بیماری گوش شناگر؛ همه چیز درباره این بیماری مهم گوش

مجموعه: بیماری ها و راه درمان

عفونت مجرای گوش خارجی

همه چیز درباره بیماری گوش شناگر: علائم، علل و درمان

بیماری گوش شناگر چیست؟

گوش شناگر (swimmer's ear) ، عفونت مجرای گوش خارجی است. این یک بیماری شایع به خصوص در بین شناگران است، اما می تواند در افرادی که شنا نمی کنند نیز رخ دهد. مجرای گوش خارجی یک مجرای باریک و لوله مانند است که از پرده گوش به بیرون گوش منتهی می شود. با پوستی پوشانده شده است که حاوی مو و غدد تولید کننده جرم گوش است.

گوش شناگر زمانی اتفاق می افتد که باکتری یا قارچ وارد کانال گوش شده و باعث عفونت می شود. این می تواند زمانی اتفاق بیفتد که آب در داخل مجرای گوش گیر کرده و محیط مرطوبی را ایجاد کند که برای رشد باکتری ها یا قارچ ها ایده آل است.

قرمزی و تورم گوش از علایم گوش شناگر است

علائم گوش شناگر

شایع ترین علائم گوش شناگر عبارتند از:

• گوش درد، به خصوص زمانی که فک خود را حرکت می دهید یا چیزی قورت می دهید.

• گوش درد که با گذشت زمان بدتر می شود.

• قرمزی، تورم و خارش مجرای گوش خارجی

• تخلیه از گوش، که ممکن است شفاف، کدر یا خونی باشد.

• افت شنوایی

سایر علائم بیماری گوش شناگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تب

• سردرد

• تورم غدد لنفاوی گردن

• کیپ شدن گوش و انسداد جزئی مجرای گوش توسط تورم، مایعات و مواد زائد

گیر افتادن آب در داخل کانال گوش باعث ورود باکتری به کانال گوش می شوند

علل بیماری گوش شناگر

بیماری گوش شناگر اغلب توسط باکتری هایی ایجاد می شود که با گیر افتادن آب در داخل کانال گوش وارد کانال گوش می شوند. این ممکن است هنگام شنا، دوش گرفتن یا حمام کردن اتفاق بیفتد. موارد دیگری که می تواند خطر ابتلا به گوش شناگر را افزایش دهد عبارتند از:

- ایجاد بریدگی یا خراش در مجرای گوش

- داشتن سیستم ایمنی ضعیف

- استفاده از گوش گیر یا سمعک هایی که به درستی جا نمی شوند.

- داشتن اگزما یا بیماری پوستی دیگری که بر کانال گوش شما تأثیر می گذارد.

راههای پیشگیری از بیماری گوش شناگر

چند کار وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از گوش شناگر انجام دهید:

- بعد از شنا، دوش گرفتن یا حمام کردن گوش های خود را کاملا خشک کنید.

- وقتی در آب هستید از گوش گیر یا کلاه دوش استفاده کنید.

- از شنا در آب کثیف یا آلوده خودداری کنید.

- اگر بریدگی یا خراش در کانال گوش خود دارید، آن را تمیز و خشک نگه دارید.

بعد از شنا یا حمام گوش های خود را کاملا خشک کنید

عوارض بیماری گوش شناگر

در موارد نادر، گوش شناگر می تواند منجر به عوارض جدی تری شود، مانند:

- ماستوئیدیت، عفونت استخوان پشت گوش

- لابیرنتیت، عفونت گوش داخلی که می تواند باعث سرگیجه، کاهش شنوایی و حالت تهوع شود.

- مننژیت، عفونت پوشش داخلی مغز و نخاع

- در برخی موارد، گوش شناگر می تواند منجر به کم شنوایی دائمی شود. اگر عفونت به‌موقع درمان نشود یا مکرراً عود کند، این احتمال بیشتر است.

تشخیص بیماری گوش شناگر

پزشک شما می تواند گوش شناگر را با معاینه مجرای گوش شما با اتوسکوپ تشخیص دهد. آنها همچنین ممکن است نمونه ای از زهکشی را از گوش شما بگیرند تا آن را کشت داده و باکتری یا قارچ عامل عفونت را شناسایی کنند.

قطره گوش یکی از راههای درمان گوش شناگر است

راههای درمان بیماری گوش شناگر

درمان گوش شناگر به شدت عفونت بستگی دارد. در موارد خفیف، قطره گوش بدون نسخه حاوی آنتی بیوتیک یا ضد قارچ ممکن است برای از بین بردن عفونت کافی باشد. در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک خوراکی یا ضد قارچ تجویز کند.

