بیوگرافی دیگو سیمئونه، بازیکن و مربی فوتبال آرژانتینی

مجموعه: ورزشکاران

آشنایی با بیوگرافی دیگو سیمئونه

آشنایی با زندگی دیگو سیمئونه

چکیده ای از بیوگرافی دیگو سیمئونه :

نام کامل: دیه گو پابلو سیمئونه گونزالس

تاریخ تولد: ۲۸ آوریل ۱۹۷۰

محل تولد: بوئنوس آیرس، آرژانتین

قد: ۱.۷۷ متر

پست: هافبک

آشنایی با زندگینامه دیه گو سیمئونه :

دیه گو پابلو سیمئونه گونزالس (متولد ۲۸ آوریل ۱۹۷۰)، ملقب به "ال چولو"، مربی حرفه ای فوتبال آرژانتینی و بازیکن سابق است که به عنوان هافبک بازی می کرد. او از دسامبر ۲۰۱۱ سرمربی باشگاه اتلتیکو مادرید در لالیگا بوده و در حال حاضر دومین مربی با طولانی ترین دوره خدمت در اروپا محسوب می شود. سیمئونه به عنوان یکی از برجسته ترین مربیان قرن بیست و یکم شناخته می شود.

در دوران حرفه ای باشگاهی که از سال ۱۹۸۷ آغاز شد، سیمئونه برای تیم های ولز سارسفیلد (آرژانتین)، پیزا (ایتالیا)، سویا (اسپانیا)، اتلتیکو مادرید (اسپانیا)، اینتر میلان (ایتالیا)، لاتزیو (ایتالیا) و راسینگ کلوب (آرژانتین) بازی کرد. او در سال ۱۹۹۶ با اتلتیکو مادرید دوگانه داخلی (لالیگا و کوپا دل ری) را کسب کرد، در سال ۱۹۹۸ با اینتر میلان جام یوفا را به دست آورد و در سال ۲۰۰۰ با لاتزیو نیز دوگانه داخلی (سری آ و کوپا ایتالیا) را فتح کرد.

همچنین، او در سال ۱۹۹۹ جام سوپر یوفا و در سال ۲۰۰۰ سوپرکوپا ایتالیانا را با لاتزیو به دست آورد. سیمئونه بیش از ۱۰۰ بار برای تیم ملی آرژانتین به میدان رفت و در جام های جهانی ۱۹۹۴، ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ و همچنین چهار دوره کوپا آمریکا حضور داشت که در سال های ۱۹۹۱ و ۱۹۹۳ قهرمان این رقابت ها شد. او همچنین در سال ۱۹۹۲ جام کنفدراسیون ها، در سال ۱۹۹۳ جام آرتمیو فرانکی و در بازی های المپیک تابستانی ۱۹۹۶ مدال نقره را کسب کرد.

به عنوان مربی، سیمئونه هدایت تیم های آرژانتینی راسینگ کلوب، استودیانتس، ریور پلاته، سن لورنزو و تیم ایتالیایی کاتانیا را بر عهده داشته و از سال ۲۰۱۱ به اتلتیکو مادرید پیوست. او با استودیانتس و ریور پلاته قهرمان لیگ برتر آرژانتین شد.

سیمئونه بزرگ ترین موفقیت های مربیگری خود را با اتلتیکو مادرید کسب کرده و این تیم را به رقیبی جدی برای لالیگا تبدیل کرده و دوگانگی رئال مادرید و بارسلونا را شکسته است. او دو بار لالیگا، یک بار کوپا دل ری، دو بار لیگ اروپا، دو بار سوپر جام یوفا را کسب کرده و دو بار به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسیده است. سیمئونه طولانی ترین دوره مربیگری در لالیگا را دارد و بیش از یک دهه در اتلتیکو مادرید حضور داشته است. او در فینال کوپا دل ری ۲۰۱۳ در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو، پس از ۱۴ سال اولین پیروزی دربی را مقابل رئال مادرید، رقیب دیرینه، به دست آورد.

دوران باشگاهی دیگو سیمئونه :

سیمئونه در سال ۱۹۸۷ با ولز سارسفیلد کار خود را آغاز کرد. هنگامی که ۱۴ ساله بود، مربی جوانانش، ویکتوریو اسپینتو، به دلیل بازی پرانرژی اش لقب "چولو" را به او داد که یادآور کارملو سیمئونه، بازیکن سابق بوکا جونیورز و تیم ملی آرژانتین بود (بدون رابطه خویشاوندی).

