بارداري با پـوست چه ميكند؟
- مجموعه: سلامت پوست
بارداري دورهاي از تغييرات هورموني و متابوليك عميق است كه بدن آن را براي مدت نسبتاً كوتاهي تحمل ميكند و در طي آن تغييرات متعددي در پوست، ناخن و موها ايجاد ميشود. بثورات و تغييرات پوستي در طول بارداري فوقالعاده شايع هستند. به علت شرايط خاص روحي و رواني زنان بارداري اين تغييرات ميتوانند سبب بروز نگرانيهايي شوند كه ممكن است مربوط به زيبايي ظاهري، امكان عود در بارداريهاي بعدي، اثرات بالقوه بر روي جنين و يا مجموعهاي از آنها باشد.
بثوراتي كه در دوران بارداري مشاهده ميشود، همگي اهميت يكساني ندارند. برخي از آنها تغييرات پوستي شايعي هستند كه تقريباً در تمام زنان باردار ديده ميشوند. البته تعدادي از بيماريهاي پوستي نيز وجود دارد كه اختصاصاً با حاملگي همراهند. همچنين حاملگي ميتواند سبب تشديد يا تخفيف بسياري از بيماريهاي پوستي شود كه اختصاص به اين دوران ندارند.
تغييرات شايع در پوست و ضمايم
تيره شدن (هيپرپيگمانتاسيون) درجات مختلفي از افزايش رنگدانه در پوست كه منجر به تيره شدن نشر آن ميشود در 90درصد زنان باردار در فاصله هفتههاي اول تا چهاردهم بارداري اتفاق ميافتد، اين تغيير در خانمهاي با موي تيره و پوست سبزه بيشتر از زنان با موي روشن و پوست سفيد به وجود ميآيد. نواحي از بدن كه بطور طبيعي تيرهتر هستند تيرگي بيشتري پيدا ميكند؛ به خصوص نوك سينهها و هاله اطراف آنها، نواحي تناسلي و خط مياني ديوار شكم. همچنين گاهي تغيير مشابه زير بغل و كشالهرانها نيز مشهود است. اين تغيير رنگ معمولاً بعد از حاملگي از بين ميرود، ولي ممكن است درجاتي از آن باقي بماند.
در طول بارداري خالهاي تيره ممكن است بزرگتر و يا تيرهتر شده و خالهايي كه مورد توجه نبودهاند، مشخص شوند. يك طرح مشخص از تيره شدن پوست در حدود 70درصد زنان باردار؛ به خصوص افراد سبزه در نيمه دوم حاملگي ديده ميشود. ماسك حاملگي عموماً در لب بالا، گونهها، پيشانيو چانه مشخص ميگردد و با آفتاب تشديد مييابد. اين تغيير رنگ در زنان غير باردار كه از قرصهاي ضد بارداري استفاده ميكنند و يا حتي گاهي در مردان هم ديده ميشود.ماسك حاملگي بعد از زايمان ممكن است از بين برود و يا به درجاتي پايدار باقي بماند.
تغييرات موها
بيشتر زنان در دوران بارداري به درجاتي از پرمويي دچار ميشوند كه معمولاً در صورت مشخصتر از ساير نواحي است. اين موهاي اضافي كه به علت افزايش موهاي در حال رشد مناطق مختلف بدن است، تحت تأثير عوامل هورموني بوده و در عرض شش ماه پس از زايمان غالباً از بين ميروند. به همين دليل اغلب خانمها از موهاي خود در دوران بارداري رضايت دارند. پس از زايمان و برگشت وضعيت هورموني بدن به حالت عادي، اين افزايش به حالت طبيعي برگشت ميكند و ريزش موي نسبتاً شديدي در فاصله 1 الي3 ماه پس از زايمان اتفاق ميافتد. شيردادن به نوزاد تأثيري در روند آن ندارد. به ندرت ممكن است افزايشي در موهاي تيپ مردانه در ناحيه صورت در نيمه دوم حاملگي ايجاد گردد.
ناخنها
خانمهاي باردار اغلب از شكنندگي ناخنها و ايجاد شيارهاي عرضي در آنها شكايت ميكنند و در مواردي نيز امكان دارد كه صفحه ناخن از بستر آن جدا گردد. خطوط طولي تيره رنگي ممكن است در طول حاملگي در ناخنها ايجاد شود.
غدد عرق
در طي بارداري فعاليت و ميزان ترشح غدد به طور قابل ملاحظهاي افزايش مييابد كه اين افزايش تعريق احتمالاً منجر به افزايش جوشهاي عرقسوز نيز ميشود.
غدد چربي
ميزان ترشح غدد چربي در حين حاملگي افزايش مييابد. همچنين در دوران بارداري غدد چربيهاي هاله رنگ سينه بزرگ شده و به صورت برجستگيهاي كوچك قهوهاي رنگ ظاهر ميشوند.
عروق پوست
تغييرات متعددي در ساختمان و كاركرد عروق پوست در طي بارداري ممكن است رخ دهد. از آنجا كه اين تغييرات منحصر به بارداري نيست، ممكن است در ساير حالات هم ديده شود:
1- آنژيوم عنكبوتي 2- قرمزي كف دست 3- وريدهاي واريسي
لثهها
حدود 80 درصد زنان دچار قرمزي و تورم لثهها ميشوند كه مخصوصاً اگر بهداشت دهان خوب نباشد، ميتواند به دردناك و زخمي شدن آنها منجر شود. گاهي نيز ضايعات عروقي كوچكي ممكن است در لثهها ايجاد شود كه به دنبال تماس دچار خونريزي ميشود.
خطوط كشش يا استريا
پيدايش استريايك يافته شايع و مشخص در اكثر حاملگيهاست. اين خطوط در 90درصد زنان باردار در ماههاي ششم و هفتم حاملگي ابتدا در ديواره شكم ظاهر شده و بعداً به ميزان كمتري بر روي سينهها نيز نمايان ميشود و با شيوع و شدت كمتر ممكن است در ساير نواحي بدن نيز ايجاد گردد. علت پيدايش اين خطوط مجموعهاي از تغييرات هورموني، كشش بيش از اندازه پوست و پارگي برخي از لايه ميباشد. طول اين خطوط چند سانتيمتر بوده و پهناي آن از 1 تا 10ميليمتر متغير است و به رنگ صورتي تا ارغواني و گاهي همراه با خارش مختصر ظاهر ميشود. بايد بدانيم كه استريا در دوران بلوغ و در ارتباط با افزايش سريعتر حجم بدن نسبت به رشد پوست، در هر دو جنس به طور عمده در نواحي رانها، باسن، كمر و سينه ممكن است ايجاد شود.
منبع: دنیای سلامت