بیومتریک مغز به شناسایی ضربه‌های ورزشی کمک می‌کند
- مجموعه: اخبار پزشکی
- تاریخ انتشار : چهارشنبه, 12 مهر 1402 13:44
به گزارش دیجیاتو، محققان با همکاری دانشگاه کالیفرنیا سان‌فرانسیسکو (UCFC) دریافتند که تغییرات در ریزحرکات مغز – که هدپالس نامیده می‌شود – می‌تواند اثرات ماندگار یک ضربه مغزی را تشخیص دهد.
محققان با استفاده از یک هدست سفارشی برای ارزیابی بیومتریک هدپالس در بین 101 بازیکن آماتور مرد و زن فوتبال در استرالیای جنوبی، ناهنجاری‌های مغزی را که بر اثر ضربه مغزی ایجاد شده بود، در 81 درصد از بازیکنان شناسایی کردند. نتایج، آسیب متحمل بیش از بهبودی مورد انتظار را نشان می‌داد.
تغییرات ضربان سر 14 روز فراتر از علائم ضربه مغزی طول کشید و با بازگشت به بازی یا فعالیت بدنی بدون نظارت تشدید شد.
«کوین نورتون»، پروفسور علوم ورزشی UniSA، ادعا می‌کند که اقدامات و بررسی ضربان سر می‌تواند مکمل پروتکل‌های بازگشت به بازی فعلی باشد.
پروفسور نورتون می‌گوید: «آسیب‌های تروماتیک مغزی سالانه به بیش از 60 میلیون نفر وارد می‌شوند که یک‌سوم از این موارد مربوط به ورزش است. درحالی‌که ما می‌دانیم بخش ورزش استرالیا ضربه مغزی را جدی می‌گیرد، اقدامات عینی برای بهبود ضربه مغزی به‌طور کامل مشخص نیست.»
نحوه پژوهش با هدپالس
در این تحقیق، از هدپالس‌ها برای ارزیابی هرگونه تغییر در فرکانس ناشی از ضربه مغزی استفاده شد.
محققان متوجه شدند که تقریباً تمام بازیکنانی که دچار ضربه مغزی شده‌اند، بین علائم و ضربه سرشان «گسستگی» وجود دارد؛ به‌طوری که حتی زمانی که بازیکنان می‌گویند احساس خوبی دارند، ضربه سر همچنان شواهدی از آسیب مغزی را نشان می‌دهد.
درحالی‌که بیشتر بازیکنان احساس می‌کردند که 10 تا 14 روز پس از مصدومیت، بهبود یافته‌اند، تحقیقات نشان داد که ریکاوری و بازگشت به الگوهای هدپالس معمولی برای برخی از بازیکنان، تا 4 هفته طول می‌کشد.
پروتکل‌های بازیابی ضربه مغزی فوتبال استرالیا به 24 تا 48 ساعت استراحت فیزیکی و شناختی شدید، به‌دنبال آن تمرین انفرادی و سپس تیمی، به شرط عدم تشدید علائم نیاز دارند. اولین بازگشت مجاز به بازی پس از تکمیل پروتکل و تأیید پزشکی نیز 12 روز پس از ضربه مغزی است.
گزارش کمیته سنای استرالیا درباره ضربه مغزی و ضربه‌های مکرر سر در ورزش‌های تماسی که در این ماه منتشر شد، توصیه می‌کند که انجمن‌های ورزشی ملی باید اصلاحات بیشتر قوانین ورزش را برای جلوگیری و کاهش تأثیر ضربه‌های مغزی و ضربه‌های مکرر به سر بررسی کنند.
این تحقیق به دانش رو‌به‌رشدی کمک می‌کند که درباره پروتکل‌های ضربه مغزی آگاهی می‌دهد.