پس از شروع در ولز سارسفیلد، سیمئونه در سال ۱۹۹۰ به تیم سری آ پیزا پیوست. این تیم در فصل اول حضور او سقوط کرد و پس از ناکامی در صعود در فصل بعد، سیمئونه به سویا در لالیگا فروخته شد. او دو فصل در سویا بازی کرد و سپس به اتلتیکو مادرید پیوست. در اتلتیکو، او کاپیتان تیم بود و در فصل ۱۹۹۵-۹۶ دوگانه لالیگا و کوپا دل ری را کسب کرد.

در سال ۱۹۹۷، سیمئونه به سری آ و اینتر میلان بازگشت و دو فصل کامل را در این تیم سپری کرد و در فصل ۱۹۹۷-۹۸ جام یوفا را با تیمی که رونالدو در خط حمله آن بود، به دست آورد. در سال ۱۹۹۹، او به لاتزیو پیوست و به هم وطنانش نستور سنسینی، ماتیاس آلمیدا و خوان سباستین ورون ملحق شد.

لاتزیو در فصل قبل از حضور سیمئونه به اسکودتو نزدیک شده بود و او در نهایت به قهرمانی سری آ در فصل ۱۹۹۹-۲۰۰۰ کمک کرد. در آن فصل، یوونتوس تا روز آخر با دو امتیاز اختلاف صدرنشین بود، اما شکست یوونتوس مقابل پروجا در هوای بارانی و پیروزی راحت ۳-۰ لاتزیو مقابل رجینا در استادیو المپیکو، اولین عنوان سری آ را برای سیمئونه به ارمغان آورد. او همچنین در همان فصل کوپا ایتالیا را با غلبه بر اینتر به دست آورد و دوگانه ایتالیایی را تکمیل کرد.

سیمئونه سه فصل دیگر در رم ماند و در فصل ۲۰۰۱-۰۲ با گلی که در روز آخر مقابل اینتر، تیم سابقش، به ثمر رساند، رویای قهرمانی این تیم را بر باد داد.

پس از فسخ قرارداد با لاتزیو، سیمئونه در سال ۲۰۰۳ به اتلتیکو مادرید بازگشت و دو فصل دیگر در این تیم بازی کرد. در مجموع، او در ۱۶۵ مسابقه برای اتلتیکو به میدان رفت و ۳۱ گل به ثمر رساند. در دسامبر ۲۰۰۴، تأیید شد که او اروپا را ترک کرده و برای پایان دوران بازیگری خود به راسینگ کلوب در آرژانتین بازمی گردد.

زندگینامه دیگو سیمئونه

دوران ملی :

دیه گو سیمئونه در سال ۱۹۹۲ به نمایندگی از تیم زیر ۲۳ سال آرژانتین در تورنمنت پیش المپیک کونمبول در پاراگوئه شرکت کرد، اما آرژانتین نتوانست به المپیک تابستانی ۱۹۹۲ صعود کند.

سیمئونه در تیم ملی بزرگسالان آرژانتین ۱۰۶ بازی انجام داد که اولین بازی اش در سال ۱۹۸۸ با شکست ۴-۱ مقابل استرالیا بود. او اولین بازیکن آرژانتینی بود که به رکورد ۱۰۰ بازی ملی رسید و این دستاورد در مسابقه ای مقابل ونزوئلا در مارس ۲۰۰۲ به دست آمد. اگرچه در جام جهانی ۱۹۹۰ که آرژانتین نایب قهرمان شد حضور نداشت، اما در کوپا آمریکا ۱۹۹۱ و ۱۹۹۳ قهرمان شد. او در جام های جهانی ۱۹۹۴، ۱۹۹۸ (که کاپیتان تیم بود) و ۲۰۰۲، و همچنین کوپا آمریکا ۱۹۹۵ و ۱۹۹۹ حضور داشت.

سیمئونه همچنین به عنوان یکی از سه بازیکن بالای ۲۳ سال در تیم زیر ۲۳ سال آرژانتین در المپیک ۱۹۹۶ آتلانتا شرکت کرد و مدال نقره کسب کرد. او به عنوان هافبک، ۱۱ گل برای آرژانتین به ثمر رساند، از جمله یک گل در پیروزی ۳-۱ مقابل عربستان در فینال جام کنفدراسیون های ۱۹۹۲. همچنین در سال ۱۹۹۳، در جام آرتمیو فرانکی مقابل دانمارک (پیروزی ۵-۴ در ضربات پنالتی پس از تساوی ۱-۱) یکی از ضربات پنالتی آرژانتین را گل کرد.

