دارویی برای مقابله با افسردگی ناشی از سرطان

مجموعه: اخبار پزشکی

تاریخ انتشار : یکشنبه, ۰۱ تیر ۱۴۰۴ ۱۰:۱۸

به گزارش ایسنا به نقل از نیو اطلس، یک دوز سیلوسایبین (psilocybin) همراه با «گفتگو درمانی» می‌تواند افسردگی در مبتلایان به سرطان را تا دو سال کاهش دهد. این نتیجه‌ مطالعه‌ای جدید است که اگرچه محدودیت‌هایی دارد، اما یافته‌های آن نشان می‌دهد که درمان با روان‌گردان‌ها می‌تواند در زمینه‌ درمان سرطان نقش مؤثری ایفا کند.

افسردگی اغلب همراه با تشخیص سرطان ظاهر می‌شود و شرایط سخت بیماران را سخت‌تر می‌کند. داروهای ضدافسردگی معمولی باید به‌طور مرتب مصرف شوند و معمولاً هفته‌ها زمان نیاز دارند تا اثر کنند و برای برخی بیماران نیز بی‌تأثیر هستند.

در مطالعه‌ای جدید به سرپرستی شرکت Sunstone Therapies (شرکتی که بر ارائه‌ درمان‌های روان‌گردان در محیط‌های پزشکی تمرکز دارد)، اثر بلندمدت یک دوز سیلوسایبین بر افسردگی شدید در مبتلایان به سرطان بررسی شده است.

دکتر «مانیش آگراوال»(Manish Agrawal)، نویسنده‌ اصلی این مطالعه و مدیرعامل شرکت Sunstone Therapies گفت: با وجود اینکه مطالعه‌ ما کوچک بود و محدودیت‌هایی داشت، این داده‌های اولیه برای نشان دادن تأثیر پایدار درمان روان‌گردان در بیماران سرطانی مهم هستند. ما متعهد به انجام تحقیقات کلینیکی دقیق هستیم و برای مطالعات بلندمدت بیشتری در این زمینه هیجان‌زده‌ایم.

آگراوال پیشتر نیز یک آزمایش انجام داده بود که اثربخشی سیلوسایبین در درمان افسردگی شدید در بیماران سرطانی را بررسی می‌کرد.

این مطالعه‌ جدید به ارزیابی اثربخشی بلندمدت یک دوز سیلوسایبین به‌همراه حمایت روانی در بزرگسالانی با تشخیص سرطان و افسردگی پرداخته است.

در این آزمایش، ۳۰ شرکت‌کننده با میانگین سنی 5/57 سال انتخاب شدند که هم شامل افراد مبتلا به سرطان درمان‌پذیر و هم مبتلا به سرطان غیر قابل درمان بودند و همه‌ آنها دچار افسردگی شدید بودند.

هیچ‌یک از شرکت‌کنندگان در آغاز مطالعه داروی ضدافسردگی یا داروی ضدروان‌پریشی مصرف نمی‌کردند و در معرض خطر خودکشی نیز قرار نداشتند.

همه‌ شرکت‌کنندگان یک دوز ۲۵ میلی‌گرمی سیلوسایبین دریافت کردند. سپس در دو جلسه‌ گروه‌درمانی و دو جلسه‌ درمان انفرادی شرکت کردند. پیش از دریافت دارو نیز هر شرکت‌کننده دو جلسه‌ آماده‌سازی روان‌درمانی گذرانده بود.

وضعیت سلامت روان شرکت‌کنندگان در دو، هجده و بیست‌وچهار ماه پس از درمان با استفاده از دو مقیاس MADRS و HAM-A ارزیابی شد.

مقیاس MADRS به بررسی ۱۰ علامت از جمله ناراحتی ظاهری و گزارش‌شده، تنش درونی، خواب، اشتها، مشکل تمرکز، افکار منفی و خودکشی می‌پردازد. امتیاز کلی بین ۰ تا ۶۰ است که امتیاز ۷ تا ۱۹ نشان‌دهنده افسردگی خفیف، ۲۰ تا ۳۴ افسردگی متوسط و ۳۵ تا ۶۰ افسردگی شدید است.

مقیاس HAM-A شدت اضطراب را با بررسی ۱۴ مؤلفه از جمله تنش، ترس‌ها، بی‌خوابی، حافظه و تمرکز، علائم حسی و بدنی می‌سنجد. امتیاز کلی آن بین ۰ تا ۵۶ است که امتیاز ۱۷ یا کمتر نشانه‌ اضطراب خفیف، ۱۸ تا ۲۴ اضطراب خفیف تا متوسط و ۲۵ تا ۳۰ اضطراب متوسط تا شدید است.

