بیوگرافی دمی گاینس کوچر
- مجموعه: دنیای بازیگران
دمی مور: از کودکی پرچالش تا ستارهای درخشان در هالیوود
چکیده ای از بیوگرافی دمی جین مور
نام اصلی : دمی جین گاینس
متولد: 11 نوامبر 1962 رازول، نیومکزیکو، آمریکا
شغل : بازیگر
سالهای فعالیت : 1978–اکنون
همسران : فردی مور (m. 1981; div. 1985).
بروس ویلیس (m. 1987; div. 2000).
اشتون کوچر (M. 2005; Div. 2013).
فرزندان : 3
بیوگرافی دمی جین مور
دِمی گاینس کوچر با نام حرفه ای دمی جین مور (Demi Gene Moore)، بازیگر برجسته آمریکایی، یکی از بازیگران هالیوود که با نقشآفرینیهای متنوع و تأثیرگذار، جایگاهی ویژه در صنعت سینما به دست آورد. او با نام دمی جین گوینز در 11 نوامبر 1962 در راسول، نیومکزیکو متولد شد و با پشت سر گذاشتن چالشهای شخصی و حرفهای، به یکی از پردرآمدترین بازیگران زن تاریخ سینما تبدیل شد. این مقاله به بررسی زندگی اولیه، حرفه سینمایی، زندگی شخصی، فعالیتهای خیرخواهانه، و تأثیر فرهنگی دمی مور میپردازد.
دوران کودکی دمی مور
دمی مور در خانوادهای پرتلاطم به دنیا آمد. پدر بیولوژیکی او، چارلز فاستر هارمون ارشد، سرباز نیروی هوایی، پیش از تولد دمی، مادر 18 سالهاش، ویرجینیا کینگ، را ترک کرد. مادرش سپس با دن گوینز، فروشنده تبلیغات روزنامه، ازدواج کرد که به دلیل تغییر مداوم شغل، خانواده را مجبور به 40 بار نقل مکان کرد. این جابهجاییهای مکرر، همراه با اعتیاد والدین به الکل و خشونت خانگی، کودکی ناپایداری برای دمی رقم زد. ناپدریاش، دن گوینز، در سال 1980 با استنشاق مونوکسید کربن خودکشی کرد و مادرش، ویرجینیا، در سال 1998 بر اثر تومور مغزی درگذشت.
دمی در 13 سالگی متوجه شد که دن گوینز پدر بیولوژیکی او نیست، زمانی که گواهی ازدواج والدینش را یافت و دریافت که آنها پس از تولد او ازدواج کردهاند. او رابطهای با پدر بیولوژیکیاش، چارلز هارمون، برقرار نکرد و با برادر و خواهران ناتنی اش نیز ارتباطی نداشت. دمی همچنین در کودکی به دلیل استرابیسموس تحت دو عمل جراحی قرار گرفت و از مشکلات کلیوی رنج میبرد.
در 14 سالگی به راسول بازگشت و مدتی با مادربزرگش زندگی کرد، سپس به همراه مادرش به واشنگتن و بعد به وست هالیوود، کالیفرنیا نقل مکان کرد. در 15 سالگی، او تجربه تلخ تجاوز توسط صاحبخانهاش، باسیل دوماس، را پشت سر گذاشت، که ادعا کرد مادر دمی برای این دسترسی به او پول دریافت کرده بود، هرچند دمی از صحت این ادعا مطمئن نبود. در 16 سالگی، دمی مدرسه فیرفکس را ترک کرد و به عنوان منشی در شرکت فاکس قرن بیستم مشغول به کار شد، شغلی که از طریق مادر تام دانستون، نوازندهای که مدتی با او زندگی کرد، به دست آورد.
آغاز حرفه: از مدلینگ تا بازیگری
دمی مور حرفه خود را با مدلینگ آغاز کرد و در ژانویه 1981 روی جلد مجله بزرگسالان Oui ظاهر شد، عکسی که در آن برهنه ژست گرفته بود. او ادعا کرد که در زمان عکاسی 16 ساله بود و به دروغ گفته بود 18 سال دارد. در اوت 1979، در 17 سالگی، با فردی مور، خواننده گروه Boy، در کلوب شبانه ترابادور در لسآنجلس آشنا شد. آنها در سال 1981 ازدواج کردند و دمی پیش از ازدواج، نام خانوادگی او را به عنوان نام صحنهای خود برگزید. او سه آهنگ برای گروه فردی نوشت و در موزیکویدئوی It's Not a Rumor ظاهر شد، و همچنان از این آثار حق امتیاز دریافت میکند.