در جام جهانی ۱۹۹۴، در بازی مرحله یک هشتم مقابل رومانی، پاس گل ابل بالبو را فراهم کرد، اما آرژانتین با شکست غیرمنتظره ۳-۲ حذف شد. در جام جهانی ۱۹۹۸، در بازی مقابل انگلیس، دیوید بکهام پس از خطا روی سیمئونه اخراج شد (به دلیل واکنش به خطای سیمئونه) و آرژانتین در ضربات پنالتی پیروز شد. سیمئونه بعدها اعتراف کرد که برای اخراج بکهام تمارض کرده بود. در مرحله بعد مقابل هلند، او به دلیل تکل آرتور نومان مصدوم شد و آرژانتین ۲-۱ باخت. در جام جهانی ۲۰۰۲، آخرین حضور او، آرژانتین در مرحله گروهی حذف شد که شامل شکست ۱-۰ مقابل انگلیس با پنالتی بکهام بود.

سیمئونه در سال ۲۰۰۲ اظهار داشت که از پیشی گرفتن از دیه گو مارادونا به عنوان پربازیکن آرژانتین "خجالت زده" است، هرچند بعدها بازیکنانی چون روبرتو آیالا، خاویر ماسکرانو، خاویر زانتی، آنخل دی ماریا، نیکولاس اوتامندی و لیونل مسی از او پیشی گرفتند.

سبک بازی دیگو سیمئونه :

سیمئونه هافبکی سرسخت، چندمنظوره، سخت کوش و کامل بود که تحرک بالا، توانایی خوب در هوا و قابلیت هم در گرفتن توپ و هم در شروع حملات داشت و همچنین تمایل به گلزنی نشان می داد. او معمولاً در مرکز زمین به عنوان هافبک باکس تو باکس یا دفاعی بازی می کرد، اما گاهی در نقش هافبک هجومی یا حتی مدافع کناری چپ (در بازی ۱۹۹۸ مقابل انگلیس) به کار گرفته شد.

او به دلیل رهبری، تطبیق پذیری تاکتیکی، هوش، قدرت و استقامت شناخته می شد و کارشناسان تکنیک، دید و دامنه پاس هایش را نیز تحسین می کردند. سیمئونه سبک بازی سخت خود را به "گرفتن چاقو بین دندان ها" تشبیه کرد و خود را "جنگجو و مبارزی که همه چیز را می دهد" توصیف نمود. الگوهای اصلی او فالکائو (هافبک برزیلی) و لوتار ماتئوس (هافبک آلمانی) بودند.

عکس های دیگو سیمئونه

دوران مربیگری دیگو سیمئونه :

سال های اولیه

دیه گو سیمئونه پس از پایان دوران بازیگری اش در راسینگ کلوب در ۱۷ فوریه ۲۰۰۶، مربیگری این تیم را بر عهده گرفت. پس از شروعی دشوار، تیم در کلوسورا ۲۰۰۶ عملکرد خوبی داشت، اما با تغییر رئیس باشگاه، سیمئونه در مه ۲۰۰۶ جای خود را به رینالدو مرلو داد.

در ۱۸ مه ۲۰۰۶، او سرمربی استودیانتس شد و این تیم را پس از ۲۳ سال به قهرمانی لیگ آرژانتین رساند با پیروزی ۲-۱ مقابل بوکا جونیورز در فینال ۱۳ دسامبر ۲۰۰۶. در اکتبر ۲۰۰۶، روزنامه ورزشی اوله او را بهترین مربی لیگ آرژانتین معرفی کرد. او پس از شروعی ضعیف در آپرتورا ۲۰۰۷ استودیانتس را ترک کرد.

در ۱۵ دسامبر ۲۰۰۷، سیمئونه سرمربی ریور پلاته شد و در کلوسورا ۲۰۰۸ با پیروزی ۲-۱ مقابل الیمپو قهرمان شد، اما پس از حذف زودهنگام در کوپا لیبرتادورس و ناکامی در ۱۱ بازی داخلی، در نوامبر ۲۰۰۸ استعفا داد. در ۱۵ آوریل ۲۰۰۹، او هدایت سن لورنزو را بر عهده گرفت، اما به دلیل نتایج ضعیف در آوریل ۲۰۱۰ کناره گیری کرد.

