محمد بنا: نمی‌خواهم فرمانده بازنده باشم
- مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات
- تاریخ انتشار : سه شنبه, 04 تیر 1398 08:56
شاگردان محمد بنا کمتر از سه ماه مانده به مسابقات جهانی تمرینات سخت و فشرده خود را در خانه کشتی برگزار می‌کنند؛ تمریناتی طاقت‌فرسا و دشوار که در پایان تمرین کشتی‌گیران به‌سختی تشک مسابقه را ترک می‌کنند. تیم ملی کشتی فرنگی سال گذشته یازدهم دنیا شده و حالا برای جبران این نتیجه باید سخت تلاش کرد.
کشتی فرنگی ایران تا چند سال پیش تمامی رکوردهای ممکن را شکست. نسلی از فرنگی‌کاران آمدند که با هدایت محمد بنا به سکوهایی رسیدند که روزگاری آرزوی همه افرادی بود که در کشتی فرنگی فعالیت می‌کردند. همه آرزوها از جمله مدال جهانی، طلای المپیک و قهرمانی جهان همه یک‌به‌یک به‌دست آمد اما با کنار رفتن آن نسل چند سالی ترمز کشتی فرنگی کشیده شد. قهرمانی جهان و المپیک جای خودش را به ششمی آسیا و یازدهمی دنیا داد. چه اتفاقی رخ داد که بهترین تیم دنیا با کلی ستاره به این روز افتاد؟
چاره کار ظاهرا دست محمد بنا بود؛ کسی که بعد از کنار رفتن رسول خادم حالا با فراغ بال می‌تواند دوباره همان برنامه‌هایی را پیاده کند که با آن سال‌ها کشتی فرنگی ایران در دنیا آقایی کرد. حالا او چند ماهی است دوباره به کشتی فرنگی برگشته و تیم خود را در خانه کشتی دور هم جمع کرده تا باز هم کشتی فرنگی ایران در دنیا آقایی کند اما آیا ابزار این کار فراهم است؟
محمد بنا شاگردان خود را درست در روزهایی که همه در برزخ برگزار شدن یا نشدن انتخابات فدراسیون کشتی هستند، از این فضا دور کرده تا فقط به فکر مسابقات جهانی و رسیدن به مدال و از آن مهم‌تر سهمیه حضور در بازی‌های المپیک باشند. او سه جلسه تمرین اخیر تیم ملی را به کار کردن در خاک و سرپا اختصاص داده است؛ سه جلسه تمرین که حتی تصور هم نمی‌توان کرد تا چه اندازه سخت و فشرده بود اما محمد سربازانش را به خط کرده و همچون فرمانده به عملکرد آنها نظارت می‌کند: «باید مسابقات جهانی را شبیه‌سازی کنیم. سه جلسه تمرین سخت در یک روز و نیم، دو جلسه تمرین برای مرحله مقدماتی و نیمه‌نهایی و تمرین سوم هم به‌عنوان فینال. باید این روزها را پشت سر بگذاریم تا بتوانیم از اعتبار کشتی دفاع کنیم. کم‌کاری در این روزها تاوان سنگینی دارد.»
محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی همچون فرماندهی مقتدر روی تشک سعی می‌کند چشم از هیچ‌یک از کشتی‌گیرانش برندارد، از این سر تشک تا آن سر تشک را با فریادهای بلند طی می‌کند و به یک‌یک کشتی‌گیران هشدار می‌دهد تمرین کنند. همه باید بدانند دوران تنبلی سر آمده. حالا قرار است این تیم با همه بی‌برنامگی‌های ورزش ایران در جهانی قزاقستان و المپیک توکیو بار ورزش ایران را به دوش بکشد: «باید مرده شما از روی تشک بیرون برود. هیچ‌کس حق ندارد در تمرین کم‌کاری کند. هر چقدر اینجا سختی بکشید بعدها در جهانی آرامش بیشتری دارید!»