اولین نقش سینمایی دمی در درام ورزشی Choices (1981) بود و سپس در فیلم ترسناک علمی-تخیلی Parasite (1982) بازی کرد. اما موفقیت واقعی او با پیوستن به سریال صابونی General Hospital در سال 1981 آغاز شد، جایی که تا سال 1983 نقش جکی تمپلتون، گزارشگر تحقیقاتی، را ایفا کرد. در این دوره، او با مشکل اعتیاد به کوکائین مواجه شد، اما در سال 1985، تحت فشار جوئل شوماخر، کارگردان St. Elmo's Fire، به مرکز ترک اعتیاد رفت و پاک ماند.
موفقیت و شهرت: دهه 1980 و 1990
دمی مور در دهه 1980 به عنوان عضوی از گروه «بچههای تخس» (Brat Pack) به شهرت رسید، گروهی از بازیگران جوان که در فیلمهای جوانی مانند St. Elmo's Fire (1985) و About Last Night... (1986) بازی کردند. او این برچسب را «تحقیرآمیز» میدانست و از پذیرش آن امتناع کرد. بازی او در St. Elmo's Fire بهعنوان یک بانکدار بیپروا و در About Last Night... بهعنوان نیمی از یک زوج عاشق، او را به ستارهای نوظهور تبدیل کرد. راجر ابرت از بازی او در About Last Night... تمجید کرد و نوشت که او «هر نت عاشقانهای را بینقص اجرا کرد.»
اوج شهرت دمی با فیلم عاشقانه ماوراءالطبیعی Ghost (1990) رقم خورد، که با فروش بیش از 505 میلیون دلار، پرفروشترین فیلم سال شد. او در نقش مالی جنسن، زنی که توسط روح دوستپسر مقتولش محافظت میشود، درخشید. صحنه عاشقانه او با پاتریک سویزی در مقابل چرخ سفالگری به یکی از نمادینترین لحظات تاریخ سینما تبدیل شد. این نقش برایش نامزدی گلدن گلوب و جایزه ساترن بهترین بازیگر زن را به ارمغان آورد و مدل موی کوتاه او به ترند جهانی تبدیل شد.
در دهه 1990، دمی با فیلمهای پرفروش A Few Good Men (1992)، Indecent Proposal (1993)، و Disclosure (1994) جایگاه خود را بهعنوان ستارهای درجه یک تثبیت کرد. او در سال 1995 با دریافت دستمزد بیسابقه 12.5 میلیون دلاری برای Striptease (1996) به پردرآمدترین بازیگر زن جهان تبدیل شد، که اثری دومینویی بر دستمزد دیگر بازیگران زن گذاشت. با این حال، فیلمهایی مانند The Scarlet Letter (1995)، The Juror (1996)، و G.I. Jane (1997) با انتقادات و عملکرد تجاری ضعیف مواجه شدند. او برای Striptease و G.I. Jane جایزه تمشک طلایی بدترین بازیگر زن را دریافت کرد، اما از G.I. Jane بهعنوان یکی از افتخارآمیزترین کارهایش یاد میکند.
دمی همچنین در این دوره در پروژههای تلویزیونی و انیمیشن درخشید. او تهیهکننده و بازیگر If These Walls Could Talk (1996)، آنتولوژی درباره سقط جنین، بود که پربینندهترین فیلم اچبیاو تا آن زمان شد و برایش نامزدی گلدن گلوب و امی را به همراه داشت. او صدای اسمرالدا را در The Hunchback of Notre Dame (1996) و دالاس گرایمز را در Beavis and Butt-Head Do America (1996) ارائه داد.