کاتانیا و راسینگ کلوب

در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۱، سیمئونه سرمربی کاتانیا در سری آ شد و این تیم را از خطر سقوط نجات داد، اما در ژوئن ۲۰۱۱ این پست را ترک کرد. در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۱، برای دومین بار سرمربی راسینگ کلوب شد.

اتلتیکو مادرید

۲۰۱۱-۲۰۱۳: موفقیت در لیگ اروپا و کوپا دل ری

در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۱، سیمئونه سرمربی اتلتیکو مادرید شد و در اولین فصل، این تیم را به قهرمانی لیگ اروپا در سال ۲۰۱۲ با پیروزی ۳-۰ مقابل اتلتیک بیلبائو در فینال بخارست رساند. در اوت ۲۰۱۲، اتلتیکو با شکست ۴-۱ چلسی در سوپر جام یوفا به قهرمانی رسید. در لالیگا، تیم در رده سوم قرار گرفت که بهترین نتیجه در ۱۷ سال اخیر بود. در ۱۷ مه ۲۰۱۳، اتلتیکو با پیروزی ۲-۱ مقابل رئال مادرید در فینال کوپا دل ری در سانتیاگو برنابئو، پس از ۱۴ سال در دربی مادرید پیروز شد.

۲۰۱۳-۲۰۱۷: قهرمانی لالیگا و فینال های لیگ قهرمانان

در فصل ۲۰۱۳-۱۴، با وجود فروش رادامل فالکائو، اتلتیکو با خرید داوید ویا و پیروزی های متوالی، از جمله برد ۱-۰ در برنابئو مقابل رئال مادرید، صدرنشین لالیگا شد. در هفته آخر، با تساوی مقابل بارسلونا در نیوکمپ، اتلتیکو پس از ۱۹۹۶ قهرمان لالیگا شد و سیمئونه پس از هلنیو هررا، دومین مربی آرژانتینی شد که این عنوان را برای اتلتیکو کسب کرد. در لیگ قهرمانان، اتلتیکو به فینال رسید، اما با وجود برتری تا دقیقه ۹۳، با تساوی رئال مادرید و شکست ۴-۱ در وقت اضافه، نایب قهرمان شد.

در فصل ۲۰۱۴-۱۵، اتلتیکو با خرید بازیکنانی چون آنتوان گریزمان و ماریو ماندژوکیچ، سوپر جام اسپانیا را برد، اما در لالیگا سوم شد و در یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید حذف شد. در فصل ۲۰۱۵-۱۶، اتلتیکو با بهترین رکورد دفاعی در پنج لیگ برتر اروپا، سوم شد و در فینال لیگ قهرمانان مقابل رئال مادرید در ضربات پنالتی شکست خورد.

۲۰۱۷-۲۰۲۱: لیگ اروپا و قهرمانی لالیگا

در سپتامبر ۲۰۱۷، قرارداد سیمئونه تا ۲۰۲۰ تمدید شد. در فصل ۲۰۱۷-۱۸، اتلتیکو در لالیگا دوم شد و با پیروزی مقابل مارسی، قهرمان لیگ اروپا شد، هرچند سیمئونه به دلیل محرومیت، فینال را از سکوها تماشا کرد. در فصل ۲۰۱۸-۱۹، با خریدهایی چون توماس لمار، اتلتیکو در لالیگا دوم شد و در لیگ قهرمانان مقابل یوونتوس حذف شد. در فصل ۲۰۱۹-۲۰، اتلتیکو لیورپول، قهرمان اروپا، را در آنفیلد حذف کرد و سیمئونه با پیروزی مقابل آلاوس، رکورد لوییس آراگونس را به عنوان موفق ترین مربی تاریخ اتلتیکو در لالیگا شکست.

در فصل ۲۰۲۰-۲۱، با خرید لوئیس سوارز و تغییر سیستم به دفاع سه نفره، اتلتیکو پس از پیروزی ۲-۱ مقابل رئال وایادولید در هفته آخر، دومین قهرمانی لالیگا را تحت هدایت سیمئونه کسب کرد. در مارس ۲۰۲۱، او با ۳۰۹ پیروزی، رکورد آراگونس را به عنوان پرافتخارترین مربی اتلتیکو شکست.

