«شمشیرهای سواره‌نظام روم باستان» از محل یک ویلای 2 هزارساله بیرون آمدند
- مجموعه: اخبار گوناگون
به گزارش فرادید، این منطقه همان‌جایی است که دو سال پیش، یک جستجوگر فلزات در آن موفق به یافتن دو شمشیر نادر سواره‌نظام رومی متعلق به قرون دوم یا سوم میلادی شده بود. حالا این احتمال مطرح شده که این شمشیرها عمداً در حیاط یا باغ این ویلا دفن شده‌اند تا از دست غارتگران در امان بمانند.
سخنگوی مؤسسه «هیستوریک انگلند» اعلام کرد که در جریان این کاوش‌ها شواهدی از چندین دوره سکونت تاریخی به‌دست آمده، از جمله سه یا شاید چهار حلقه‌خندق (حلقه‌های تدافعی خاک‌ریزدار) متعلق به عصر آهن با قطری تا ۱۸.۵ متر. همچنین بقایای یک محوطه مستطیلی به عرض ۵ متر و ساختارهایی از سنگ‌آهک متعلق به دوره رومی شناسایی شده‌اند که احتمال می‌رود بخش‌هایی از یک ویلای بال‌دار (دارای دو جناح کناری) بوده باشند.
در جریان ماه‌ها حفاری دقیق باستان‌شناسان، مصالح ساختمانی رومی مانند تکه‌های سفالی سقف، کاشی‌های دودکش و گچ دیواری نقاشی‌شده نیز کشف شده‌اند. یکی از مسئولان پروژه گفت: «این شواهد جدید کمک خواهد کرد تا بهتر بفهمیم در دوران فتوحات رومی که بی‌تردید زمانه‌ای پرآشوب بوده، چه اتفاقاتی رخ داده است».
شمشیرهای رومی که «سپا‌تا» نام دارند، در مارس ۲۰۲۳ توسط «گلن منینگ» در عمق کمتر از ۲.۵ سانتی‌متر از سطح زمین کشف شدند. این شمشیرها همچنان در داخل نیام‌های چوبی خود دفن شده بودند، گرچه اکنون تنها آثاری از آن نیام‌ها باقی مانده است. اما تزئینات مفرغی انتهای نیام‌ها سالم مانده‌اند. این کشف در بریتانیا تقریبا بی‌سابقه است.
این شمشیرها توسط متخصصان محافظت آثار در آزمایشگاه «هیستوریک انگلند» در «فورت کامبرلند» مورد تصویربرداری با اشعه ایکس قرار گرفتند. یکی از شمشیرها دارای طرح زیگزاگی بود که با تکنیکی به‌نام «جوش‌کاری الگویی» ایجاد شده و نشان‌دهنده کیفیت بالا و گران‌قیمت بودن آن است؛ این نوع شمشیر احتمالاً متعلق به فردی با جایگاه اجتماعی بالا بوده است. این طرح، به دلیل خوردگی شدید شمشیر، با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نبود و حتی پس از پاک‌سازی هم دیده نمی‌شود. شمشیر دیگر طراحی ساده‌تری دارد.
هرچند سپاتاها سلاح‌های سواره‌نظام بوده‌اند، اما لزوماً به سربازان تعلق نداشته‌اند. این شمشیرها فاقد بندهای شانه‌ای ویژه سلاح سواره‌نظام رومی هستند و در آن دوره داشتن چنین سلاح‌هایی برای هر شهروندی مجاز بود. افراد ثروتمندی که توان خرید چنین شمشیرهایی را داشتند، بدون شک نیاز به دفاع از اموال خود در برابر راهزنان و مهاجمان نیز داشتند.
