چگونه باج‌خواهی در سینمای ایران، نقاب نقد می‌بندد؟
- مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25
اخبار فرهنگی - چگونه باج‌خواهی در سینمای ایران، نقاب نقد می‌بندد؟
سینمای ایران در سال‌های اخیر با رشد یک تیپ خاص مواجه شد که عیارشان برای سنجش کیفیت رویدادها و آثار سینمایی رقم‌هایی است که در پاکت دریافت می‌کنند؛ چهره‌هایی که متاسفانه گاهی قالب منتقد به خود می‌گیرند و گاهی در جایگاه خبرنگار می‌نشینند اما در عمل هیچ نسبتی با این دو گروه ندارند و به شدت در جامعه سینمایی به باج‌خواهی شهرت یافته‌اند.
به گزارش «تابناک»، وب‌سایت‌های تخصصی سینمایی در سال‌های اخیر رشد فزاینده‌ای داشته‌اند که نقش موثری به شناخت سینمای ایران برای عموم مردم کرده‌اند؛ مردمی که برخلاف گذشته به جای نشریات مکتوب، در فضای آنلاین پیگیر اخبار و تصاویر هستند و از قضا به اخباری که در فضای مجازی به دست می‌آورند و صفت تواتر شامل حالشان می‌شود، استناد می‌کنند.
این اتفاق مثبت تا آنجا قابل تایید است که پشت صحنه این وب‌سایت‌های تخصصی، چهره‌های دارای سواد رسانه‌ای و سوادِ حداقلی در حوزه سینما و از همه مهم‌تر سلامت نسبی حضور داشته باشند تا مخاطب عام که به عقبه بسیاری از اخبار احاطه ندارد، اسیر بازیهای رسانه‌ای نشود و بابت این بازیها هزینه‌ای ولو به اندازه چند بلیت سینما از جیبش نرود، چه رسد به هزینه های دیگر.
هرچند بسیاری از رسانه‌های تخصصی در حوزه سینما، به لحاظ تخصصی جزو حرفه‌ای ترین رسانه‌ها هستند اما با این حال معدود وب‌سایت‌هایی نیز وجود دارند که عملاً فضای سینما را به عرصه برای کسب و کار بدل کرده‌اند و رسماً برای تبلیغ آثار سینمایی مطالباتی را مطرح می‌کنند که در نوع خود عجیب بوده اما متاسفانه کم سابقه نیز نیست، بلکه اتفاقاً بسیار مسبوق به سابقه است.
یکی از این اشخاص که به واسطه چنین اعمالی شهره عام و خاص است، در همین مقطع که برخی آثار سینمایی وضعیت خوبی در گیشه ندارند، به برخی دست اندرکاران این پروژه‌ها که سخت نگران عدم بازگشت سرمایه‌شان از گیشه‌ها هستند، پیشنهاد کرده تا در قبال نقدهای سینمایی مثبت در وب‌سایت متبوعش، مبلغ قابل توجهی را در قالب آگهی به وب سایتش پرداخت کنند که این موضوع با مخالف کارگردان همراه شده است.
پاسخ «نه» به این مطالبه نامشروع همچون فیلم‌هایی که پیش‌تر به این مطالبه نامشروع، «نه» گفته بودند، نقدهای سنگینی بوده که هدفش با خاک یکسان کردن فیلم‌ها و کاهش مضاعف رغبت مخاطبان به تماشای این فیلم‌ها است؛ رویکردی که حکم باج‌خواهی را در سینمای ایران دارد و متاسفانه تنها به فضای سینمای نیز محدود نشده است.
در برخی از دوره‌های پیشین جشنواره فیلم فجر، همین گروه که عمدتاً تمرکزشان در یک وب‌سایت است، با طرح این ادعا که از نفوذ بالایی در سینمای ایران برخوردارند و مخاطبان گسترده‌ای دارند -موضوعی که جای نقد دارد و قطعاً چنین نیست- اقدام به دریافت کارت‌های هدیه میلیونی کرده‌اند؛ کارت‌های هدیه‌ای که حتی اسمش را نیز بسیاری از خبرنگاران فعال در جشنواره نمی‌شنیدند و دیگران نیز مبلغ بسیار اندکی در این قالب دریافت می‌کردند!
شاید در این زمینه رسانه‌ها بیش از دیگر بخش‌ها مقصر باشند که در قبال شکل‌گیری چنین فضایی -ولو محدود- سکوت کرده‌اند و اجازه داده‌اند نقدهایی بدون هرگونه پاسخی منتشر شود که چیدمان کلماتش را میزبان دریافتی نویسنده مشخص نماید؛ نقدهایی که گاهی صرفاً شعار دهن پرکن مبارزه با پول‌های نفتی را در حوزه فرهنگ می‌دهد اما بویی مشمئزکننده تر از نفت خام می‌دهد.
اخبار فرهنگی - تابناک