• شست و شوی گوش با استفاده از دستگاه مکنده، به درمان عفونت گوش خارجی کمک می‌کند. با استفاده از این دستگاه، پزشک ترشحات، توده‌های جرم گوش (ear wax)، پوسته‌های پوستی و سایر مواد زائد را از گوش بیمار شستشو می‌دهد. این روش می‌تواند به بهبود شنوایی و رفع درد و علائم دیگر ارتباطی با عفونت گوش خارجی کمک کند.

• قطره گوش بدون نسخه: چند نوع مختلف قطره گوش بدون نسخه وجود دارد که می توانید برای درمان گوش شناگران خریداری کنید. این قطره ها معمولا حاوی آنتی بیوتیک ها یا ضد قارچ هایی هستند که می توانند به از بین بردن باکتری یا قارچی که باعث عفونت می شوند کمک کنند.

• قطره گوش تجویزی: در برخی موارد، پزشک ممکن است قطره های قوی تری برای گوش تجویز کند که حاوی آنتی بیوتیک یا ضد قارچ باشد. اگر عفونت شما به درمان بدون نسخه پاسخ نمی دهد، ممکن است این قطره ها ضروری باشد.

• آنتی بیوتیک های خوراکی: در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی را برای درمان گوش شناگر تجویز کند. این آنتی بیوتیک ها به از بین بردن باکتری های عامل عفونت کمک می کنند.

• مسکن‌ها: اگر درد را تجربه می‌کنید، پزشک ممکن است مسکن‌هایی برای کمک به تسکین درد تجویز کند.

• کمپرس گرم: قرار دادن کمپرس گرم روی گوش می تواند به کاهش درد و تورم کمک کند.

اگر بیماری گوش شناگر دارید، مهم است که فوراً برای درمان به پزشک مراجعه کنید. درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از گسترش عفونت کمک کند و خطر عوارض را کاهش دهد.

کودکان بیشتر از بزرگسالان به گوش شناگر مبتلا می شوند

نکاتی درباره بیماری گوش شناگر

• بیماری گوش شناگر در تابستان شایع تر است، زمانی که افراد تمایل بیشتری به شنا دارند.

• کودکان بیشتر از بزرگسالان به گوش شناگر مبتلا می شوند.

• افرادی که سابقه گوش شناگر دارند بیشتر احتمال دارد دوباره به آن مبتلا شوند.

• اگر فکر می کنید گوش شناگر دارید، مهم است که فوراً به پزشک مراجعه کنید. درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از بدتر شدن عفونت کمک کند و خطر عوارض را کاهش دهد.

سوالات متداول بیماری گوش شناگر

1. شایع ترین علائم گوش شناگر چیست؟

شایع ترین علائم گوش شناگر درد گوش، قرمزی، تورم و خارش مجرای گوش خارجی است. همچنین ممکن است ترشحاتی از گوش خود داشته باشید که ممکن است شفاف، کدر یا خونی باشد.

2. علل بیماری گوش شناگر چیست؟

بیماری گوش شناگر اغلب توسط باکتری هایی ایجاد می شود که با گیر افتادن آب در داخل کانال گوش وارد کانال گوش می شوند. این ممکن است هنگام شنا، دوش گرفتن یا حمام کردن اتفاق بیفتد.

3. گوش شناگر چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما می تواند گوش شناگر را با معاینه مجرای گوش شما با اتوسکوپ تشخیص دهد.  

4. گوش شناگر چگونه درمان می شود؟ 

درمان گوش شناگر به شدت عفونت بستگی دارد. در موارد خفیف، قطره گوش بدون نسخه حاوی آنتی بیوتیک یا ضد قارچ ممکن است برای از بین بردن عفونت کافی باشد. در موارد شدیدتر، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک خوراکی یا ضد قارچ تجویز کند.

5. چه زمانی باید برای گوش شناگر به پزشک مراجعه کنم؟

اگر گوش شناگر دارید و علائم شما پس از یک هفته بهبود نیافت یا بدتر شد، مهم است که به پزشک مراجعه کنید. همچنین در صورت داشتن هر یک از علائم زیر باید به پزشک مراجعه کنید: 

تب

سردرد

سفتی گردن

ترشح از گوش غلیظ، خونی یا بدبو

سخن پایانی درباره گوش شناگر

گوش شناگر یک بیماری شایع است که به راحتی قابل پیشگیری و درمان است.

با رعایت نکات این مقاله می توانید به سلامت گوش های خود کمک کنید و از بروز گوش شناگر جلوگیری کنید.

اگر فکر می کنید گوش شناگر دارید، مهم است که فوراً به پزشک مراجعه کنید. درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از بدتر شدن عفونت کمک کند و خطر عوارض را کاهش دهد.

گردآوری:بخش سلامت بیتوته