تصاویر دیه گو سیمئونه

۲۰۲۲-تاکنون: تمدید قرارداد و رکوردهای جدید

در نوامبر ۲۰۲۳، قرارداد سیمئونه تا ژوئن ۲۰۲۷ تمدید شد. در ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، او صدمین بازی خود در لیگ قهرمانان را با پیروزی ۳-۱ مقابل فاینورد هدایت کرد و پس از الکس فرگوسن و آرسن ونگر، سومین مربی با این دستاورد برای یک باشگاه شد. در ۲۳ نوامبر ۲۰۲۴، او هفتصدمین بازی خود با اتلتیکو را در پیروزی ۲-۱ مقابل آلاوس هدایت کرد.

سبک مربیگری دیه گو سیمئونه :

دیه گو سیمئونه در سال ۲۰۰۶ با هدایت استودیانتس، از آرایش ۴-۴-۲ استفاده کرد که بعدها در اتلتیکو مادرید نیز به کار برد. در این سیستم، وینگرها به داخل حرکت کرده و نقش هافبک های هجومی را ایفا می کنند و به مدافعان کناری فضا می دهند، که در حمله به شکل ۴-۲-۲-۲ تبدیل می شود. دو هافبک دفاعی، قدرت دفاعی لازم را برای نبردهای میانه میدان فراهم می کنند. با این سیستم، استودیانتس در آپرتورا ۲۰۰۶ با وجود ۱۰ نفره شدن، ۲-۱ بوکا جونیورز را شکست داد. مربیان الهام بخش او شامل مارسلو بیلسا، اسون گوران اریکسون، الفیو باسیله، ویکتوریو اسپینتو، لوئیجی سیمونی، کارلوس بیلاردو و رادومیر آنتیچ هستند.

در ریور پلاته، با بازیکنانی چون رادامل فالکائو و الکسیس سانچز، او از سیستم تهاجمی ۳-۳-۱-۳ مشابه سبک مارسلو بیلسا استفاده کرد و در کلوسورا ۲۰۰۸ قهرمان شد، اما در فصل بعد به دلیل مصدومیت ها و نتایج ضعیف، اخراج شد. تیم های سیمئونه به فشردگی دفاعی و ضدحملات سریع معروف اند. آنها در دفاع با آرایش ۴-۴-۲ فشرده در یک سوم دفاعی خود و پرس در یک سوم حریف برای بازپس گیری توپ عمل می کنند. در حمله، با آرایش سیال ۴-۲-۲-۲، مهاجمان به کناره ها متمایل می شوند تا فضا ایجاد کنند. او حریفان را به کناره ها هدایت کرده و با برتری عددی، توپ را می رباید یا پاس رو به عقب را اجبار می کند. این سبک با لسترسیتی قهرمان لیگ برتر ۲۰۱۵-۱۶ مقایسه شده است.

در کاتانیا (۲۰۱۱)، او بین ۴-۲-۳-۱ و ۴-۳-۱-۲ جابه جا شد تا از آدریان ریکیوتی بهترین استفاده را ببرد، در حالی که ویژگی های ضدحمله را حفظ کرد. بازیکنان کناری در دفاع عقب می کشیدند و ریکیوتی و مهاجم مرکزی به میانه میدان بازمی گشتند تا پاس های میانی حریف را قطع کنند. سیمئونه به انعطاف تاکتیکی و توجه به جزئیات معروف است. در اتلتیکو، او بر ضربات ایستگاهی تمرکز دارد و چندین گل کلیدی، از جمله گل قهرمانی لالیگا ۲۰۱۴، از این طریق به ثمر رسیده است. در نیمه نهایی لیگ قهرمانان ۲۰۱۶ مقابل بایرن مونیخ، او با تغییر آرایش به ۴-۱-۴-۱ و جابه جایی سائول نیگز به هافبک دفاعی، تیم را متعادل کرد و به فینال رسید.

