چشمی گشا ای نورِجان کاین شبسرا روشن شود (مسعود آذر)

چشمی گشا ای نورِجان کاین شبسرا روشن شود

لبغنچه را گلبوته کن ویرانه ها گلشن شود

فرمان بده تابان شوم خورشید را سلطان شوم

یا دررکابت جان شوم یا جان ز من بی من شود

شیرین کنم تا کام ِتو ریزم خدا در جام ِ تو

تا پای تو تن بوس ِ ما ازشانه تا دامن شود

از بام ِاین دل پر مزن بی دل کجا یابی وطن

جز باغ ودشت ِ قلب ِ من هرجا مگر میهن شود

زاری کنید ای عاشقان دارید اگر عشقی چنان

کز اشک ِ چشم ِ جانتان آلاله آبستن شود

من مشعلی بر پا کنم شب دل به راهت جا کنم

جان همچو سفره وا کنم تا چشم ِ تو رهزن شود

لب ترکنی نفرین کنم در گوش ِ زُهد و دین زنم

تا عشق ِ تو چون آتش و ایمان چنان خرمن شود

ساقی ندارم این زمان میلی به جام ِ ارغوان

بی مِی چنان سوزم که جان اندازه ِارزن شود

آذر بیا دیوانه شو بر یاد ِگل پروانه شو

زین یاد پرپر زن بسی تا موسم ِ رُستن شود