بررسی اجمالی و راههای درمان زخم های مزمن

مجموعه: سلامت پوست

زخم مزمن چیست

زخم مزمن چیست و چگونه درمان می شود؟

زخمی که بعد از 30 روز بهبود نداشته باشد و در طی کردن فاز بهبودی شکست خورده باشد به عنوان زخم مزمن شناخته می شود. 

اگر زخم ایجاد شده بعد از گذشت 4 هفته از شروع درمان، به درمان پاسخ ندهد یا به طور کامل در عرض دو ماه بهبود پیدا نکند، زخم مزمن است. 

زخمی که برای مدت طولانی بهبود پیدا نمیکند نیاز به مراقبت ویژه دارد. اگر زخم به درمان متعارف پاسخ ندهد باید به متخصصین زخم ها برای درمان مراجعه نمایید. 

معمولا دلایل زمینه ای از جمله دیابت ، مشکلات گردش خون یا درمان های پیچیده سرطان میتواند روند بهبود طبیعی بدن را به طرز چشم گیری مختل کند. 

برخی زخم های مزمن نیز ناشی از زخم بستر ، تروا یا عفونت هستند. 

به طور کلی زخم های مزمن عواقب جدی برای سلات دارند و روی کیفیت زندگی تاثیر می گذارند.

عوامل بروز زخم مزمن

عوامل موثر بر بروز زخم مزمن

- فشار 

- تروما

- ایجاد زخم در اندام تحتانی 

- افزایش میزان باکتری 

- وجود بیش از حد آنزیمهای تجزیه کننده پروتئین  

- کاهش فاکتورهای رشد ، متالوپروتئیناز ماتریکس ، تخریب ساختارهای سطح سلول 

- سلولهای مسن و غیر عادی 

- درمان نامناسب  

علایم زخم مزمن

زخم مزمن معمولا با افزایش حاشیه زخم و بدون پیشرفت درمانی شناخته می شود. اطراف زخم مزمن ، ملتهب شده و این التهاب روی زخم تاثیر منفی می گذارد.

عوامل خطر بروز زخم مزمن

عوامل متعددی وجود دارد که احتمال بروز زخم مزمن در بیماران را افزایش میدهد . معمولا افراد دارای اضافه وزن زیاد ف افرد مبتلا به دیابت ، افراد مبتلا به نارسایی وریدی ، افرادی که توانایی حرکت ندارند و بیماران مسن در معرض خطر بالقوه زخم های مزمن هستند. 

نشانه های زخم مزمن

درمان زخم مزمن

درمان زخم مزمن بر اساس نوع زخم و علت زمینه ای متفاوت است. 

زمانی که پزشک متوجه عدم پیشرفت در بهبود زخم می شود ، علت اصلی زخم را مورد توجه قرار می دهد. 

به عنون مثال افراد مبتلا به دیابت باید تغذیه و سلامت عروق را بهبود بدهند.

زخم های دیابتی و زخم های بستر به کاهش فشار روی منطقه آسیب دیده نیاز دارند.

زخم های شریانی به رگسازی مجدد نیاز دارند و زخم های وریدی با درمان فشرده سازی بهبود پیدا میکنند. 

انواع زخم مزمن

انواع زخم مزمن

زخم مزمن عفونی:

بروز عفونت تاثیر قابل توجهی در تاخیر بهبود زخم می گذارد. بروز عفونت در زخم در اغلب موارد منجر به زخم مزمن می شود. علایم اصلی عفونت زخم عبارتند از : بوی بد ، زهکشی زرد رنگ ، ایجاد بافت مرده ، التهاب ، درد و قرمزی . 

زخم های مزمن جراحی:

در صورتی که مراقبت های لازم بعد از جراحی برای پیشگیری از آلوده شدن زخم به باکتری به درستی انجام نشود احتمال این که برش های جراحی تبدیل به زخم مزمن شوند ، وجود دارد. در روزهای بعد از جراحی مراقب علایم خطر باشید از جمله قرمزی یا ایجاد رگه هایی در اطرف محل جراحی ، درد یا ضربان ، آب پس دادن ، بوی ناخوشایند و تب. 

زخم مزمن اولسرز:

اولسرزهای شایعترین نوع زخم مزمن هستند .

زخم مزمن شریانی:

این زخم ها معمولا به دلیل فشار خون بالا ، مسدود شدن عروق یا لخته شدن خون ایجاد می شود. زخم های شریانی جریان خون را در ناحیه آسیب دیده مختل میکنند.  زخم های شریانی معمولا در پاها ایجاد می وشند و زمانی که پاهای بیمار فعال است یا در ارتفاع بالاتر قرار می گیرد میتواند باعث درد شود.

زخم مزمن دیابتی:

بیماران دیابتی به خصوص زمانی که نوروپاتی باعث کاهش احساس در اندام پایینی می شود اغلب دچار زخم های مزمن دیابتی می شوند. 

زخم بستر مزمن:

زخم بستر به عنوان زخم فشاری شناخته می شود و زمانی بروز میکند که وزن ثابت یا اصطکاک در یک منطقه خاص در طولانی مدت باعث پارگی پوست شود. زخم بستر معمولا در پشت ، مچ پا و پاها رایج است. پوست بیمار قبل از بروز زخم بستر دچار قرمزی ، خارش ، تورم ، تغییر رنگ و تاول می شود. 

زخم ترومایی مزمن:

آسیب های شدید و تروما میتواند منجر به ایجاد زخم شود . مثلا زخم های ناشی از تصادف میتواند باعث از دست رفتن بافت و آسیب بهاعضای بدن و اندام ها و زخم مزمن شود.

زخم وریدی مزمن:

اگر دریچه های داخل رگ به طول مناسب نتوانند خون را منتقل کنند زخم های ویری ایجاد شده و خون در یک منطقه جشم شده و متورم می شود. زخم های وریدی معمولا در پاها به خصوص بین مچ پا و زانو ایجاد می شوند و اغلب در اشکال نامنظم دیده شده و درد شدیدی ایجاد می کنند.

گردآوری : بخش آرایش و زیبایی بیتوته