لیلا حاتمی شبیه جوانی‌های ایزابلا روسلینی!+عکس

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

لیلا حاتمی شبیه جوانی‌های ایزابلا روسلینی!/هالیوود ریپورتر درباره فیلم مصفا و حاتمی: ایران سرشار از فیلمسازانی با استانداردهای جهانی است:

درام تحسین شده ی علی مصفا (نویسنده- کارگردان) که تصویرگر لیلا حاتمی, ستاره ی "جدایی نادر از سیمین" بر پرده سینماست,بار دیگر یادآور این نکته است که ایران سرشار از فیلمسازانی با استاندارهای جهانی ست.

پله آخر با ترکیب عناصری از داستانهای پلیسی- جنایی, مثلث عشقی و مکاشقه در باب مرگ, تبدیل به درامی آشفته اما جذاب از ایران معاصر شده که هفته گذشته اولین بار در جشنواره فیلم کارلووی واری به نمایش در آمد و جایزه بهترین بازیگر زن و همچنین جایزه منتقدان بین المللی را از آن خود کرد. در پی موفقیتهای فیلم اسکاری اصغر فرهادی هم در گیشه و هم در برابر منتقدان, توجه جامعه ی جهانی چنان معطوف سینمای ایران شده که بعید نیست پله آخر با اینکه فیلمی کوچکتر از "جدایی" ست, در جشنواره های دیگر نیزسر و صدا به پا کرده و با فروش جهانی خوبی همراه شود, حتی اگر شده فقط به یمن حضور بازیگر مشهور"جدایی" در نقش اول زن این فیلم که در واقعیت, همسر علی مصفای کارگردان هم هست.

حاتمی که بیش از پیش شبیه جوانی های ایزابلا روسلینی شده, اینجا نسبت به مصفا که نه تنها نوبسنده و کارگردان بلکه بازیگر هم هست, مدت زمان کمتری در فیلم حضور دارد. او در نقش بازیگری به نام "لیلی"ظاهر شده و مصفا, در نقش "خسرو" همسر او یک معمار ناراحت و نگران که با مشکلات زناشویی و شناخت بیماری احتمالاً وخیم اشدسته و پنجه نرم می کند. خسروهمچنین در طول نریشن های طعنه آمیزش, با خوشحالی به ما خبر می دهد مرده است که بیشتر یادآور ویلیام هولدنِ "سانست بلوار" و کوین اسپیسیِ "زیبای آمریکایی" ست. فیلم همچنان که به مرور اتفاقات نه چندان دور می پردازد, با شیطنت از روابط پیچیده ی احساسی و دلایل احتمالی این مرگ نابهنگام نیز پرده برمی دارد.

پله آخر تا حدودی بر اساس "مرگ ایوان ایلیچِ" تولستوی و "مردگانِ" جیمز جویس نوشته شده, گرچه موسیقی و شعر و طنز تلخ فیلم که مانند فرش هزار نقش نفیسی در روایت آن تنیده شده از ادبیات کهن فارسی نشأت می گیرند. ساختار غیرخطی فیلم حس امپرسیونیستی و مبهمی با خود به همراه دارد که در بعضی مواقع آدم را بیخودی گیج می کند. اما مصفا با استفاده از شوخی ها و تکه پرانی های گاه و بی گاه اش فیلم خودشیفته ی هنری اش را شیرین تر می کند, مخصوصاً با آن صحنه ی اسکیت سواری خسرو که به یک برخورد ناگهانی با بزن بهادر دوران مدرسه اش ختم می شود.

پله آخر که بازیهای عالی دارد و به ظرافت با دوربین 35 فیلمبرداری شده, تصویری زیبا و خیره کننده از طبیعت بکر و کوهستانی ایران به دست می دهد و به این ترتیب, موضوع ذاتاً جدی و ملودراماتیک خود را با یک جور سبکبالی و سرخوشی دوست داشتنیبرای بیننده به تصویر می کشد. بالطبع, این درام شخصی و خانوادگی نمی تواند به اندازه ی "جدایی" تأثیرات عمیق روانی و سیاسی بر جای بگذارد, گرچه پیرنگ داستان اش اتفاقاً به مسائلی چون طلاق, فراموشی و مهاجران ایرانی در اروپا اشاره دارد. در پایان باید گفت این فیلم بار دیگر یادآور این نکته است که ایران سرشار از فیلمسازانی با استانداردهای جهانی ست حتی اگر داستانهایی که تعریف می کنند به نظر کمی افراطی و بی اهمیت جلوه کنند.

استیفن دالتون

 ایزابلا روسلینی که نویسنده این مطلب، لیلا حاتمی را با او قیاس کرده است؛ بازیگر سینما و دختر روبرتو روسلینی، فیلمساز مشهور ایتالیایی است. او یکی از همسران مارتین اسکورسیزی هم بوده. معروف‌ترین آثار او، دو همکاری‌اش با دیوید لینچ هستند./کافه سینما