افکار خودکشی در میان 34 درصد دستیاران/ مرگ خودخواسته پزشکان ۳ برابر دیگران

مجموعه: اخبار پزشکی

تاریخ انتشار : دوشنبه, 20 شهریور 1402 11:31

روزنامه هم میهن نوشت: درباره مسئله خودکشی به‌صورت عام صحبت می‌کنیم اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که باید در گروه‌های خاص هم این مسئله بررسی شود. در گروه‌های خاص من سراغ افرادی آمدم که با سلامت جامعه سروکار دارند. من امروز می‌خواهم درباره دستیاران تخصصی صحبت کنم که ما شاهد افزایش خودکشی آنها در سه‌سال گذشته بودیم. می‌دانیم اگر پزشکی دچار افسردگی باشد، ضریب خطایش تقریبا 6برابر افزایش پیدا می‌کند. پزشکی، شغلی است که پاداش بالایی دارد اما همزمان برای اینکه این ‌جایگاه را داشته باشی، باید استرس‌های زیادی را تحمل کنی. وضعیت سلامت‌روان پزشکان به‌صورت‌کلی در معرض خطر است و در مقایسه با جمعیت عمومی، دیده شده که پزشکان 5/1 تا 3برابر بیشتر اقدام به خودکشی می‌کنند. در مطالعه‌ای که 55شغل را بررسی کرده بود، دیده شده بود که خطر خودکشی در پزشکان 73/2 است و در کمترین گروه معماران 44صدم درصد است. همینطور بررسی دیگری نشان داد، پزشکانی که دچار اختلال روانند، تقریبا 3برابر احتمال خودکشی در آنها افزایش پیدا می‌کند. این اعداد یعنی باید به‌فکر سلامت‌روان پزشکان بود. خودکشی دومین علت مرگ دستیاران پزشکی در آمریکاست. بعد از پاندمی، باید حساسیت کشورها درباره سلامت کادر درمان به‌خصوص رزیدنت‌ها افزایش پیدا کند اما متاسفانه مطالعات در این رابطه کم است. ما می‌دانیم که خودکشی یک علامت ثانویه است و عامل آن اختلال روانپزشکی است و شایع‌ترین عامل آن هم افسردگی است. دیده شده که افسردگی شایع‌ترین اختلال روانپزشکی بین پزشکان هم هست. دستیاران، گروهی هستند که تجربه کمی دارند، جوانانند و به‌نظر می‌رسد که در مقابل استرس‌ها، شکننده‌تر هستند. ما دست‌کم دوموج خودکشی را طی سه‌سال اخیر شاهد بودیم. موج اول در دوران کرونا بود و موج دیگر هم با شدت کمتر در امسال اتفاق افتاد. ما تقریباً هر یک یا دوماه، یک‌مورد خودکشی می‌بینیم اما دراینباره آمار رسمی‌ای وجود ندارد.

مطالعات بسیار محدودی درباره سلامت‌روان دستیاران و پزشکان در ایران وجود دارد و عمده کارهایی که انجام شده، روی دانشجویان پزشکی است. وقتی خودکشی در میان دستیاران اتفاق افتاد، ما تلاش کردیم با آن‌ها تماس بگیریم و با خانواده‌ها صحبت و تحقیق کنیم، اما موانع زیادی وجود دارد که یکی این بود که بازکردن موضوع برای آنها سخت بود. این شد که در اواخر سال 1400 مطالعه‌ای با کمک همکاران شروع کردیم. مطالعه درباره وضعیت سلامت‌روان و افکار خودکشی دستیاران پزشکی بود. ما شهر تهران را انتخاب کردیم. حجمی که حساب کردیم 253نفر بودند. پرسشنامه‌ای تهیه و افرادی که در دسترس بودند را وارد کار کردیم. پرسشنامه شامل اطلاعات وضعیت درآمد، سابقه روانپزشکی، تعداد کشیک و میزان مواجهه کاری‌شان با کرونا بود. عمده افراد، زنان بودند و عمده سن آنها از 25 تا 34سال بود. افراد به‌طورمساوی، مجرد و متاهل بودند. عمده افراد در رشته‌های کلینیکال بودند. وضعیت اقامتی آنها هم عمدتاً مستاجر بود. مشاهدات ما نشان می‌داد که درمجموع 34درصد افراد، افکار خودکشی داشتند که 10درصد، افکار پرخطر داشتند. آنالیز دیتاها نشان داد که جنسیت، وضعیت تاهل و وضعیت سکونت، ارتباط معناداری با افکار خودکشی نداشت. سابقه اختلالات روانپزشکی، سابقه خانوادگی، سابقه شخصی اقدام به خودکشی، تعداد شیفت، مصرف مواد و الکل با افکار خودکشی مرتبط بود و سطح مواجهه شغلی با کووید هم با افکار خودکشی ارتباط داشت. افسردگی، اضطراب و استرس همگی با افکار خودکشی مرتبط بودند و سطوح بالای اینها با افکار خودکشی پرخطر مرتبط بود. عوامل پیش‌بینی‌کننده‌ای که به‌دست آوردیم، سابقه مصرف الکل و مواد، سابقه خانوادگی اقدام‌به‌خودکشی، سابقه شخصی اقدام‌به‌خودکشی، تعداد شیفت در یک‌ماه، درآمد و افسردگی بود. همه این‌متغیرها به‌جز درآمد، ارتباط مستقیمی با افکار خودکشی داشتند.

