حقایقی جالب از ماهی سرخو
- مجموعه: گیاهان،حیوانات و آکواریوم
آشنایی با ماهی سرخو
ماهی سرخو معروف به Snappers قرمز یکی از شکارچیان برتر در خلیج مکزیک محسوب می شود. آنها همچنین در سواحل شرقی قاره آمریکا زندگی می کنند. زیستگاه آن متعلق به آبهای کم عمق ساحلی با بستر گلی یا شنی بوده و در مناطق جنگل های حرّا، همچنین تا عمق 80 متری هم دیده می شود. تغذیه آنها از بی مهرگان کفزی و ماهیها صورت می گیرد.
ماهی سرخو با نام علمی Lutjanus johnii و نام انگلیسی John's snapper و Red Snapper شناخته می شود.
بیش از 100 گونه ماهی سرخو متعلق به خانواده Lutjanidae وجود دارد. ماهی سرخو شمالی (Lutjanus campechanus) بیشتر در محدوده طبیعی خود در غرب اقیانوس اطلس، دریای کارائیب و خلیج مکزیک یافت می شود.
اسنپرهای قرمز (سرخوهای) شمالی به عنوان ماهی شکار بسیار محبوب هستند و به خاطر طعم خوب آنها مشهور هستند. بارزترین ویژگی این ماهی های دریایی، رنگ قرمز معمولی آن ها است. اسنپرهای قرمز که در آبهای عمیق زندگی می کنند معمولاً دارای رنگ قرمز شدیدتری نسبت به کسانی هستند که در آبهای کم عمق زندگی می کنند.
در زیستگاه خود، اسنپرهای قرمز سزخوها یکی از شکارچیان برتر هستند. این گونه ماهی در ته دامنه سنگ ها و صخره ها زندگی می کنند.
انسانها غالباً ماهی های سرخو را برای غذا شکار می کنند اما توسط ماهی های گوشتخوار بزرگتر نیز شکار می شوند.
به دلیل صید بی رویه، جمعیت سرخوها به شدت کاهش یافت. اگرچه در معرض خطر قرار نگرفته است، اما قوانین سختگیرانه ای در مورد تعداد کل و حداقل اندازه ماهیگیری ماهی سرخو اجرا شده است. سالانه مقادیر زیادی اسنپر توسط ماهیگیران و ماهیگیران تجاری صید می شود.
حقایقی جالب درباره ی ماهی سرخو :
ماهی سرخو چه نوع جانوری است؟
اسنپرهای قرمز ماهی های دریایی با رنگ قرمز صورتی هستند.
ماهی سرخو متعلق به کدام دسته از حیوانات است؟
گونه اسنپر قرمز (Lutjanus campechanus) متعلق به گروه Actinopterygii است و از ماهی های پولک قرمز به شمار می رود.
چند اسنپر قرمز در جهان وجود دارد؟
یک مطالعه نشان می دهد که 110 میلیون گونه ماهی سرخو تنها در آب های خلیج مکزیک زندگی می کنند.
اسنپر قرمز در کجا زندگی می کند؟
اسنپرهای قرمز ماهی های آب شور هستند که در اقیانوس ها و دریاها زندگی می کنند.
آنها عموماً در اعماق مختلف از 30-620 فوت (9.1-188.9 متر) در خلیج مکزیک و سواحل جنوب شرقی آتلانتیک آمریکای شمالی همچنین در مناطق جنگل های حرّا، همچنین تا عمق 80 متری هم دیده شده اند.
اسنپرهای قرمز ماهی های سرزمینی هستند و در محدوده خود باقی می مانند. بزرگسالان زیاد حرکت نمی کنند. در میان ماهی های محبوب خارج از ساحل، اسنپرهای قرمز یک صید ارزشمند هستند.
اکثر ماهیگیران تفریحی در کنار سواحل خلیج فارس و تگزاس ماهی های سرخو شکار می کنند. این گونه ماهی نیز از میان صخره ها و سکوها صید می شود.
در اسپانیایی آمریکای لاتین ، اسنپپرها chillo ، huachinango و pargo نامیده می شوند.
زیستگاه یک سرخو چیست؟
این گونه از ماهیان باله قرمز در اعماق مختلف آب یافت می شوند. آنها معمولاً در اعماق 30-100 فوت (9.1-30.4 متر) صید می شوند، در ماههای سرد سال صید آن ها بیشتر از ماههای گرم سال می باشد.
