درخشش فوتبال آسیا در المپیک و خواب عمیق فدراسیون و تیم امید ایران

مجموعه: المپیک 2016

به گزارش مهر، اگرچه فوتبال در المپیک مثل جام جهانی یا رقابتهای یورو در سطح جهان مورد توجه نیست اما حضور تک ستاره‌هایی مثل نیمار و نیز بازیکنانی که آینده فوتبال ملی کشورهای خود را می سازند باعث می شود به سادگی از کنار آنها نگذشت.

با برگزاری دو دور بازی برای تیم های حاضر در این مسابقات در مرحله گروهی مشخص شده است سه نماینده آسیایی حاضر در این تورنمنت (کره جنوبی، ژاپن و عراق) تا اینجای کار به خوبی از آبروی فوتبال قاره کهن دفاع کرده اند.

اینکه تیم کشورمان در این تورنمنت حضور ندارد تلخ است و این تلخی را بیش از چهار دهه است که با خود یدک می کشیم و خیلی زود هم از یاد می بریم. با این حال نتایج خوب تیم های آسیایی از این بابت هم خوشایند است که دنیا پیشرفت در فوتبال این قاره را از نزدیک لمس می کند.

کره جنوبی، ژاپن و عراق در دومین بازی خود در این تورنمنت با حریفانی بسیار قدرتمند مواجه بودند اما به خوبی از پس کار بر آمدند. کره ای ها در جدال مقابل آلمان بازی شایسته ای را انجام دادند و حتی گزارشگران تلویزیون آلمان نیز به این موضوع اعتراف کردند.

تساوی ۳ بر ۳  دو تیم در حالی ثبت شد که کره دو بار از ژرمن ها پیش افتاد و تا دقیقه ۹۳ نیز برنده بازی بود. این تیم اکنون در گروه C و در حضور آلمان و مکزیک صدرنشین است.

عراق، کشوری که همچنان ناآرامی در آن موج می زند و بازیکنانش به کشورهای مختلف پناه می برند در جدال برابر برزیل یک تساوی ارزشمند بدون گل را کسب کرد. در نظر داشته باشیم نیمار، ستاره برزیل در ترکیب سلسائو بود و این تیم از امتیاز میزبانی، جو ورزشگاه و حمایت پرشمار تماشاگرانش برخوردار بود با این حال عراق یک بار تیر دروازه برزیل را هم به لرزه در آورد.

عراقی ها که در بازی نخست برابر دانمارک مساوی کرده بودند حالا در A مثل برزیل، دانمارک و آفریقای جنوبی ۲ امتیازی هستند و از شانس برابر با همه حریفان برای صعود برخوردارند.

تیم ژاپن اگرچه در نخستین دیدار خود که عجیب ترین بازی المپیک لقب گرفت ۵ بر ۴ به نیجریه قدرتمند و همواره مدعی در این تورنمنت باخت اما در بازی دوم برابر کلمبیا، نماینده شایسته آمریکای لاتین ۲ بر ۲ مساوی کرد و در کنار کلمبیا و سوئد شانس خود را برای صعود زنده نگه داشته است.

نتایجی که این تیم ها در المپیک کسب کرده اند به خوبی بیانگر واقعیت های فوتبال آسیا و پیشرفت روز افزون آن در بین حریفان ایران است اما هزاران کیلومتر آنطرف تر، در کشورمان همچنان بحث ها بر سر مسایل حاشیه ای است.

هنوز در فوتبال ایران سرگرم تغییرات سرپرست و مدیرعامل باشگاه به طور روزانه و هفتگی هستیم و جدل بر سر کیفیت پیراهن و زمین بازی تمام نشدنی است. بحث هایی که در هیچ کجای دنیا وجود ندارند و قابل هضم نیستند.

فدراسیون فوتبال هم به جای اینکه خودش را اسیر حاشیه ها کند و گرفتار قراردادی باشد که بسته است و چاره ای جز رعایت مفاد آن ندارد، بهتر است از خواب عمیق بیدار شود و تیم امید را از همین امروز پی ریزی کند تا چهار سال بعد دوباره حسرت این روزها را نخوریم.

عجب اینکه حاضر نیستیم سرمان را از برف بیرون بیاوریم و یک بار هم که شده واقعیت ها را بپذیریم. توپ حاشیه و مشکلات مدام به سمت دیگری پاس داده می شود و اینگونه است که نزدیک به نیم قرن به المپیک نرفته ایم و دهها سال است در جام ملت های آسیا عنوانی کسب کرده ایم و همه افتخارمان صرف حضور در جام جهانی است.