تفاوت مذی و وذی و منی چیست؟ و چه احکامی دارند؟

مجموعه: احکام دینی

تفاوت احکام مذی و وذی و منی چیست ؟

مذی و وذی و منی چه تفاوتی با هم دارند؟

تفاوت مذی و وذی و منی:

«مذی»: عبارت است از آبی که معمولا هنگام بازى کردن با همسر و یا دیدن صحنه های تحریک کنند و یا تخیل صحنه های شهوت انگیز بدون جهش و بدون پرش بیرون می آید. مقدارش خیلی کمتر از منی است «مذی» پاک است و غسل ندارد و وضو را هم باطل نمی کند.

«وذی» یعنی آبی که گاهی بعد از خارج شدن منی از انسان خارج می شود و وذی نیز اگر با منی یا ادرار آلوده نشده باشد پاک است.

آبی که گاهی بعد از ملاعبه و بازی کردن از انسان خارج می شود (و به آن «مَذی» می گویند) پاک است و نیز آبی که گاهی بعد از منی بیرون می آید (و به آن «وَذی» گفته می شود) و آبی که گاهی بعد از بول بیرون می آید و کمی چسبنده است (و به آن «وَدی» می گویند) [اگر بول به آن نرسیده باشد]، پاک است. و چنانچه انسان بعد از بول استبراء کند و بعد آبی از او خارج شود و شک کند که بول است یا یکی از اینها، پاک می باشد.

چنانچه انسان بعد از بول استبراء کند و بعد آبی از او خارج شود و شک کند که بول است یا یکی از اینها، پاک می باشد.

همه ی این آبها در صورتی که مجرا، آلوده به بول و منی نباشد پاک است و وضو و غسل را هم باطل نمی کند. در نتیجه، مایع خارج شده اگر بول نیست و مشخصات منی را ندارد ممکن است یکی از اقسام سه گانه (ودی، وذی و مذی) باشد. این رطوبت ها و ترشحات چه در زنان و چه در مردان پاک است و نیازی به شستن و غُسل ندارند؛ مگر اینکه یقین کند که بول یا منی است.

بدیهی است هر زمان که از انسان منی خارج شود، در خواب یا در بیداری؛ در اثر فکر و یا با انجام عمل خاصی مثل استمنا و یا نزدیکی، در تمام این موارد غسل جنابت بر انسان واجب می شود.

در نتیجه ترشحاتی که در اوج لذت از زن خارج می شود منی است ولی اگر شک کند که به این مرحله رسیده یا نه، حکم به منی نمی شود و سایر ترشحات که لذت را به همراه ندارد مذی و پاک می باشد.

اما «منی» عبارت از مایعی است که درهنگام تحریک شدید جنسی خارج می شود و نشانه های دارد:

نشانه های خروج منی در مردانی که مریض نیستند، دو تا است:

1- باجستن و پرش خارج می شود.

2- همراه با لذت و شهوت (یعنى لذت و خوش آمدن) خارج می شود.

جستن به این معنا است که منی از داخل مجری با پرش خارج می شود و به بیرون از مجری می پرد و خارج شدن منی از مجری همراه با پرش و همراه با احساس لذت جنسی می باشد.

اگر رطوبتی از انسان خارج شود و شک کند که منی است یا نه و هیچ یک از این دو نشانه یا بعضى از این دو نشانه را نداشته باشد، حکم منى را ندارد، غسل هم ندارد و لباس و بدن را هم نجس نمی کند و وضو را باطل نمی کند.

• اگر یقین دارید که در گذشته جنب نبوده اید و با خارج شدن مذی غسل جنابت می کردید و با آن غسل بدون وضو نماز می خواندید، نمازهایی که خوانده اید باطل است و به مقداری که یقین دارید با این نوع غسل بدون وضو نماز خوانده اید همان مقدار نماز را قضا کنید.

ولی اگر یقین ندارید که بدون جنابت، غسل کرده اید نماز هایی که خوانده اید صحیح است.

انسان با دو چیز جنب می شود و اگر جنب شود باید غسل جنابت کند : اول جماع (آمیزش جنسى) دوم بیرون آمدن منى، چه در خواب باشد یا بیدارى، با شهوت باشد یا بدون شهوت.

اگر انسان جماع کند و به اندازه ی ختنه گاه یا بیشتر داخل شود، مرد و زن هر دو جُنُب مى شوند، خواه بالغ باشند یا نابالغ، منى بیرون آید یا نه. این در صورتى است که جماع در قُبُل (جلوی) باشد و اگر در دُبُر(عقب) باشد بنابر احتیاط واجب باید بین غسل و وضو فاصله ای قرار داد.

تفاوت مذی و وذی و منی

تفاوت مذی و وذی و منی :

منی و مذی دو تفاوت اساسی دارند:

1ـ منی با فشار خارج می شود اما مذی بدون فشار بیرون می آید و شاید خود شخص هم متوجه آن نشود.

2ـ منی یک مایع سفید غلیظ است و بویی شبیه شکوفه ی نر درخت نخل یا خمیر دارد. اما مذی مایعی است شفاف و رقیق و لزج که بویی ندارد.

• پس از خروج منی شهوت انسان می خوابد اما در پی خروج مذی شهوت جنسی به پایان نمی رسد.

هر یک از این سه [نشانه] برای منی بودن کافی است و نیازی به هر سه نیست، اما اگر هیچ یک وجود نداشت نمی توان آن را منی دانست.

احکام ترشحات زنان :

در عروه الوثقی آمده است: ترشحات زنانه پاک است و غسل ندارد، مگر آن که یقین کند بول یا منی است.

همه ی مراجع عظام (به جز آیات عظام تبریزی، بهجت و نوری): خروج ترشحات زن، اگر همراه با شهوت (اوج لذت جنسی) باشد، حکم به جنابت آنان می شود و لازم نیست با جستن بیرون آید و بدن سست شود و اگر بدون شهوت باشد، حکم به منی نمی شود، مگر آن که از راه دیگری یقین کند منی است.

آیت الله العظمی بهجت: خروج ترشحات زن اگر همراه با شهوت (اوج لذت جنسی) باشد و با جستن بیرون آید، حکم به منی می شود و اگر هیچ یک از دو علامت و یا یکی از آنها را نداشت، حکم به منی نمی شود، مگر آن که از راه دیگری یقین کند منی است.

آیات عظام تبریزی و نوری: خروج ترشحات زن اگر همراه با شهوت خاصی(اوج لذت جنسی) باشد و بدن پس از آن سست شود، حکم به منی می شود و اگر هیچ یک از دو نشانه یا یکی از آنها را نداشت، حکم به منی نمی شود، مگر آن که از راه دیگری یقین کند که منی است.

آیت الله خامنه ای در خصوص خروج منی از زن : به طور کلی اگر زن به اوج لذت جنسی برسد و در آن حال مایعی از او خارج شود جنابت محقق شده و غسل بر او واجب است ولی اگر شک کند که به این مرحله رسیده یا نه و یا شک در خروج مایع داشته باشد، غسل واجب نیست و سایر ترشحات نیز پاک است.

و امروزه بعضی از متخصصین فن و دانشمندان فیزیولوژی عقیده دارند که منی زن خارج نمی شود و در نتیجه ترشحی به نام منی برای زن وجود ندارد.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته