حدیث میرامینی: برای من رفاه نسبی اهمیت دارد اما هرگز گرفتار اشرافی‌بازی نمی‌شوم



اخبار,اخبارفرهنگی وهنری,حدیث میرامینی

در مقابل نقش‌هایی که بازی می کنیم مسؤولیم
بهمن سال 67 متولد شده و فارغ‌التحصیل رشته تئاتر است.با بازی در سریال دلنوازان و نقش دختر سرتق و لجوج به شهرت رسید.در فیلم‌ها وسریال‌های زیادی بازی کرده اما هیچ‌کدام از آنها نتوانست مانند نقشش در سریال دلنوازان نام او را بر سر زبان‌ها بیندازد.حتی سریال‌های خداحافظ رفیق،یه تیکه زمین، همه‌چیز آنجاست یا فیلم ورود آقایان ممنوع. میر امینی این روزها مشغول بازی در سریال سال‌های دور از خانه‌ به کارگردانی مجید صالحی است که برای پخش از شبکه‌ نمایش خانگی تولید می‌شود.او دو سال قبل با مجتبی رجبی ازدواج کرد.رجبی که درس خوانده تئاتر است، پسر رجبی معمار، یکی از مدیران تلویزیون است. با میرامینی درباره ویژگی‌های اخلاقی و سبک زندگی و کارهایش هم‌صحبت شدیم.

سال های دور از خانه محتوای طنز دارد، شما را در کارهای جدی هم دیده‌ایم. خودتان بازی در کدام ژانر را بیشتر دوست دارید؟
هر کدام تجربه متفاوتی است.کمدی فضای خاص خود و مخاطبان ویژه‌ای‌ هم دارد.من ملودرام‌ را بیشتر می‌پسندم.اما فیلمی مانند ورود آقایان ممنوع که کمدی موقعیت بود را نیز دوست دارم چون شرایط تجربه جدید را برایم فراهم کرد. به نظرم کارها‌ی کمدی که تلاش نکند زورکی و به توسل به هر چیزی مردم را بخنداند آثار ارزشمندی هستند.با کمدی‌هایی که مبتنی بر ادا ساخته می‌شوند زیاد موافق نیستم.متن کار طنز باید خیلی دقیق نوشته شود و در اجرا هم باید اصول کارهای کمدی مد نظر قرار بگیرد.

در روزگار فعلی که شرایط جامعه سخت‌ شده به نظرتان کارهای کمدی چقدر می‌تواند روحیه مردم را تلطیف کند یا زبانی باشد برای بیان حرف‌ها و مشکلات آنها؟
گاهی کمدی‌هایی تولید می‌شوند که مشکلات را با زبان طنز بیان می‌کنند و به باور من برای شرایط فعلی لازم هستند.شاید این آثار مرهم نباشند اما می‌توانند ساعتی حال مردم را به سمتی ببرند به غم و غصه‌‌هایشان کمتر فکر کنند.برخی آثار هم آن‌قدر خوب هستند که می‌توانند بیننده را با خود همراه کرده و مردم مشکلات خود را در آنها ببینند.

در این مورد تئاتر موفق‌ عمل می‌کند یا آثار تصویری تلویزیون و سینما؟
نمی‌توان آثار این سه حوزه را با هم قیاس کرد چون دنیاهای متفاوتی داشته و هر کدام مخاطبان خاص خود را دارند.مسلما تماشاچیان حرفه‌ای تئاتر کمتر تلویزیون تماشا می‌کنند و مخاطبان همیشگی تلویزیون کمتر وقت می‌گذارند و به تماشای تئاتر می‌نشینند.بنابراین هر کدام از این سه حوزه باید با مخاطب‌شناسی درست برای تولیدات خود برنامه‌ریزی کنند.

