بیوگرافی و عکس های ذبیح الله صفا؛ پدر تاریخ ادبیات ایران
- مجموعه: هنر و هنرمند
عکس ذبیح الله صفا
ذبیح الله صفا نویسنده کتاب حماسه سرایی در ایران
ذبیح الله صفا Zabihollah Safa ، استاد دانشگاه تهران و مولف کتاب هایی متعدد به زبان فارسی ، متولد 16 اردیبهشت 1290 در شهمیرزاد سمنان است که در تاریخ 9 اردیبهشت در لوبک آلمان 1378 از دنیا رفت.
ذبیح الله صفا به عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران ، پژوهشگر ، مترجم و مصحف متون ، حماسه پژوه و شخصیت برجسته ادبی در ایران بود که لقب " پدر تاریخ ادبیات ایران " را از آن خودش کرد.
او یکی از نویسندگان اصلی دانشنامه ایرانیکا بود . مشهور ترین تالیفات او ، کتاب تاریخ ادبیات در ایران و کتاب حماسه سرایی در ایران است.
زندگی خصوصی ذبیح الله صفا
ذبیح الله صفا در 16 اردیبهشت 1290 در شهمیرزاد سمنان به دنیا آمد.
پدر او سید علی اصغر صفای شهمیرزادی ، یکی از بازرگانان شهر بابل بود.
دوره ابتدایی را در سال 1304 در بابل به پایان رساند و سپس راهی تهران شد و تا سال 1312 تحصیلات متوسطه را در دبیرستان های سیروس و دارالفنون به پایان رساند و تحصیلات خود را در دانشسرای عالی و دانشکده ادبیات ادامه دارد ودر رشته های ادبیات و تعلیم و تربیت لیسانس گرفت و تا مقطع دکترا ادامه تحصیل دارد و در سال 1321 با پذیرش رساله اش به عنوان " حماسه سرایی در ایران " توانست مدرک دکترا خود را بگیرد.
در سال 1316 به عنوان دبیر ادبیات فارسی دوره دوم متوسطه در دبیرستان های تهران مشغول به کار شد.
در سال 1321 با درجه دانشیاری توانست کرسی تاریخ ادبیات دانشگاه تهران را بدست آورد و در سال 1327 به درجه استادی نائل شد.
در سال 1340 به بالاترین درجه استادی یعنی رتبه 10 رسید.
در سال 1341 و 1342 به عنوان استاد مهمان در دانشگاه هامبورگ به تدریس پرداخت و بعد از آن به عنوان مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی به ایران برگشت و سپس به عنوان ریاست دانشکده ادبیات دانشگاه تهران انتخاب شد و تا سال 1347 در این سمت باقی ماند.
در سال 1347 برای بار دوم به آلمان رفت و یک سال دیگر در دانشگاه هامبورگ به تدریس پرداخت و بعد از بازگشت به تهران به عنوان استاد ممتاز دانشگاه تهران شناخته شد و در سالهای اقامتش در ایران به تدریس ادبیات حماسی ، غناسس و دراماتیک در دوره دکتری ادبیات فارسی پرداخت.
ذبیح الله صفا در شهر لوبک آلمان با زنی آلمانی ازدواج کرد و دو فرزند به نام یاسمین و مهرداد دارد. دکتر سید محمد ترابی و قدمعلی سرامی جزو شاگردان وی بودند.
دکتر ذبیح الله صفا بعد از سال 1357 در آلمان اقامت داشت و در تاریخ 9 اردیبهشت 1378 در شهر لوبک آلمان درگذشت.
