آیا فرصت عزتمندشدن به بچه ها می دهیم؟



تربیت دینی فرزندان

هیأت رفتن علاقه بزرگ ترهاست پس تلاش برای همراه كردن بچه ها با شما، كمی زحمت دارد

 

آیا تا به حال با خودتان فکر کرده اید که چرا مدرسه مکتب امام حسین(علیه السلام) بعد از گذشت قرن ها توانسته است همچنان در دل جهانیان ماندگار شود اما گاهی تربیت دینی فرزندان ما به اندازه چند سال هم ماندگار نیست؟


ما می خواهیم به خودمان و شما یادآوری كنیم كه چگونه می شود با الگو گرفتن از امام حسین(علیه السلام) كه نقش پدر بنده های خدا را دارند یك تربیت اصولی و ماندگار داشته باشیم.


از زنده بودن محرم استفاده كنید
قاعده محبت پیدا كردن به هر موضوع دینی مثل نماز، روزه، حجاب و... در ابتدا با این شروع می شود كه حس دینی بچه ها در سن زیر 7 سال با شیوه هایی كه دوست دارند و خوش شان می آید فعال شود. در سال های بعد باور دینی یعنی پیدا كردن اطلاعات در مورد آن حس، می تواند آن را ماندگار كند.حتما تلاش كنید كه بچه ها را در مراسم ایام محرم  شریك و سعی كنید آنها فقط تماشاچی نباشند. بچه ها را به دسته های عزاداری ببرید و با هم نذری بگیرید یا نذری پخش كنید. آنها خیلی از مشاركت در انجام این كارها ذوق می كنند.

می توانید طبل كوچكی بخرید و طبل بزنید تا بچه ها نشاط معنوی پیدا كنند. حتما برای بچه ها لباس مشكی ویژه محرم بخرید كه با بقیه سال فرق می كند، این كار برایشان تنوع دارد. بچه ها وقتی زنجیر می زنند، حس من هم هستم را با امام حسین(علیه السلام) تجربه می كنند. این می شود كه ما امروز بزرگ ترهایی را می بینیم كه با انواع پوشش و ظاهرهای مختلف یا حتی پایبندی مختلف به سایر احكام و... به محرم كه می رسد، هیئت راه می اندازند، دسته عزاداری می روند، لباس سیاه می پوشند و... . پس می شود از این روش ها برای آموزش هر مفهوم مذهبی دیگری هم استفاده كرد.


چطور با بچه ها هیئت برویم؟
هیأت رفتن علاقه بزرگ ترهاست پس تلاش برای همراه كردن بچه ها با شما، كمی زحمت دارد اما بچه ها را دردسر ندانید بلكه اگر كاری كنید تا آنها با لذت به هیئت بیایند حتی اگر مدت حضور شما به نصف برسد، باز هم ارزشمند است. شما می خواهید نوعی پیغامبری برای عاشورا انجام دهید پس به زحمت هایش افتخار كنید.
به كمك این پیشنهاد ها راحت تر هیئت بروید:

اثر گذاری تربیت امام حسین

هیئتی كه مدت زمان عزاداری آن طولانی مدت باشد را برای همراهی با كودكان انتخاب نكنید

 

هیئت هایی كه حیاط و محل بازی دارند انتخاب بهتری هستند.
در خانه به كمك بچه ها، یك نشان با اسم خادم امام حسین(علیه السلام) درست كنید و به لباس بچه ها بدوزید. برای آنها نقش خادمین حرم امام رضا(علیه السلام)  را یادآوری كنید تا بدانند باید مثل خادم ها آرام و مهربان باشند و به مردم كمك كنند. مثلا پلاستیك برای كفش به عزادارها بدهند، كفش ها را جفت كنند و... .


هیئت هایی كه مدت زمان عزاداری آنها طولانی مدت باشد را برای همراهی با كودكان یا نوجوانان انتخاب نكنید. همراه داشتن خوراكی، وسیله بازی یا سرگرمی ساده مثل وسایل نقاشی، كاردستی، یك ماشین یا عروسك ساده و... برای بچه ها مفید است. وقتی به هیئت رفتید، محل نشستن خود را نزدیك سرویس بهداشتی انتخاب كنید. بهتر است در ساعت هایی هیئت بروید كه ساعت خواب بچه ها نباشد كه سروصدا آنها را اذیت كند.


تربیت آسمانی امام حسین(علیه السلام)
اثر گذاری تربیت امام حسین(علیه السلام) عوامل زیادی دارد كه چند نمونه اش را در زیر می خوانید:
امام خودش الگوی عملی حرف هایش بود. مرد عمل بودن باعث می شود كه دیگران و حتی فرزندان كوچك هم دیر یا زود با شما همراه شوند. مثلا اگر دروغ بد است، اگر بی نظمی بد است، باید برای همه بد باشد و والدین در بالاترین مرحله از این بدی ها دور باشند.


شخصیت قدرتمند و شجاع امام، كلامشان را برای همه ماندنی می كرد. فكرش را بكنید بچه ای كه پدر و مادرش را نمونه آدم بزرگ هایی كه خیلی قوی هستند می داند، وقتی رفتارهایی خلاف این را می بیند چه حسی پیدا می كند؟ با این حساب باید با آنچه به قوی بودن یك تربیت كننده لطمه می زند مثل زود عصبانی شدن، ترسیدن از گفتن حقیقت و دفاع نكردن از حقیقت و راستی، دائم از دنیا و سرنوشت و زمانه گله كردن و... خداحافظی كنید.


هدف امام پرورش عقل فرزندان و همه آدم ها بود. پدر و مادرهای امروزی، دائم دنبال تشویق و تنبیه اند كه چطور بچه ها یا نوجوانان را مطیع خود كنند. این وسط شاید بچه ها ماهی گیرشان بیاید اما ماهیگیری نمی دانند و این برعكس منش تربیت امام است. در واقع از نظر امام، سبك تربیتی مستبدانه حتی اگر امام باشید، به سود شما و فرزندتان نیست. در شب عاشورا به خوبی این منش تربیتی را می بینیم كه ایشان از تاریكی هوا استفاده می كنند تا اگر كسی می خواهد از سپاه امام فرار كند، خجالت نكشد و برود.


امامی كه می فرمود: مرگ با عزت بهتر از زندگی با ذلت است؛ یعنی می خواست روح عزت خواهی و محترم بودن را در افراد زنده نگه دارد. چقدر از تربیت فرزند ما در مسیر تربیت فرزندان با عزت یعنی با احترام و به دنبال احترام است؟ مثلا اسم محترم برای بچه ها انتخاب كردن، با احترام آنها را صدازدن، پای نظرات و ایده هایشان نشستن، ارزش گذاشتن به كارهای مهم و دغدغه های واقعی آنها مثل كمك به دوستشان را به رسمیت می شناسیم؟

برعكس این كار، چقدر بچه ها را به خاطر نیم نمره بالاترگرفتن در امتحان یا سرگرم نگه داشتن در خانه و مدام پای كامپیوتر بودن و از این شبكه تلویزیون به آن شبكه رفتن و تنبیه به خاطر 2نمره پایین تر و... محدود كرده ایم؟ آیا فرصت عزتمندشدن به بچه ها می دهیم كه به شیوه امام حسین(علیه السلام) عمل كرده باشیم؟


منبع:همشهری

 

کالا ها و خدمات منتخب

      ----------------        سیــاست و اقتصــاد با بیتوتــــه      ------------------

      ----------------        همچنین در بیتوته بخوانید       -----------------------