اسنپرهای کوچک و متوسط قرمز، زندگی در صخره ها، کشتی های غرق شده و سکوهای نفتی دریایی را ترجیح می دهند زیرا به بیش از 5 پوند (4.5 کیلوگرم) می رسند. این ماهی ها به سمت آبهای عمیق حرکت می کنند و با موانع کمتری به ته دریای آزاد می روند.
با رشد سرخوها، زیستگاه آنها با تغییر عادات غذایی تغییر می کند. سرخوهای تازه تخم ریزی شده در زیستگاه های باز دریایی زندگی می کنند و به تدریج به موازات بستر صدف به مکان های کم ارتفاع حرکت می کنند.
ماهی های سرخو با چه کسانی زندگی می کنند؟
گونه های اسنپر قرمز شمالی مانند سایر گونه های اسنپر اجتماعی هستند. آنها به صورت دسته جمعی یا گروه های بزرگ در صخره ها، خرابه های دریایی و سکوهای نفتی زندگی می کنند. جمعیت ماهیان بالغ در آبهای عمیق تر زندگی می کند و خردسالان در قسمت های بالای و کم عمق آب یافت می شوند.
یک ماهی سرخو چقدر عمر می کند؟
عمر متوسط سرخوها بیش از 50 سال است. قدیمی ترین ماهی سرخو گزارش شده تا به امروز بیش از 100 سال عمر کرده و در خلیج مکزیک پیدا شده است.
چگونه تولید مثل می کنند؟
ماهی سرخو در سن دو سالگی به بلوغ جنسی می رسد. فصل تخم ریزی از آوریل تا سپتامبر ادامه دارد. تخم ریزی در امتداد صخره های مرجانی و لبه های سنگی ساحل خلیج اتفاق می افتد.
ماده های کوچکتر نسبت به ماده های بالغ تر تخمک کمتری تولید می کنند. ماده های بالغ و جوان ممکن است 30000 تخم در یک فصل بگذارند. ماده های مسن ممکن است در هر فصل حداکثر 75 میلیون تخم تولید کنند.
به شرطی که یک ماهی سرخو ماده عمری کامل داشته باشد، ممکن است تا چهار میلیارد تخم در طول عمر خود تولید کند.
ماده های قرمز رنگ تخم می گذارند و نرها آنها را از خارج بارور می کنند. تخم ریزی در کف دریا شنی مسطح اتفاق می افتد. تخم ها شناور شده و به سرعت توسط جریان های آب جا به جا می شوند. این به آنها کمک می کند تا از شکارچیان نجات پیدا کنند.
ماهی های سرخو در سنین جوانی نسبتاً سریع رشد می کنند و هنگامی که روی تولید مثل متمرکز می شوند، رشد آنها کند می شود.
وضعیت حفاظتی آنها چگونه است؟
صید بی رویه ماهی سرخو در سواحل خلیج فارس در دهه 1980 باعث کاهش شدید جمعیت این گونه شد. اقدامات حفاظتی و مدیریت موثر ماهیگیری، برای آن ها انجام شد. جمعیت سرخو در حال حاضر پایدار است و امید است تا سال 2023 به سطح پایدار برسد.
ماهیگیران و علاقه مندان به ماهیگیری باید محدودیت های صید و حداقل اندازه ماهیان صید شده را رعایت کنند.
حقایق سرگرم کننده ی ماهی های سرخو
ماهی های سرخو چگونه هستند؟
رنگ آن ها قرمز و قرمز مایل به صورتی هستند و دارای بدنه ای که از دو طرف آن ها فشرده شده هستند. آنها دارای چشمهای کوچک، مقیاس متوسط و یک باله پشتی خاردار با ده خار پشتی هستند.
ماهی های سرخو شمالی دارای دندان های تیز و سوزنی مانند هستند. دندانهای نیش فوقانی در ماهی سرخو وجود ندارد.
ماهی های سرخو، یک صید ارزشمند برای ماهیگیران است.
زیبایی آن ها
اسنپرهای قرمز رنگ جالبی با رنگ قرمز صورتی دارند. آنها حیات وحش دریایی هستند و نمی توان آنها را زیبا یا دوست داشتنی نامید.
چگونه ارتباط برقرار می کنند؟
ماهی های سرخو در گروه های کوچک زندگی می کنند اما هیچ تحقیق علمی مبنی بر نحوه ارتباط آنها با یکدیگر انجام نشده است.
