟ مثل یک قهرمان یا دختر خانواده؟
من مثل دختر معمولی کاری در خانه انجام نمی‌دهم چون شرایطش را ندارم و اصلا خانه نیستم که بخواهم کاری انجام بدهم. مامان مرا به چشم یک قهرمان می‌بیند. بد نیست خاطره‌ای در این مورد بگویم؛ وقتی از مسابقات ژاپن برگشتم، به فاصله یک هفته عازم مسابقات غرب آسیا در امارات شدیم. مامان خیلی به من کمک کرد، به او گفتم کاش بتوانم جبران کنم. گفت وقتی برگشتی کارهایی دارم که می‌گویم برایم انجام دهی. ولی وقتی برگشتم به او گفتم؛ شرمنده من واقعا وقتش را ندارم.
داستان پوستر مسابقات مختلف مثل امریکا و برزیل چیست که عکس شما را رویش چاپ کرده‌اند؟
من پوستر مسابقات فیلادلفیای امریکا را در تابستان از طریق یکی از دوستانم که در خارج از کشور زندگی می‌کرد دیدم. خودم هم تعجب کردم که به‌عنوان یک دختر ایرانی عکسم روی پوستر مسابقات خارج از کشور چاپ شده. البته دعوتنامه‌ای نفرستادند. شاید هم فدراسیون پیگیری نکرده. خودم هم پیگیری نکردم چون فکر نمی‌کردم شرایطی برایم پیش بیاید که بتوانم در این مسابقات شرکت کنم. بعد هم که ظاهرا مسوولان مسابقات برزیل عکس مرا روی پوستر‌شان چاپ کرده‌اند.
اخبار ورزشی - امید ایرانیان
