موشها با کولهپشتیهای پیشرفته، ناجی انسانها در زمان زلزله میشوند
- مجموعه: گزارشهای علمی
«دانا کین»، رهبر پروژه حاضر میگوید: «موشها معمولا بسیار کنجکاوند و دوست دارند گشتوگذار کنند. این ویژگی برای جستجو و نجات کلیدی تلقی میشود.»
افزون بر این، اندازه کوچک موشها و شامه قوی آنها به این موجودات کمک میکند تا راحتتر در فضاهای بسته به دنبال انسانها بگردند. محققان در حال حاضر مشغول آموزش موشها در یک فضای شبیهسازیشده هستند. موشها ابتدا باید فرد مدنظر را پیدا کنند، سپس سوئیچی را در کولهپشتی خود فعال کرده و بعد به مرکز فرماندهی برگردند تا جایزه خود را بگیرند.
هرچند موشها هنوز در مراحل اولیه آموزش قرار دارند، ولی APOPO کار با دانشگاه فناوری آیندهوون را آغاز کرده تا کولهای مجهز به دوربین، میکروفنهای دوطرفه و فرستنده موقعیت بسازد. این سازمان از چند سال پیش به دنبال توسعه چنین روشی بود، اما به خاطر عدم دسترسی به تجهیزاتی که امکان ارتباط با قربانیان را بدهد، نتوانسته بود این پروژه را به درستی جلو ببرد.
نمونه اولیه این کولهپشتی یک محفظه پلاستیکی دارد که با چاپگرهای سهبعدی ساخته شده و نگهدارنده دوربینی است که تصویر زنده خود را به مرکز فرماندهی میفرستد و بهصورت همزمان این تصاویر را روی کارت SD ذخیره میکند. «سندر وردیسن»، سازنده این کولهپشتی میگوید موشها در ابتدا نمیدانستند که با این تجهیزات چطور برخورد کنند، اما رفتهرفته بهطور کامل به آن عادت کردند.
این سیستم که حالا فراتر از انتظارها ظاهر شده، همچنان باید کوچکتر و کاربردیتر شود. وردیسن میگوید سیگنالهای GPS نمیتوانند از آوار ساختمانها عبور کنند. در نتیجه، میتوان به سراغ راهکار دیگری به نام دستگاه سنجش اینرسی رفت. این دستگاه در واقع یک ردیاب موقعیت است که به پاشنه چکمه آتشنشانان وصل میشود. با این حال، دانشمندان هنوز متوجه نشدهاند که چطور باید از این دستگاه برای موشها استفاده کنند.
از سوی دیگر، کین میگوید آنها در حال افزایش سختی آموزشهای موشها هستند تا این موجودات را برای شرایط دنیای واقعی آماده کنند. ظاهرا واکنش موشها هم نسبت به این شبیهسازیها مناسب بوده و تحت هر شرایطی توانستهاند وظایف لازم را به خوبی انجام دهند. اگرچه این برنامه هنوز در حال توسعه است، اما کین تخمین میزند که هر موش به 9 تا 12 ماه آموزش نیاز داشته باشد.
دیجیاتو