وقفه و بازگشت: 1998–2023
پس از G.I. Jane، دمی برای تمرکز بر تربیت سه دخترش به هیلی، آیداهو نقل مکان کرد و برای چند سال از کانون توجه دور ماند. او در سال 2000 با درام روانشناختی Passion of Mind بازگشت، اما این فیلم موفقیت تجاری نداشت. نقش شرور او در Charlie's Angels: Full Throttle (2003) توجه رسانهای زیادی به خود جلب کرد، بهویژه صحنهای با لباس شنا که او را بهعنوان یک ستاره 40 ساله به نمایش گذاشت. این فیلم با فروش 259.1 میلیون دلار موفقیت تجاری داشت. در دهه 2000، دمی به سمت فیلمهای مستقل و نقشهای مکمل رفت.
موفقیت دوباره: 2024–تاکنون
در سال 2024، دمی با نقش آن وودوارد در سریال Feud: Capote vs. The Swans و نقش همسر یک غول نفتی در Landman به تلویزیون بازگشت. اما نقطه اوج بازگشت او بازی در فیلم ترسناک بدنی The Substance (2024) بود، که در آن نقش یک سلبریتی سالخورده را ایفا کرد که از دارویی غیرقانونی برای جوانتر شدن استفاده میکند. این فیلم در جشنواره کن 2024 مورد تحسین قرار گرفت و دمی برای بازی «شجاعانه و عاری از خودنمایی» خود جوایز گلدن گلوب، منتخب منتقدان، و انجمن بازیگران سینما را برد و نامزد اسکار و بفتا شد.
نیکلاس باربر از بیبیسی این نقش را «بهترین نقش بزرگ او در دهههای اخیر» نامید.
دمی قرار است در فیلم I Love Boosters به کارگردانی بوتس رایلی بازی کند و در آوریل 2025 بهعنوان زیباترین زن جهان توسط مجله پیپل انتخاب شد.
دمی در مقطعی پیرو مرکز کابالای فیلیپ برگ بود، اما دیگر با این سازمان ارتباطی ندارد. او مجموعهدار عروسک است و بیش از 2000 عروسک، از جمله عروسکهای جین مارشال، در خانهای جداگانه در آیداهو نگهداری میکند. او رژیم غذایی خام گیاهخواری را دنبال میکند و حامی حزب دموکرات است.
زندگی شخصی دمی مور
دمی سه بار ازدواج کرده است:
• فردی مور (1981–1985): او در 18 سالگی با خواننده 30 ساله ازدواج کرد، اما در سال 1983 جدا شدند.
• بروس ویلیس (1987–2000): دمی و بروس سه دختر به نامهای رومر (1988)، اسکات (1991)، و تالولا (1994) دارند. آنها پس از جدایی در 1998، دوستی نزدیکی حفظ کردند و دمی در مراقبت از ویلیس به دلیل مشکلات سلامتیاش کمک کرده است.
• اشتون کاچر (2005–2013): این ازدواج پس از سقط جنین دمی در سال 2003 و گمانهزنیهای رسانهای در سال 2011 به پایان رسید.
فعالیتهای خیرخواهانه دمی مور
• دمی مور یکی از فعالترین سلبریتیها در زمینه مبارزه با قاچاق جنسی کودکان است. او و اشتون کاچر در سال 2009 بنیاد DNA را تأسیس کردند، که بعداً به Thorn: Digital Defenders of Children تغییر نام داد.
• او همچنین با سازمانهایی مانند یونیسف، بنیاد آمریکایی برای تحقیقات ایدز و کریزالیس همکاری کرده و پس از زلزله 2010 به هائیتی سفر کرد. دمی در مستند سیانان Nepal's Stolen Children (2011) راوی و مجری بود و با سازمان مایتی نپال همکاری کرد.
دمی مور، زیباترین فرد سال ۲۰۲۵ از نگاه مجله People
دمی مور، ستاره ۶۲ ساله هالیوود که با فیلم ماده در فصل جوایز ۲۰۲۴ درخشید، توسط مجله People به عنوان زیباترین فرد سال ۲۰۲۵ انتخاب شد و روی جلد این مجله قرار گرفت. این انتخاب در راستای تغییر رویکرد People از سال ۲۰۲۰ است که به جای ستارگان جوان، به افراد با تجربهتر مانند هلن میرن (۲۰۲۲)، ملیسا مککارتی (۲۰۲۳) و سوفیا ورگارا (۲۰۲۴) توجه نشان میدهد.