در طول این مطالعه متاسفانه دو بیمار فوت کردند که مرگ آنها ارتباطی با این درمان نداشت و بنابراین ۲۸ نفر برای ارزیابی ۲۴ ماهه باقی ماندند.

از میان آنها پس از ۲ ماه، ۸۹.۳ درصد کاهش قابل توجهی در افسردگی نشان دادند. در پایان ۲۴ ماه، ۵۳.۶ درصد کاهش قابل‌توجهی در افسردگی داشتند و نیمی از شرکت‌کنندگان کاهش پایدار در افسردگی داشتند و به معیارهای بهبودی کامل در دو سال رسیدند.

گفتنی است که ۲۵ درصد از افراد بدون نیاز به داروهای ضدافسردگی یا درمان‌های روان‌گردان دیگر تا دو سال، همچنان از مزایای روانی درمان بهره‌مند بودند.

در رابطه با اضطراب، ظرف دو ماه پس از درمان، ۷۸.۶ درصد از شرکت‌کنندگان کاهش قابل‌توجهی در امتیاز HAM-A (با میانگین کاهش ۱۷ نمره نسبت به ابتدا) نشان دادند. در ۲۴ ماه پس از درمان، ۴۶.۴ درصد همچنان کاهش قابل‌توجهی در اضطراب داشتند (با میانگین کاهش ۱۴ نمره نسبت به خط پایه). به‌طور کلی، ۱۷.۹ درصد از افراد شرکت‌کننده تا دو سال پس از درمان، بدون نیاز به درمان‌های روان‌گردان یا داروهای ضدافسردگی اضافی، کاهش قابل‌توجهی در اضطراب خود تجربه کردند.

دکتر آگراوال گفت: نکته‌ قابل‌توجه این است که یافته‌های ما نشان می‌دهند که یک دوز ۲۵ میلی‌گرمی از سیلوسایبین، همراه با حمایت روانشناختی می‌تواند بهبودهای پایدار در سلامت روان ایجاد کند.

وی افزود: این نتایج نشان‌دهنده‌ پتانسیل درمان‌های روان‌گردان همراه با روان‌درمانی به‌عنوان روشی نوین برای افراد مبتلا به افسردگی و اضطراب در بستر بیماری سرطان است.

البته این مطالعه محدودیت‌های آشکاری دارد. مهم‌ترین آنها، اندازه‌ کوچک نمونه‌ مورد مطالعه و نبود گروه دارونما است. علاوه بر آن، شرکت‌کنندگان به‌طور دقیق انتخاب شده بودند و افرادی که داروهای ضدافسردگی، ضدروان‌پریشی یا کانابیس مصرف می‌کردند یا در معرض خطر خودکشی بودند، از مطالعه کنار گذاشته شدند. این یعنی گروه مورد بررسی، نمونه‌ای فیلترشده و گزینش‌شده است که احتمالاً نماینده‌ی کامل جمعیت بیماران سرطانی با شرایط پزشکی پیچیده‌تر نیست.

همچنین، امکان وجود سوگیری وجود دارد، چراکه هم شرکت‌کنندگان و هم پژوهشگران از نوع درمان اطلاع داشتند. نکته‌ مهم دیگر اینکه با وجود فوایدی که بسیاری از بیماران از درمان روان‌گردان تجربه کردند، این مقاله توضیح دقیقی درباره‌ دلایل عدم بهبود یا بازگشت علائم در برخی شرکت‌کنندگان ارائه نمی‌دهد.

شرکت Sunstone Therapies هم رهبری این مطالعه را بر عهده داشت و هم درمان روان‌گردان را ارائه داد. این نقش دوگانه ممکن است برخی نگرانی‌ها در مورد سوگیری ایجاد کند، اما در دنیای تحقیقات دارویی و زیست‌فناوری امری غیرمعمول نیست. به عنوان مثال، شرکت‌هایی مانند Novo Nordisk نیز کارآزمایی‌های بالینی داروهایی مثل اوزمپیک(Ozempic) را خودشان اجرا می‌کنند. همانند تمام چنین مطالعاتی، انجام مطالعات مستقل و بزرگ‌مقیاس برای تأیید این یافته‌های اولیه بسیار ضروری خواهد بود.

پژوهشگران این مطالعه تأکید کرده‌اند که انجام کارآزمایی‌های کنترل‌شده و با تعداد شرکت‌کننده بیشتر برای تکرار نتایج فعلی ضروری است. بنابراین، با وجود تمام محدودیت‌ها، یافته‌های این تحقیق امیدبخش هستند و نیاز به بررسی‌های دقیق‌تر و علمی‌تر را برجسته می‌کنند.

این مطالعه در مجله Cancer منتشر شده است.