مرگ خودخواسته پزشکان ۳ برابر دیگران

مجتمع تجاری-تفریحی نگین شیراز روزهای ابتدایی شهریورماه یکی از تلخ‌ترین روزهایش را گذراند. هنگامی که دختری جوان خودش را از طبقه پنجم این مجتمع لوکس پایین انداخت و وقتی کار از کار گذشت، تشک نجات رسید. قربانی خودکشی در شبکه‌های مجازی به دختر شیراز مشهور شد. کاربران روزهای زیادی از او روایت کردند و بسیاری پرسیدند چه اتفاقی رخ می‌دهد که یک فرد حاضر است خودش را بکشد؟ پرسش‌های مشابه با این سوال همواره در ذهن افرادی که خودکشی را در اطرافیان‌شان مشاهده می‌کنند، دیده می‌شود.

10سپتامبر، روز جهانی پیشگیری از خودکشی نام‌گذاری شده است. روزی که در آن متخصصان تلاش می‌کنند تا افرادی را که با افکار خودکشی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، یاری کنند. دانشگاه علوم پزشکی ایران، روز یکشنبه 19شهریورماه در نشستی به‌همین‌مناسبت از پژوهشگران مختلفی دعوت کرده بود تا درباره وضعیت خودکشی در ایران اطلاع‌رسانی کنند. یکی از پژوهشگران در این نشست از افزایش این رخداد در سال‌های اخیر گفت و دیگری از لزوم مداخله افراد عادی صحبت کرد. یکی از متخصصان از نتایج پژوهشی که درباره خودکشی دستیاران پزشکی انجام گرفته بود، صحبت کرد و گفت که خطر خودکشی در پزشکان حدود 73/2درصد گزارش شده است و از سایر مشاغل بالاتر است.

«خودکشی قابل پیشگیری است.» حمید پیروی، مشاور بهداشت روان دانشگاه علوم پزشکی ایران صحبت‌های خود در نشست دیروز را با این جمله آغاز کرد. او ادامه داد که در تمام دنیا کرامت و ارزش‌های انسانی مورد تاکید است و همه دولت‌ها تلاش می‌کنند تا جان انسان‌ها را نجات دهند: «به‌طورکلی در دنیا در یک‌سال 703هزار نفر اقدام به خودکشی می‌کنند و به‌ازای هر 100مرگ هم یک‌مورد در اثر خودکشی اتفاق افتاده است.» او گفت که اقدام به خودکشی عموماً در زنان بیشتر است اما مرگ بر اثر خودکشی عموماً در مردان بیشتر رخ می‌دهد و این یعنی، مردان احتمالاً از روش‌های مرگ‌آورتری استفاده می‌کنند. پیروی می‌گوید 58درصد خودکشی‌ها در دنیا در سن زیر 50سال رخ می‌دهد: «77درصد خودکشی‌ها در کشورهایی با درآمد کم و متوسط صورت می‌گیرد، این درحالی‌ست که 84درصد جمعیت جهان در این کشورها سکونت دارد.» آمارها برگرفته از سازمان بهداشت جهانی است. WHO همچنین نتیجه گرفته که خودکشی با عوامل اقتصادی و اجتماعی رابطه مستقیم دارد. این متخصص سلامت روان معتقد است که خودکشی به‌طور متوسط در جهان روند کاهشی داشته اما در برخی کشورها روبه‌افزایش رفته است. او به آمارهای پزشکی‌قانونی که انتشار عمومی داشته، استناد می‌کند و می‌گوید روند خودکشی در ایران هم صعودی شده که یکی از دلایل آن به کرونا و افزایش اختلال‌های اعصاب و روان و افسردگی بعدازآن مرتبط است.

