صفات خداوندي

صفات خداوندي سپاس خداي راست که کارهاي پوشيده را داند، و نشانه‏هاي روشن، او را شناساند، و ديده بينا ديدنش نتواند. نه چشم آن کس که او را نبيند منکر او گرديد، و نه دل آن کس که او را شناخت، به ديده تواندش ديد. در برتري از همه پيش است و هيچ چيز برتر از او نيست، و در نزديک بودن چنان است، که چيزي نزديکتر از او نيست، پس نه برتر بودن او، وي را از آفريده‏اش دور داشته، و نه نزديک بودنش آفريده‏ها را با او در يک رتبت بداشته. خردها را بر چگونگي صفات خود آگاه نساخته، و در شناخت خويش تا آن جا که بايد برديده آنها پرده نينداخته. اوست که نشانه‏هاي هستي بر او گواه پيداست، و زبان دل منکر بدين حقيقت گوياست، و از آن چه مشبهان و منکران درباره او گويند مبراست.

( وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ: ) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِى ‏‏بَطَنَ‏‏ ‏‏خَفِيَّاتِ‏‏ الْأُمُورِ، وَ دَلَّتْ عَلَيْهِ ‏أَعْلامُ‏ الظُّهُورِ، وَ امْتَنَعَ عَلى عَيْنِ الْبَصِيرِ، ‏فَلا ‏عَيْنُ‏ مَنْ لَمْ يَرَهُ تُنْکِرُهُ، وَ لا قَلْبُ مَنْ أَثْبَتَهُ يُبْصِرُهُ، سَبَقَ فِى الْعُلُوِّ فَلا شَىْ‏ءَ أَعْلى مِنْهُ، وَ قَرُبَ فِى الدُّنُوِّ فَلا شَىْ‏ءَ أَقْرَبُ مِنْهُ. فَلا اسْتِعْلاؤُهُ باعَدَهُ عَن شَىْ‏ءٍ مِنْ خَلْقِهِ، وَ لا قُرْبُهُ ساواهُمْ فِى الْمَکانِ بِهِ، لَمْ يُطْلِعِ الْعُقُولَ عَلى تَحْدِيدِ صِفَتِهِ، وَ لَمْ يَحْجُبْها عَنْ واجِبِ مَعْرِفَتِهِ، فَهُوَ الَّذِى تَشْهَدُ لَهُ أَعْلامُ الْوُجُودِ، عَلى إِقْرارِ قَلْبِ ذِى الْجُحُودِ، تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يَقُولُهُ الْمُشَبِّهُونَ بِهِ، وَ الْجاحِدُونَ لَهُ عُلُوّاً کَبِيراً.