شکوه ی شاگرد ( ایرج میرزا )

مجموعه: شعر و ترانه

چنین می گفت شاگردی به مکتب
که این مکتب چه تاریکست یا رب

نباشد جز همان تاریک دیوار
همان لوح سیاه تیره و تار

همان درس و همان بحث مبین
همان تکلیف و آن جای معین

همیشه این کتاب و این قلمدان
همین دفتر که دو پیش است و دیوان

نشاید خواند این را زندگانی
کسالت باشد این نه شادمانی

معلم در جوابش این چنین گفت:
که باشد حال تو با حال من جفت

همین منبر مرا همواره در زیر
کنم هر صبحگه این درس تکریر

نباشد جز همان قیل و همان قال
همان تعلیم صرف و نحو اطفال

چه اطفالی که با این جمله تدریس
نمی دانند جز تزویر و تلبیس(اشاره به متقلبین در امتحانات)

چنان تنبل به وقت درس خواندن
که هم خود را کسل سازند و هم من

به شاگرد و معلم بار بسیار
به گردن هست و باید برد ناچار

منبع:irajmirza-sher.blogfa.com