فریادهای محمد بنا افرادی که تماشاگر تمرین هم هستند را به‌هم ریخته است چه برسد به کشتی‌گیران، اما او به هیچ‌کس اجازه نمی‌دهد حتی یک ثانیه هم از فشار تمرینات کم کند؛ سختگیر و محکم، بداخلاق و تندخو در عین مهربانی و لطافت، اما این همه سختی از کجا نشات می‌گیرد؟ «نمی‌خواهم فرمانده بازنده جنگ باشم. تیمم را برای قهرمانی و پیروزی مهیا می‌کنم و در این راه از هیچ تلاشی کم نمی‌گذارم.» این حرف‌های محمد بنا بعد از تمرین فرنگی‌کاران است. نه او خسته است و نه کشتی‌گیرانش. عرق زیادی از سر و روی کشتی‌گیران می‌ریزد اما آنها مثل تیری می‌مانند که از چله کمان رها شده‌اند؛ تازه سراغ تمرینات دیگر می‌روند.
خیلی سخت است سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی که هنوز خودش تکلیفش را به‌دلیل برگزار نشدن انتخابات و مشخص نشدن رییس خوب نمی‌داند، در عین حال تلاش کند قهرمانانش را برای یک جنگ تمام‌عیار آماده کند، اما آیا این تمام سختی‌های محمد بنا است؟ محمد بنا این روزها مورد انتقاد بسیاری قرار گرفته که چرا انتخابی برگزار نمی‌کند، اما واقعا او انتخابی را برگزار نکرده است؟ از او انتقاد می‌کنند که تیمش را به مسابقات دارای رنکینگ نفرستاده و این یعنی قرعه سخت در جهانی قزاقستان، اما آیا محمد بنا تیمی را در اختیار داشت که به این تورنمنت‌ها اعزام کند و نکرد؟
سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بعد از تمرین سخت تیمش سعی می‌کند درباره برگزار نکردن انتخابی تیم ملی حرف بزند: «کدام کشتی‌گیر بیهوده به تمرین رسیده است؟ می‌بینم برخی از کشتی‌گیران در فضا مجازی برایم می‌نویسند که حق ما خورد! بله اگر کشتی‌گیری که بازنده بوده حقی داشته من حق او را خوردم! قهرمانی کشور و جام تختی مراحلی بوده که باعث شده تقریبا تمام موجودیت کشتی ایران در آن به میدان بروند. برنده‌ها و شایسته‌ها به اردو رسیدند. در این بین برخی از نفرات اصلی تیم و مدال‌آوران معاف شدند اما نفرات برتری که به اردو رسیدند در اردوی تیم ملی با این نفرات سرشاخ می‌شوند. تورنمنت‌هایی را داریم که کشتی‌گیران در آن محک می‌خورند. در همین مسابقات قزاقستان ۴ کشتی‌گیر در وزن ۸۷ کیلوگرم اعزام کرده بودیم؛ آیا این معنی انتخابی را نمی‌دهد؟»
سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی که با همین روش خود افتخارات زیادی را کسب کرده حالا از اینکه برخی دوباره به او می‌پرند، ناراحت است.
شاید ناراحتی او زمانی بیشتر می‌شود که همه می‌بینند روش فرآیند انتخابی در دوره رسول خادم چه بلایی سر کشتی آورده اما باز هم به نقد روش محمد بنا می‌پردازند. شاید هم از سر همین ناراحتی است که این حرف را می‌زند: «خدا بیامرزد حبیب‌ا... بلور را که می‌گفت با انگشت بزنی به هندوانه متوجه می‌شوی رسیده است یا نه؟ من هندوانه‌فروشم! نگاه کنم می‌فهمم چه کسی چه‌کاره است. به خدا قسم من حق هیچ کشتی‌گیر بالیاقتی را نمی‌خورم.»
سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی وقتی می‌رسد به اینکه چرا تیمش را به مسابقات دارای امتیاز رنکینگ اتحادیه جهانی اعزام نکرده است، باز هم برافروخته می‌شود: «این حرف ناقض ادعای برگزاری انتخابی تیم ملی است! من اگر قرار بود کشتی‌گیرانی را جدا کنم و مدام به مسابقات دارای رنکینگ اعزام کنم آیا بقیه ناراحت نمی‌شدند که فلانی تیمش را بسته و دیگر با ما کاری ندارد؟ چطور می‌شود هم بتوانیم انتخابی را رعایت کنیم و هم یک تیم را جدا کنیم به تورنمنت‌های دارای رنکینگ اعزام کنیم؟ ضمن اینکه کشتی فرنگی سال گذشته قافیه را باخت؛ جایی که در ۱۰ وزن یک مدال برنز را کسب کرد. اگر یک کشتی‌گیر به چهار تورنمنت دارای رنکینگ اعزام شود و در تمامی این چهار تورنمنت هم این کشتی‌گیر بتواند به مدال طلا برسد در نهایت ۳۲ امتیاز کسب می‌کند، اما مدال طلای جهان ۵۰ امتیاز دارد! مدال نقره هم در جهاین ۳۵ امیتاز می‌گیرد، حتی اگر این کار را می‌کردیم باز هم بسیاری از کشتی‌گیران ما نمی‌توانستند امتیازات لازم را کسب کنند.»