بازیگری هستید که در سینما، تئاتر و تلویزیون فعالیت دارید اما خیلی بی‌حاشیه‌اید و به اصطلاح سرتان توی کار خودتان است و درگیر جشن‌ها و جشنواره‌‌ها و فرش‌های قرمز و استیج و ... نیستید.روحیه‌تان این مدلی است یا بنا به شرایطی تصمیم گرفتید وارد دنیایی که به حاشیه‌سازی ختم می‌شود، نشوید؟
تصمیم نیست ! مدلم این‌جوری است.اصلا نمی‌خواهم ارزش‌گذاری کنم و بگویم من خوبم و بقیه بدند. این کار درست است و آن کار اشتباه. هر کسی سبک زندگی خودش را دارد و من مدلم این است که بیشتر به اصل کار فکر کنم نه به حاشیه‌هایش.نگاهم به بازیگری شهرت یا دیده شدن نیست.ته ذهنم این بوده و هست که این همه شخصیت و کاراکتر خوب است که من دوست دارم آنها را بازی کنم.باید شناختم از پیرامون و دنیا را بیشتر کنم تا بتوانم نقش‌هایم را بهتر بازی کنم.آن‌قدر دنیای بازیگری عمیق است که دیگر جایی برای حاشیه نمی‌‌ماند.

برای عمق بخشیدن به دنیای درونتان و شناخت شخصیت‌های دراماتیکی که در دنیا وجود دارند، چه می‌کنید؛ کتاب می‌خوانید، موسیقی گوش می‌کنید یا فیلم می‌بینید؟
کتابخوان حرفه‌ای نیستم که بگویم مدام کتاب دستم است.مطالعه را دوست دارم اما اینجوری هم نیست که فلان کتاب را بخوانم که فلان نقش را خوب بازی کنم.وقتی فیلمنامه را می‌خوانم بنا بر شخصیتی که قرار است بازی کنم درباره او تحقیق می‌کنم، مابه‌ازاهای بیرونی شخصیت را پیدا کرده و تلاش می‌کنم نقش را باورپذیر اجرا کنم. بخشی از شخصیت هم در دورخوانی‌‌ها و بحث و تبادل نظر با کارگردان پیدا می‌شود.از نظر تحلیل نقش و دورخوانی‌‌ها به نظرم گروه‌های تولید از چند سال قبل بهتر عمل می‌کنند و اینجوری نیست که فقط برویم مقابل دوربین نقشی را بازی کنیم و تمام شود.معتقدم بازیگران در قبال نقشی که به عهده می‌گیرند احساس مسئولیت بیشتری می‌کنند.


نقش‌ها را انتخاب می‌کنید یا بنا به شرایط و محدودیت نقش‌ها و زیاد شدن بازیگران ، منتظر می‌مانید تا برای یک نقش انتخاب شوید؟
خوشبختانه پیشنهادها آن‌قدر زیاد است که هنوز دستم برای انتخاب نقش باز است.

این روزها زیاد می‌شنویم که بازیگران زندگی مرفه و به اصطلاح اشرافی دارند...
 من ندارم ... ! باز هم باید یادآوری کنم نمی‌خواهم وارد فاز ارزش‌گذاری شوم.سبک زندگی هر کسی کاملا به سلیقه او ربط دارد.در همه حرفه‌ها هم دیده می‌شود و فقط مربوط به بازیگران نیست.هستند گروهی دوست دارند به اصطلاح اشرافی و در رفاه کامل زندگی کنند و آن را به نمایش بگذارند اما برای برخی مهم نیست.برای من رفاه نسبی اهمیت دارد و برای رسیدن به آن تلاش می‌کنم اما هرگز گرفتار اشرافی‌بازی نشده و نمی‌شوم.
​​​​​​​
این روزها برای خوب کردن حال خودتان و دیگران چه می‌کنید؟
من که بازیگرم دقیقا همان مشکلات و دغدغه‌هایی را دارم که بقیه مردم دارند.ما تافته جدا بافته نیستیم.به نظرم مردم دارند به‌هم کمک می‌کنند و این اتفاق خیلی خوبی است و من هم تلاش می‌کنم در حد خودم به همنوعانم کمک کنم و حداقل آسیبی به آنها نرسانم یا خاطرشان را مکدر نکنم.

 

 روزنامه جام جم

کالا ها و خدمات منتخب

    تازه ترین خبرها(روزنامه، سیاست و جامعه، حوادث، اقتصادی، ورزشی، دانشگاه و...)

    سایر خبرهای داغ

      ----------------        سیــاست و اقتصــاد با بیتوتــــه      ------------------

      ----------------        همچنین در بیتوته بخوانید       -----------------------