برنامه‌های پیشگیری از خودکشی در دنیا

آخرین مراجع به پزشک اورژانس، خودکشی کرده بود اما زنده ماند. پزشک که آخرین ساعت‌های شیفت را می‌گذراند و قرار بود فردای همان‌روز به تعطیلات برود، مراجع پایانی را از یاد نبرد، در طول همه‌روزها به یادش بود و به فکرش رسید که برایش کارت‌پستالی بفرستد و بگوید که به او فکر می‌کند. بعدازمدتی که پزشک از تعطیلات باز می‌گردد، بیمار به او مراجعه می‌کند و می‌گوید همان لحظه که کارت‌پستال به دستش رسیده، به خودکشی فکر می‌کرده است اما کارت‌پستال او را از این فکر منصرف کرد. این اتفاق در فرانسه رخ داده است و نعمت‌الله جعفری، استاد روانپزشکی دانشگاه پواتیه و مدیر برنامه پیشگیری از خودکشی فرانسه آن را نقل کرد. او یکی از سخنرانان مراسم بود و در میانه‌های سخنرانی تاکید کرد که هر فرد، چیزی دارد که وابسته به آن باشد و به‌واسطه آن از خودکشی دست بکشد. روایتی که ابتدا آن را نقل کرد، به‌عقیده‌اش از یک همیاری همگانی حکایت دارد، منشی که شاید در فرانسه کمتر دیده می‌شود: «به فکر دیگران باشیم. افراد در فرانسه بیشتر برای خودشان زندگی می‌کنند.» این روایت‌ها به ایجاد یک برنامه پیشگیری در فرانسه منتج شد. برنامه‌ای با عنوان وجیلانس که به دیگران یادآوری می‌کند ما به شما فکر می‌کنیم. او از افتتاح چند مرکز و خطوط تلفنی گفت که به‌صورت 24ساعته فعال شدند و توانستند تا حدود 1درصد، اقدام به خودکشی را کاهش دهند. جعفری در ادامه با استناد به آمارهای Our World In Data تاکید کرد که فرانسه یکی از کشورهایی است که خودکشی در آن زیاد است و این موضوع همواره برای انگلیسی‌ها جای سوال داشته است. این مدرس دانشگاه به آمار بالای خودکشی در پیرزنان و پیرمردان اشاره می‌کند و می‌گوید: «تقریباً بیش‌از 60درصد افرادی که خودکشی می‌کنند، بالای 55سال دارند.»

