تمدید قرارداد کی روش و جسد سوخته ریچارد فرای

مجموعه: اخبار ورزشی و نتایج مسابقات

تاریخ انتشار : سه شنبه, 03 تیر 1393 21:13

اخبار ورزشی - به این فشار هم تن دهید!
تمدید قرارداد کی روش و جسد سوخته ریچارد فرای

موجی که در حمایت از تمدید قرارداد کارلوس کی روش سرمربی موفق تیم ملی فوتبال ایران درگرفته به یک چالش جدی پیش روی مدیریت ورزش و فدراسیون فوتبال بدل شده است.

این پشتیبانی در صورت راه ‌یابی ایران به مرحله بعد (با شکست دادن بوسنی در چهار شنبه شب واتفاقات مثبت با کسب نتایج مرتبط دیگر) افزایش می یابد ولی با پایان کار کی روش در همین مرحله نیز فرو نمی میرد و تنها در یک حالت به آن خدشه وارد می آید و آن باخت پُرگل ایران به بوسنیایی هاست که بعید می نماید.

نویسنده این سطور تحلیل گر ورزشی نیست و درمقام یک علاقه مند بازی ها را دنبال می کند ولی چون این ماجرا تنها صبغه (رنگ) و سابقه (پیشینه) ورزشی و فوتبالی ندارد و با مولفه های دیگر نیز گره خورده است بدان می پردازد:

نخست باید صریح و روشن این پرسش را پیش کشید که آیا دولت و وزارت ورزش می توانند خود را تنها در موفقیت ها و افتخارات فدراسیون سهیم بدانند و نوبت به پرداخت هزینه ها که می رسد شانه خالی کنند؟

فدراسیون فوتبال حسب ظاهر مستقل است اما کیست که نداند اراده وزارت ورزش و دولت در اداره آن دخیل است؟ بخشی از تعلل علی کفاشیان در تعیین تکلیف تمدید قرار داد کی روش نیز به همین خاطر است که نمی خواهد پولی را که از فیفا بابت جام جهانی می گیرد تنها صرف همین پروژه کند و می خواسته یا می خواهد از دولت هم کمک بگیرد.

او پیش‌تر گفته بود فدراسیون تنها قادر به پرداخت هزینه یک سال قرار داد است و بقیه باید از جانب دولت یا جای دیگر تامین شود و«اگر بودجه تامین شود احتمال تمدید قرارداد برای سه سال و نیم دیگر صد در صد است واگر تامین نشود صفر درصد!».[جمله اخیرنقل از مصاحبه با ضمیمه روزنامه اعتماد – مجله جست و جو]

این رفتار اما به مذاق سرمربی موزامبیکی – پرتغالی خوش نیامده و حالا که محبوب ترهم شده بسیار بعید است با پذیرش 4 میلیون یورو نیز حاضر به عقد قرارداد جدید شود و  همه قراین حاکی از آن است که آفریقای جنوبی را ترجیح خواهد داد تا سال های پایانی مربی گری را در آن سامان سپری سازد اما بهتر آن است که جداسری از جانب او باشد نه ما و در این سو برای ماندن او کوتاهی نشود.

قضیه اکنون به تدبیری فراتر از تصمیم در حد خوش بینی ها و خونسردی های علی کفاشیان نیاز دارد و چه بسا از جانب شخص رییس جمهور باید با او تماس گرفته شود تا دریابد هر چند حسب ظاهر سر و کار او با فدراسیون فوتبال بوده اما تفکر حاکم بر دولت تغییر کرده و با بهبود مناسبات دیپلماتیک می توان امکانات بهتر تدارکاتی در اختیار تیم قرار داد.

8 میلیارد تومان برای قرارداد سه سال و نیم یک سرمربی خارجی پول زیادی است اما اگر به 80 میلیون ایرانی که تحت تاثیر نتایج بازی های تیم ملی احساس بهتری را تجربه کرده اند تقسیم شود سهم هر ایرانی تنها یکصد تومان ناقابل خواهد شد!

8 میلیارد تومان پول زیادی است اما وقتی یک مربی داخلی هم برای یک سال چندان کمتر دریافت نمی کند پول زیادی در نظر نمی آید.

یک بازیگر مشهور سینما گفته اگر از عهده پرداخت این پول بر نمی آیند و از درآمد کلان نفت و گاز هیچ سهمی به شادی مردم از فوتبال نمی رسد، اعلام کنند تا خود مردم برای تامین آن اقدامی انجام دهند چرا که این تیم، ملی است و متعلق به همه مردم.

