تعیین مکان اعتراضات شهری کار اشتباهی است



 اخبار اجتماعی ,خبرهای اجتماعی,
موضوع تجمعات اعتراضی یک بحث پیچیده است. در کشورهای توسعه یافته روش این است که افراد در یک نقطه تجمع نمی کنند. در یک کشور فقط جایی به نام هایدپارک کرنر است که آنجا اجازه تجمع نمی دهند ولی هر فردی می تواند یک پیت زیر پایش بگذارد و هر حرفی خواست بزند، به هر کسی خواست فحش بدهد، هر اعتراضی را بیان کند ولی نباید این تجمع از یکی دو نفر بیشتر شود. اجازه تجمع هم در هایدپارک کرنر به کسی نمی دهند.

در کشورهای توسعه یافته هم اگر شما بخواهید تجمع کنید، نامه ای را به محل مورد نظر مانند وزارت کشور یا استانداری می نویسید و می گویید من میخواهم به این دلیل تجمع کنم. تعداد تجمع کنندگان را هم مشخص می کنید تا آنها بدانند از لحاظ امنیتی با چه تعدادی از تجمع کنندگان روبرو هستند و شعارها و دلیل تجمع را می نویسید. آنها در شورای امنیت خودشان درخواست شما را مطرح کرده و مجوز تجمع و حتی مجوز تبلیغات برای تجمع می دهند.

 

اصولا در مکان مشخص شده تجمع می کنند. یکی می خواهند جلوی کارخانه، دیگری در مقابل مجلس و دیگری در برابر شورای شهر تجمع می کنند. افراد می آیند و شعار می دهند و پلیس هم حضور پیدا می کند و امنیت افراد را تضمین می کند. مسئول هر تجمعی مشخص است تا اگر اتفاقی در آنجا افتاد، پاسخگو باشد. این روش سالها در کشورهای پیشرفته انجام می شود و اگر ما هم در کشور ما انجام دهیم، عمل مثبتی است.

 

یادم است زمانی که دانشجو در بروکسل و کانادا بودم، انجمن اسلامی دانشجویان خارج از کشور، روزهای قدس و 22 بهمن، نامه می نوشتیم به شهرداری آن مکان که مسئول پلیس هر شهر است و این مسایل در دست شهرداری است. ما درخواست تجمع می کردیم و معمولا در بازار اصلی و گذرگاه شهر می خواهیم تجمع کنیم. شعار می دادیم و حتی شعارهای تندی هم می دادیم.

 

انجمن ما آنجا ثبت نشده بود و یک انجمن دانشجویی بود. فرمی به ما می دادند و در آن می خواستند ساعت شروع و خاتمه تجمع و هدف آن و شعارها و قطعنامه پایانی را مشخص کنیم. این ها تمام مشخص می شد و حتی تعیین می کردیم چند نفر شرکت کننده است و حتی بیشتر هم افراد را می نوشتیم. بعد می رفتیم در ساعت اعلام شده شروع می کردیم. وقتی می رفتیم می دیدیم پلیس با اسب بعضا حضور دارد و دور و بر ما حضور می یافتند تا کسی به ما توهین نکند. بعد هم راهپیمایی تعیین شده را انجام می دادیم، شعار می دادیم و در نهایت، قطعنامه مان را می خواندیم و اتفاقی هم نمی افتاد.

 

این کار را می شود همینجا هم انجام داد. قانون این کار را در کشور داریم. الان هر کسی می خواهد تجمع کند، می تواند نامه بنویسد به شورای امنیت شهرستان و اجازه می دهد یا نه. متاسفانه این بند از قانون درست اجرا نمی شود و اگر درست اجرا می شد، ما مانند بسیاری از کشورها این مشکلات را پیدا نمی کردیم. این که بگویند ما نقطه ای را در شهر مشخص کنیم تا هر گروهی خواست برود به صورت انبوه آنجا بیایستد و هر کار خواست کند، در هیچ جای دنیا این اجازه را نمی دهند.

 

باید وزارت کشور اجازه تجمع و اعتراض –نه اغتشاش را- بدهد، حتی اگر به قول جوانهای امروز شعارهای خفن بدهند و نباید نگران این اتفاق باشیم. اینطور از زیر پوست شهر اعتراضات بالا بزند و هم به نفع نظام و هم به نفع مردم است و مشکلات را می شود حل کرد. امیدوارم به این حد از پیشرفت برسیم که مردم بتوانند اعتراضات خود را بر اساس قانون انجام دهند و مسئولیت اعتراضشان را بر عهده بگیرند.

 

*رئیس شورای شهر تهران

 

 

 خبرانلاین  

 

 

کالا ها و خدمات منتخب

    تازه ترین خبرها(روزنامه، سیاست و جامعه، حوادث، اقتصادی، ورزشی، دانشگاه و...)

    سایر خبرهای داغ

      ----------------        سیــاست و اقتصــاد با بیتوتــــه      ------------------

      ----------------        همچنین در بیتوته بخوانید       -----------------------