تاریخ در استقلال صدبار تکرار میشود
- مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات
- تاریخ انتشار : یکشنبه, 16 شهریور 1399 08:44
آنکه اول بار گفته بود «تاریخ دوبار تکرار میشود، بار اول به شکل تراژدی و بار دوم به شکل کمدی»، اگر حال و روز فوتبال ایران را دیده بود، متوجه میشد که تاریخ حتی صدبار هم میتواند تکرار شود. اول بار تراژدی است و هرچه میگذرد، کمدی سخیفتری میشود.
تفاوتی نمیکند چه کسی مدیرعامل استقلال باشد، افشارزاده، افتخاری، فتحی یا سعادتمند، میان این اسمها هیچ تفاوت معنیداری نیست. فصل که تمام میشود، یک مدیرعامل سردرگم میماند و یک تیمِ بی مربی. یکسری بازیکن کلیدی بدون قرارداد و البته دویست، سیصد نفری که دم باشگاه بست مینشینند و با فریادهای «مرده باد، زنده باد» برای مدیران تیم تعیین تکلیف میکنند. این وضعیت، انگار قرار است هر سال برای استقلال تکرار شود.
عجیب اینکه شعارها و فریادهای همان دویست، سیصد نفر حتی در رسانهها هم به عنوان «صدای هواداران» استقلال تلقی میشود. تیمی که میلیونها هوادار دارد، به جمع محدودی تقلیل داده میشود و تأسفبارتر اینکه گاهی همین فریادها، عملاً تبدیل به خط مشی مدیران باشگاه میشود.
این سبک تازهای از مدیریت در فوتبال ایران است؛ هواداران عصبانی با داد و فریاد برای یک تیم استراتژی نقل و انتقالاتی ترسیم میکنند، مربی انتخاب میکنند، ترکیب هیأت مدیره تغییر میدهند و «مدیران منفعل» بر اساس همین قیل و قالها، برای آینده یک تیم تصمیم میگیرند.
استقلال تا چند روز دیگر باید در لیگ قهرمانان آسیا رقابت کند. تکلیف مذاکره با استراماچونی (لااقل تا این لحظه) روشن نیست و اساساً هیچ مقام بلندپایهای به طور روشن و صریح نمیگوید که قانون منع جذب خارجیها شامل حال او میشود یا نه، تیم مربی و دستیار و آنالیزور ندارد، چند بازیکن تأثیرگذار و کلیدی قراردادشان به پایان رسیده، شایعاتی از جذب بازیکنان درجه دو و گمنام لیگ در اطراف تیم به گوش میرسد و در این موقعیت بغرنج، احمد سعادتمند به شکلی ناباورانه به دنبال «مربی موقت» است تا یکی پیدا شود و برای 4 بازی روی نیمکت بنشیند. این خلاصهای از وضعیت یک تیم پرطرفدار است که با بیتدبیریهای سریالی، به این حال و روز افتاده؛ سردرگمی و بلاتکلیفی مطلق.
آنچه فعلاً در استقلال دیده میشود، انتظار برای بازگشت استراماچونی است و آینده این تیم کاملاً با نتایج مذاکره با این مربی ایتالیایی گره خورده. سعادتمند تمام تخممرغهایش را در سبد استراماچونی گذاشته. عجیب است که در عمل هیچ «برنامه دوم» و نقشه جایگزینی هم وجود ندارد و هیچکس نمیداند اگر استراماچونی به هر دلیلی از بازگشت به ایران منصرف شود، چه سرنوشتی در انتظار استقلال خواهد بود.
البته جای نگرانی نیست؛ اگر استرا نیاید، دویست نفر دوباره به خیابان علامه جنوبی خواهند رفت تا نام جدیدی را فریاد بزنند!
ایران ورزشی/علی مغانی