اندازه یک ماهی سرخو چقدر است؟
طول Snappers قرمز که تا 24 اینچ (60.96 سانتی متر) رشد می کنند تقریباً نصف اندازه آتلانتیک Pomfret Brama brama است که طول آن به حدود 40 اینچ (101.6 سانتی متر) می رسد.
شناگر قرمز چقدر سریع می تواند شنا کند؟
سرعت شنای ماهی های سرخو ثبت نشده است.
وزن یک ماهی سرخو چقدر است؟
وزن بزرگترین ماهی سرخو صید شده تا به امروز 50 پوند (22.6 کیلوگرم) بود.
آنها چه می خورند؟
اسنپرپرهای نوجوان قرمز از زئوپلانکتون تغذیه می کنند. با افزایش سن، ماهی ها برنامه غذایی خود را به عادت تغذیه گوشتخوار تغییر می دهند.
سپس آنها میگو، ماهی مرکب، ماهی های کوچک و هشت پا را شکار می کنند. این گونه یکی از شکارچیان برتر در میان حیات وحش در زیستگاه آنها است.
برخی از حقایق جالب ماهی سرخو این است که در صخره ها زندگی می کنند و موجودات کوچکتر را از زیستگاه صخره های خود می خورند. رژیم غذایی آنها شامل ماهی ها و موجوداتی است که در ته گل و لای زندگی می کنند مانند آنچوی، نرم تنان، ماهی های لوله ای، انواع مارماهی، سنجاق ماهی، خوک ماهی و سخت پوستان.
نوجوانان بیشتر از زئوپلانکتون و برخی از موجودات دریایی تغذیه می کنند.
آیا آنها خطرناک هستند؟
ماهی های سرخو به هیچ وجه خطرناک نیستند.
برخی مطالعات می گویند خوردن ماهی های سرخو و برخی ماهی های شکارچی که از حیات وحش دریایی گیاهخوار تغذیه می کنند ممکن است باعث تجمع سموم شوند.
آیا آنها یک حیوان خانگی خوب محسوب می شوند؟
ماهی های سرخو را می توان در آکواریوم های بزرگ دریایی سیصد گالنی یا بیشتر با سایر گونه های مشابه نگهداری کرد. آنها ماهیان غیر تهاجمی هستند که می توانند در مخازن عمومی مجهز به سنگ و مرجان های مقاوم زندگی کنند.
آیا می دانستید ...
گونه اسنپر قرمز از محبوب ترین گونه های ماهی در خلیج مکزیک است. این غذای معروف، در بین علاقه مندان به ماهیگیری و در بازارها و رستوران های غذاهای دریایی مورد علاقه است.
خوردن ماهی سرخو
اسنپرهای قرمز ماهی های خوش طعمی هستند که طعم دلپذیری دارند. گوشت ماهی سرخو یک پروتئین بدون چربی است و منبع اسیدهای چرب امگا 3 و ویتامین A است. ماهی های سرخو شمالی، به دلیل داشتن جیوه ممکن است برای مصرف زنان باردار و کودکان خردسال نامناسب باشند.
ماهی های سرخو را می توان کبابی، پخته، تفت داده و سرخ کرد.
علت نامگذاری ماهی سرخو یا اسنپر قرمز
ماهی های سرخو نام خود را از رنگ قرمز و چشم های قرمز خود گرفته اند.
ماهی های سرخو یک غذای لذیذ در جنوب هند و سریلانکا هستند. در تامیل نادو و آندرا پرادش، این گونه "ونجارام" نامیده می شود و بسیار پرهزینه است. در جنوب کرالا، این ماهی "نیمین" نامیده می شود، و در شمال کرالا و ساحل کارناتاکا "Aiykoora" نامیده می شود.
این گونه ماهی در زبان اسپانیایی acara aya و در زبان فرانسه pargre fine نامیده می شود.
انواع ماهی های سرخو :
از انواع سرخوها می توان این ماهیان را نام برد:
– سرخو خال سیاه (Lutjanus fulviflammus)
– سرخو حرا
– سرخو بنگالی
– سرخو خونی
– سرخو قهوه ای
– سرخو هشت خط
– سرخو کج پولک
– سرخو پنج خط
– سرخو چشم درشت
– سرخوی گوژسر
– سرخو معمولی
– سرخوی مالاباری
– سرخو مخطط زرد
گردآوری: بخش علمی بیتوته