دمی مور در مصاحبه با People درباره پذیرش روند پیری گفت: «اکنون بدنم را همانطور که هست میپذیرم و میدانم ارزش و هویتم را تعریف نمیکند.» او با اشاره به فشارهای گذشته در فیلمهایی مثل استریپتیز و جی.آی. جین، از رابطه خصمانه با بدنش و رژیمهای سخت سخن گفت و افزود: «حالا رابطهای آرامتر و شهودیتر با بدنم دارم و به سلامت و کیفیت زندگی اهمیت میدهم.» او تأکید کرد که پذیرش بدنش در دهه ۶۰ زندگی، به او حس آزادی بخشیده است.
جوایز و دستاوردهای دمی مور
دمی مور جوایز متعددی دریافت کرده است، از جمله:
• گلدن گلوب: بهترین بازیگر زن در فیلم موزیکال یا کمدی برای The Substance (2024).
• انجمن بازیگران سینما: عملکرد برجسته توسط یک بازیگر زن در نقش اصلی برای The Substance (2024).
• منتخب منتقدان: بهترین بازیگر زن برای The Substance (2024).
• نامزدیها: اسکار و بفتا برای بهترین بازیگر زن (The Substance)، امی برای بهترین فیلم تلویزیونی (If These Walls Could Talk)، و گلدن گلوب برای Ghost.
• او همچنین دو جایزه تمشک طلایی برای Striptease و G.I. Jane دریافت کرد، اما این جوایز نتوانستند از اعتبار حرفهای او بکاهند.
فیلم های دمی مور
انگل (۱۹۸۲) | دکترهای جوان عاشق (۱۹۸۲) |
همش تقصیر ریو است (۱۹۸۴) | بدون عشقبازی کوچک (۱۹۸۴) |
آتش سنت المو (۱۹۸۵) | دربارهٔ شب قبل (۱۹۸۶) |
یک تابستان دیوانه (۱۹۸۶) | خرد (۱۹۸۶) |
هفتمین نشانه (۱۹۸۶) | ما فرشته نیستیم - (۱۹۸۹) |
روح - (۱۹۹۰) | افکار مرگبار - (۱۹۹۱) |
زن قصاب - (۱۹۹۱) | دختر من - (۱۹۹۱) |
هیچچیز بهجز دردسر - (۱۹۹۱) | چند مرد خوب - (۱۹۹۲) |
پیشنهاد بیشرمانه - (۱۹۹۳) | افشاگری - (۱۹۹۴) |
حال و آینده - (۱۹۹۵) | داغ ننگ - (۱۹۹۵) |
بیویس و باتهد - (۱۹۹۶) | گوژپشت نتردام (۱۹۹۶) |
هیئت منصفه (۱۹۹۶) | اگر این دیوارها میتوانستند حرف بزنند - (۱۹۹۶) (تلویزیونی) |
استریپتیز - (۱۹۹۶) | آستین پاورز - (۱۹۹۷) |
سرباز جین - (۱۹۹۷) | هری ساختارشکن - (۱۹۹۷) |
آستین پاورز: جاسوسی که مرا تکان داد (۱۹۹۹) | شور ذهن (۲۰۰۰) |
آستین پاورز: در عضو طلایی (۲۰۰۲) | فرشتگان چارلی ۲ - (۲۰۰۳) |
هری ساختارشکن - (۲۰۰۲) | آقای بروکس - (۲۰۰۷) |
نیمه روشن (۲۰۰۵) | بابی (۲۰۰۶) |
آقای بروکس (۲۰۰۷) | بیعیب (۲۰۰۶) |
اشکهای شادی (۲۰۰۹) | جونزها (۲۰۰۹) |
بونراکو (۲۰۱۰) | مارجین کال (۲۰۱۱) |
یک روز شاد دیگر (۲۰۱۱) | خندیدن با صدای بلند (۲۰۱۲) |
دختران خیلی خوب (۲۰۱۳) | رهاشده (۲۰۱۵) |
جو وحشی (۲۰۱۶) | نابینا (۲۰۱۶) |
شب سخت (۲۰۱۷) | عشق سونیا (۲۰۱۸) |
همکاری حیوانات (۲۰۱۹) | آواز پرنده (۲۰۲۰) |
ماده (۲۰۲۴) | ---- |
تصاویر دمی مور
گردآوری:بخش سرگرمی بیتوته