مزار ذبیح الله صفا
مشاغل استاد ذبیح الله صفا
۱۳۲۰ - ۱۳۲۱ : بنیانگذار و مدیر مجله سخن
۱۳۲۰ - ۱۳۲۵ : رئیس اداره دانش سرای مقدماتی وزارت فرهنگ
۱۳۲۰ - ۱۳۲۵ : رئیس تعلیمات عالیه وزارت فرهنگ
۱۳۳۵- ۱۳۴۱ : رئیس اداره کل انتشارات و روابط دانشگاهی ، دانشگاه تهران
۱۳۲۵ - ۱۳۴۷ : مدیر مجله دانشکده ادبیات تهران
۱۳۲۵ - ۱۳۳۶ : عضو هیئت مدیره جمعیت شیر و خورشید سرخ
۱۳۲۵ - ۱۳۴۳ : دبیر کمیسیون ملی یونسکو
۱۳۴۳ - ۱۳۵۷ : نایب رئیس کمیسیون ملی یونسکو
۱۳۲۷- ۱۳۳۵ : عضویت در کنفرانس‌های عمومی یونسکو در بیروت ، پاریس ، فلورانس ، مونته ویدئو ، دهلی نو و چندین محل دیگر
۱۳۴۶- ۱۳۵۷ : عضویت شورای عالی فرهنگ و هنر
۱۳۵۰ - ۱۳۵۷: دبیر شورای عالی فرهنگ و هنر
عکس ذبیح الله صفا و تعداد از دوستانش
آثار ادبی به جا مانده از استاد ذبیح الله صفا
آثار ادبی به جا مانده از استاد ذبیح الله صفا در سه بخش تالیف ، ترجمه و تصحیح به صورت زیر است.
تالیفات ذبیح الله صفا
۱۳۵۵–۱۳۱۲ : گاهشماری و جشنهای ملی ایرانیان
۱۳۱۵ –۱۳۵۴ : آموزشگاهها و آموزشها در ایران
۱۳۲۴ : حماسه‌سرایی در ایران
۱۳۳۱ : دانش‌های یونانی در شاهنشاهی ساسانی
۱۳۳۱ : تاریخ علوم عقلی در تمدن اسلامی تا اواسط قرن پنجم
۱۳۳۱ : آیین سخن در معانی و بیان
۱۳۳۱ : تاریخ تحول نظم و نثر فارسی
۱۳۳۲ – ۱۳۶۲ : تاریخ ادبیات در ایران (۵ جلد در ۸ مجلد )
۱۳۳۶ : مزدا پرستی در ایران قدیم
۱۳۳۹ : گنج سخن، شاعران پارسی گوی و منتخب آثار آنان ( از رودکی تا بهار )، ۳ جلد
۱۳۴۶ : آیین شاهنشاهی ایران
۱۳۴۷ : نثر فارسی از آغاز تا عهد نظام الملک
۱۳۴۷ : تاریخ علوم و ادبیات ایرانی
۱۳۴۸–۱۳۶۳ : گنجینهٔ سخن، پارسی‌نویسان بزرگ و منتخب آثار آنان، ۶ جلد
۱۳۵۰ : دورنمایی از فرهنگ ایرانی و عصر جهانی آن
۱۳۵۰ : نیکی‌نامه
۱۳۵۵ : تاریخ ادبیات ایران
۱۳۵۴ : مقدمه‌ای بر تصوف
۱۳۵۵ : سیری در تاریخ زبان‌ها و ادب ایرانی
۱۳۵۵ : نظری به تاریخ حکمت و علوم در ایران
تصحیحات ذبیح الله صفا
۱۳۳۹–۱۳۴۱ : داراب‌نامه بیغمی ( فیروزشاه نامه )
۱۳۴۱–۱۳۴۴ : دیوان سیف الدین محمد فرغانی در ۳ جلد
۱۳۴۵ : بختیارنامه دقایقی مروزی
۱۳۴۴–۱۳۴۶ : داراب‌نامه طرسوسی و دیوان عبدالواسع جبلی
ترجمه های ذبیح الله صفا
۱۳۱۴ : مرگ سقراط، لامارتین
۱۳۱۷ : رافائل، لامارتین
۱۳۴۳ : کیانیان ( نوشته کریستین سن )
گردآوری : بخش علمی و آموزشی بیتوته