سیمئونه به ایجاد اعتماد و انضباط در بازیکنانش شهرت دارد. در بازی نهایی لالیگا ۲۰۱۴ مقابل بارسلونا، با وجود مصدومیت دیه گو کاستا و آردا توران، او تیم را در بین دو نیمه آرام کرد و با گل دیه گو گودین به تساوی و قهرمانی رسید. در نیمه نهایی لیگ اروپا ۲۰۱۸ مقابل آرسنال، با وجود اخراج شیمه ورسالیکو و خودش، تیم با ۱۰ نفر و ۲۴٪ مالکیت، تساوی ۱-۱ را حفظ کرد و به فینال صعود کرد. آردا توران گفته است: «سیمئونه به ما آموخت از سختی ها لذت ببریم.» دیه گو گودین نیز اظهار داشت: «بازیکنان برای او جان می دهند. او باور به رقابت با تیم های بزرگ تر را به ما می دهد.»

در فصل ۲۰۲۰-۲۱، با بحران مصدومیت و کووید-۱۹، سیمئونه به آرایش های سه دفاعه (۵-۳-۲ و ۳-۵-۲) روی آورد و برای اولین بار از فصل ۲۰۱۳-۱۴، اتلتیکو میانگین مالکیت بالایی داشت.

جدیدترین عکس های دیه گو سیمئونه

زندگی شخصی دیگو سیمئونه :

فرزندان سیمئونه، جیووانی، جانلوکا و جولیانو (از همسر اولش)، فوتبالیست های حرفه ای هستند و به ترتیب در ناپولی، رایو مایاداهوندا و اتلتیکو بازی می کنند. او همچنین دو دختر، به نام های فرانچسکا و والنتینا، با همسرش کارلا پرریرا دارد که در ژوئن ۲۰۱۹ به طور مخفیانه با او ازدواج کرد.

عکس دیگو سیمئونه با خانواده اش

دوران حرفه ای باشگاهی دیگو سیمئونه :

جوانان:

ولز سارسفیلد

بزرگسالان:

دوران ملی :

دوران مربیگری :

افتخارات دیگو سیمئونه :

بازیکن

اتلتیکو مادرید

• لالیگا: ۱۹۹۵–۹۶

• کوپا دل ری: ۱۹۹۵–۹۶

اینتر میلان

• جام یوفا: ۱۹۹۷–۹۸

لاتزیو

• سری آ: ۱۹۹۹–۲۰۰۰  

• کوپا ایتالیا: ۱۹۹۹–۲۰۰۰  

• سوپرکوپا ایتالیانا: ۲۰۰۰  

• سوپر جام یوفا: ۱۹۹۹

آرژانتین

• کوپا آمریکا: ۱۹۹۱، ۱۹۹۳  

• جام کنفدراسیون های فیفا: ۱۹۹۲  

• جام قهرمانان کونمبول–یوفا: ۱۹۹۳  

• مدال نقره المپیک تابستانی: ۱۹۹۶

فردی

• جایزه EFE: ۱۹۹۵–۹۶

مربی

• استودیانتس  لیگ برتر آرژانتین: آپرتورا ۲۰۰۶

ریور پلاته

• لیگ برتر آرژانتین: کلوسورا ۲۰۰۸

اتلتیکو مادرید

• لالیگا: ۲۰۱۳–۱۴، ۲۰۲۰–۲۱  

• کوپا دل ری: ۲۰۱۲–۱۳  

• سوپرجام اسپانیا: ۲۰۱۴  

• لیگ اروپا: ۲۰۱۱–۱۲، ۲۰۱۷–۱۸  

• سوپر جام یوفا: ۲۰۱۲، ۲۰۱۸

فردی

• مربی ماه لالیگا: اکتبر ۲۰۱۳، نوامبر ۲۰۱۵، مارس ۲۰۱۷، اکتبر ۲۰۲۳، دسامبر ۲۰۲۴  

• جایزه جامعه ایبروآمریکن: ۲۰۱۴  

• مربی سال لالیگا: ۲۰۱۲–۱۳، ۲۰۱۳–۱۴، ۲۰۱۵–۱۶، ۲۰۲۰–۲۱  

• جایزه میگل مونیوس: ۲۰۱۳–۱۴، ۲۰۱۵–۱۶، ۲۰۲۰–۲۱  

• جایزه فوتبال فیسبوک/مارکا (بهترین مربی): ۲۰۱۶  

• جایزه ویژه مربی برتر گلوب ساکر: ۲۰۱۷  

• بهترین مربی باشگاهی جهان IFFHS: ۲۰۱۶  

• مربی باشگاهی دهه IFFHS: ۲۰۱۱–۲۰۲۰  

• جایزه کونکس: ۲۰۲۰

گردآوری : بخش ورزشی بیتوته