بازی های خوب تیم ملی فوتبال در برزیل موجب یا موجد این احساس عمومی شده که این بچه ها و خود کی روش پول مفت نمی گیرند و حق شان است.

هنگامی که یک راننده تاکسی برای مسیر هزارتومانی، هزار و پانصد تومان مطالبه می کند مسافر اعتراض می کند اما همان مسافر وقتی با اتومبیل کرایه (آژانس) رفت و آمد کند حاضر به پرداخت 5 برابر آن مبلغ هم هست. چرا که در شق اول احساس می کند راننده قصد سوء استفاده دارد و به او جفا می شود ولی در حالت دوم چنین احساسی ندارد و کرایه چند هزار تومانی را حق راننده آژانس می داند.

کی روش اولین سرمربی خارجی فوتبال ایران - چه در سطح ملی و چه باشگاهی- نیست. آخرین هم نخواهد بود. اما او بود که «تیم» درست کرد، نظم را یاد داد، تن به بازیکن سالاری نداد، ناز هیچ بازیکنی را نکشید و تن به معادله «نازاز تو- نیازاز من» نداد. زیر بار هیچ توصیه ای هم نرفت. به همین خاطر این شایعه را که علت حذف محمد رضا خلعتبری عکس یادگاری با هومن خلعتبری آهنگ ساز بوده هیچ کس باور نکرد.

او تکلیف خود را از همان ابتدا روشن کرد و به جای این که خود را در روابط بعضا آلوده فوتبال ایرانی محصور کند و در گودال، به دنبال مروارید باشد دنیا را بزرگ تر دید و دست به صید های بزرگ زد: اشکان دژااگه، محمد قوچان نژاد، علیرضا جهان بخش و چه بسا دانیال داوری. کارلوس زبان پارسی نمی داند و مانند «وی‌یرا»ی خاطره انگیز اهل شعر و شاعری نیست و مثل بلاژویچ نمی خواهد آکتور بازی دربیاورد اما رفتار او در این فقره خاص، یادآور شعر مشهور فروغ فرخ زاد است که « هیچ صیادی در جوی حقیری که به گودالی می ریزد مرواریدی صید نخواهد کرد».

راز موفقیت کی روش در این است که خود را گرفتار گودال «فوتبالفارسی» و بحث های مبتذل حول و حوش آن نکرد و کار خود را بی هیچ توجهی به آنچه در این گودال می گذشت انجام داد. وقتی دید حرف حساب او برای اتمام زودتر لیگ به خرج داخلی ها نمی رود برنامه دیگری چید. اکنون فاش شده که ماه هاست برای دروازه دست به انتخاب نهایی زده و با علیرضا حقیقی گفت و گو کرده بود. او این جوی را به رغم گردش مالی میلیاردی حقیر دید اما درصدد تحقیر هم برنیامد.

ستایش و حمایت کی روش  اولا به خاطر موفقیت او در صید مرواریدهایی است که آبروی ایران را در بزرگ ترین فستیوال ورزشی جهانی - که در نگاه عده ای از المپیک هم جذاب تر است - خرید. ثانیا به این سبب که به تیم ملی دوباره شخصیت داد. یادمان نرفته که  در جام جهانی 2006 محبوب ترین بازیکن ملی چگونه به تعویض خود اعتراض کرد و لگد زد.

مردم ایران نگران اند این بازیکنان زیر بار مربی بعدی ایرانی نروند و مربی خارجی دیگر هم نتواند در کوتاه مدت با آنان ارتباط برقرار کند. مردم دوست دارند میوه جام جهانی را در بازی های جام ملت های آسیا بچینند که همین زمستان از راه می رسد.

وقتی فشار یک گروه دستور دو رییس جمهور قبلی در موافقت با انتقال و تدفین یک جنازه را عملا منتفی می کند زیر بار فشار افکار عمومی رفتن برای تمدید قرارداد سرمربی تیم ملی نمی تواند عملی نکوهیده تلقی شود.

تمدید قرار داد کی روش، موافقت با انتقال جسد ریچارد فرای نیست اما اگر زیاد دست دست کنیم مثل جنازه فرای سوزانده می شود و دریغ است آرزوی مردمی خاکستر شود...
اخبار ورزشی - عصر ایران