این انتقادات در کنار بلاتکلیفی کشتی مشکلات محمد بنا را بسیار افزایش داده است. او حالا نمی‌داند در چند جبهه باید بجنگد؛ به فکر کم کردن مشکلات فنی باقی‌مانده از سال گذشته باشد یا اینکه حواشی برگزار نشدن انتخابات را کنترل کند و یا اینکه جواب منتقدان داخلی را بدهد؟
با این حال او امیدوار است و تیمش را برای جنگیدن تشویق می‌کند: «دیر آمدیم اما معتقدم تیم بسیار خوبی داریم. هیچ‌چیزی از آن نسل طلایی کم ندارند. نگاهم به این تیم قبل از اینکه بیایم و تیم را تحویل بگیرم بسیار بدتر از این بود اما حالا شرایط را بسیار بهتر می‌بینم، اما در اوزان المپیکی کار دشواری را در جهانی قزاقستان داریم. ترجیحم این است که در قزاقستان سهمیه‌ها را کامل بگیریم حالا اگر مدال هم نگرفتیم خیلی مهم نیست. مهم گرفتن کامل سهمیه‌ها است.»
دل‌نوشته محمد بنا درباره اتفاقات اخیر کشتی
یک نفر آمد و همه چیز را باب میلش تغییر داد
درست در روزهایی که محمد بنا و تیمش باید دغدغه حضور در مسابقات جهانی را داشته باشند، فضایی در کشتی به وجود آمد که به واسطه برگزار نشدن انتخابات ریاست فدراسیون کشتی است. فضایی که با روح و مرام کشتی خیلی غریبه است و همین باعث شد تا محمد بنا در دل‌نوشته‌ای به انتقاد از این فضا بپردازد: «واقعا چی شد که یک دفعه کشتی اینطوری شد؟ چه کردیم که مستحق این‌همه جور و بی‌مهری و بی‌تفاوتی شدیم؟ خیلی حس بدی دارم. در اردوهای تیم ملی همه با تمام وجود تلاش می‌کنند تا شکست سال قبل رو جبران کنند. بچه‌ها با وجود همه کمبودها و کم لطفی‌ها، سختی تمرینات و دوری از خانواده رو تحمل می‌کنند تا بتوانند چندماه دیگر دل یک ملت را شاد کنند.
مثل سال‌هایی که غرور به ورزش کشور هدیه می‌دادند، مثل تمام آن سال‌هایی که مردم رو از سر شوق، هزار بار پای تلویزیون به گریه انداختند و به خنده کشاندند! الحق که این‌همه جور و جفا و ریا سهم کشتی نیست! شاید چون سیاست ورود کرد به کشتی! شاید چون احترام به بزرگتر از یادها رفت، شاید چون بزرگی در کشتی فراموش شد! وقتی کار به جایی می‌رسد که فرد بزرگتر از کشتی می‌شود، وقتی آدم‌ها رو بُت می‌کنیم و لشکر عجین می‌کنیم تا مدام حمد و ثناشون رو بگن، اصل کار وارد حاشیه می‌شود! متن می‌شود یک آدم که مدتی می‌آید و همه چیز رو باب میل خودش تغییر می‌دهد و می‌رود. بعد می‌ماند کشتی با کلی مشکل.
این چند سال خیلی تیشه‌ها خورد به ریشه این درخت پیر و سربلند. مثل کابوس است؛ حتی نمی‌شود تشخیص داد که این شرایط طبیعی است؟ یا اینکه سیاسی؟ کاش یک جا جلوی این جریان گرفته شود. کاش مثل قدیم‌ها شب بخوابیم و صبح که بیدار شدیم، ببینیم همه چیز مثل سابق شده است؛ احترام‌ها به جا، مردم برای دیدن مسابقه باشگاهی در سالن هفت‌‌تیر از سر و کول هم بالا بروند، رییس فدراسیون هم فقط مرید کشتی و مملکت باشد نه دنبال گرین‌کارت.»
سرپوش