سوگ متفاوت شاهدان خودکشی

هر خودکشی‌ای که رخ می‌دهد، 135 تا 230نفر دچار سوگ شدید می‌شوند. این جمله در لابه‌لای نشست روز جهانی پیشگیری از خودکشی که امسال با شعار «با عمل امید بیافرینیم» معرفی شده است، چندباری تکرار شد. احمد حاجبی، مشاور ارشد سازمان جهانی بهداشت در امور بهداشت و روان و پیشگیری از اعتیاد، سخنران بعدی مراسم، صحبت خودش را با همین موضوع آغاز کرد و از بهترین مداخلات برای بازماندگان افرادی که یک‌نفر را در اثر خودکشی از دست دادند، گفت. این موضوع به‌عقیده او در سال‌های اخیر مغفول بوده و کمترکسی توجه داشته که چه بر سر افرادی که بازمانده خودکشی هستند، می‌آید: «اساساً سوگ برای مرگ عزیزان برای هر خانواده‌ای دردناک است، اما مرگ عزیزان بر اثر خودکشی، غیرقابل انتظار است و همین مسئله فرآیند سوگ را پیچیده و دشوار می‌کند.» او گفت که فرآیند سوگ افرادی که کسی را بر اثر خودکشی از دست داده‌اند، طولانی‌مدت است و نوسان دارد: «فرد اساساً به‌دنبال این نیست که به زندگی قبلی بازگردد و شرایط جدیدی بسازد.» حاجبی توصیه کرد که در این شرایط به‌هیچ‌عنوان نباید قضاوتی در کار باشد و ازسوی‌دیگر نباید یک‌نسخه را برای همه پیچید: «افرادی که می‌خواهند مداخله کنند، باید ‌دنبال پاسخ به این پرسش باشند که فردی که عزیزش را بر اثر خودکشی از دست داده است، چه می‌خواهد، چون این افراد نیازهای خود را بسیار سخت بیان می‌کنند.» او به اقدامات ساده روزمره اشاره کرد، مثلا انجام کارهای روزمره، نگهداری از بچه: «حتی گاهی کافی است که در کنار فرد حاضر باشید و هیچ صحبتی با او نداشته باشید.» این متخصص سلامت روان گفت، فردی که در سوگ خودکشی است، هیچ توضیحی برای مرگ ندارد و بعد از گشتن به دنبال توضیح و دلیل خودکشی، بحث احساس‌گناه برای او رخ می‌دهد: «ازطرف دیگر فردی که یک‌نفر را داشته باشد که خودکشی کرده باشد، همواره خجالت و شرم را با خود یدک می‌کشد و این موضوع حتی شرایط عزاداری او را هم دشوار می‌کند.» حاجبی گفت، در این‌گروه احتمال بروز افکار خودکشی وجود دارد و به‌همین‌دلیل هم نیازمند توجه بیشتری‌اند.

اهمیت خودمراقبتی

آرزو ذکایی‌فر، مدیرکل پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی کل کشور، سخنران بعدی بود. او با اشاره به شعار امسال روز جهانی پیشگیری از خودکشی، یعنی ایجاد امید ازطریق اقدام و عمل، تاکید کرد که این شعار توجه همه را به اهمیت پیشگیری از خودکشی بیان می‌کند. او از لزوم برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت گفت و تاکید کرد که مداخلات گاهی باید در سطح فردی، گاهی در سطح غیرفردی و ازجنس محله باشد: «ما در حوزه آسیب‌های اجتماعی همواره سراغ آسیب اجتماعی رفته‌ایم و هیچ‌گاه سراغ عوامل خطر نرفتیم؛ در پیشگیری مهم است که عوامل خطر را با دقت موردتوجه قرار دهیم.» مدیرکل پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی سازمان بهزیستی کل کشور معتقد است که تجربه نشان داده، بهترین برنامه‌ها در سال‌های اخیر رویکردهای اجتماع‌محور و جامعه‌نگر بوده است. رویکردهایی که به‌عقیده او، مشارکت فعال جامعه را در پی داشته است.

امیرحسین جلالی‌ندوشن، روانپزشک و رئیس کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان ایران، سخنران بعدی مراسم، محتوای مشابهی ارائه داد و از لزوم مداخله زودهنگام افراد در کاهش خودکشی گفت: «دوست من، برادر من، همکار من، کمی افسرده است، در خودش است، گاهی حرف‌های ناامیدکننده می‌زند، گلایه‌اش از شرایط پیرامونی مثل بقیه نیست، انگار به ته‌خط رسیده است، در را می‌بندیم و صندلی‌ها را روبه‌روی هم می‌گذاریم، من یک‌جمله می‌گویم، به او می‌گویم حرف‌هایی می‌زنی که من را نگران می‌کند، راستش من نگران شما هستم، بیا باهم حرف بزنیم.» او می‌گوید خودمراقبتی و تشخیص در جامعه باب شده است و این به‌آن‌معنا نیست که عوامل دیگر مانند خدمات تخصصی اهمیت کمتری دارند.

فهیمه سعید/ سوگل دانائی