لباس‌هایی از جنس «باکتری و زباله»
- مجموعه: اخبار گوناگون
به گزارش فرادید، هلنا الستون در حال انجام پروژه‌ای در زمینۀ پوشاک و مد است که اگر بخواهیم خلاصه بگوییم هدفش «پوشیدن» زباله و باکتری است! مجموعۀ طراحی شده توسط الستون از لباس‌های مختلفی تشکیل شده که با استفاده از ترکیبی از مواد زائد محلی، از جمله منسوجات دور ریخته‌شده، کیسه‌های قهوه و میسلیوم (توده بهم‌بافته‌ی مولد قارچ و باکتری) درست میشوند.
این مجموعه از یک لباس بدون درز و یک کت شلوار سرمه‌ای گرفته تا چکمه‌های پاشنه درشت و یک ژاکت ناهموار از جنس کنف‌های بهم دوخته‌شده را در خود دارد.
الستون پارچه‌های اضافی را با استفاده از فرآیند رشد میسلیوم که تقریباً شش هفته طول می‌کشد، تکه‌دوزی می‌کند و نتیجه‌ی کار او تولید محصولات پوشیدنی است که پس از پایان عمرشان، تجزیه میشوند.
الستون می‌گوید: «این لباس‌ها در واقع در محیط‌های رشد شکل می‌گیرند؛ محیط‌های رشد گنجانه‌هایی هستند که من در آن‌ها مواد مغذی و میسلیوم را در رطوبت، تاریکی و دمای خاص به لباس‌ها اضافه می‌کنم.
وقتی لباس‌ها از این محیط در استودیوی الستون در نورث آکتون خارج میشوند، خشک میشوند و فرایند رشد متوقف می‌شود و پس از آن می‌توان آن‌ها را پوشید.
به گفته‌ی این طراح، این پروژه حول این ایده شکل گرفت که استفاده‌کننده می‌تواند لباس را پس از پایان مصرف به طور کامل تجزیه کند نه اینکه آن را در محل دفن زباله انداخته و به ضایعات بیفزاید.
اگرچه لباس‌های الستون هنوز برای فروش تولید نمی‌شوند، اما به گفته‌ی او عملاً می‌توان آن‌ها را در سطل‌های زباله خانگی کمپوست کرد یا در باغچه پشتی خانه دفن کرد، چون مواد موجود در خاک با میسلیوم به خوبی ترکیب میشوند و لباس را تجزیه می‌کنند.
الستون می‌گوید: «در حال حاضر این پروژه در حد حدس و گمان است، اما با آزمایش‌های بیشتر، به احتمال زیاد جواب می‌دهد.»
زمان صرف‌شده برای هر لباس به جنس آن بستگی دارد. به گفته الستون، پارچه‌های طبیعی بین دو تا شش ماه طول می‌کشد تا تجزیه شوند.
«ثابت شده است که میسلیوم می‌تواند همه انواع ضایعات و محصولات جانبی انسانی را تجزیه کند، بنابراین من از آن برای تجزیه محصولات دنیای مد و منسوجات که یکی از بزرگترین تولیدکنندگان زباله در جهان هستند، استفاده کردم.»
محصولات الستون از منسوجات دورریخته‌شده تولید شده‌اند، اما او در حال آزمایش این است که برای تولید لباس‌های دیگر، مواد مصنوعی و طبیعی را با هم ترکیب کند. او همچنین قصد دارد برای استفاده از میسلیوم به عنوان یک ابزار خیاطی جایگزین برای اتصال تکه‌های پارچه راهی پیدا کند.
الستون که ساخته‌های خود را در جشنواره طراحی لندن به نمایش گذاشته، می‌گوید: «در مورد میسلیوم ناشناخته‌های زیادی وجود دارد، اما ما می‌دانیم میسلیوم یک سیستم زنده هوشمند است که بسیاری از بخش‌های اکولوژی را به هم متصل می‌کند. من با میسلیوم کار می‌کنم چون میسلیوم آینده مواد است. خیلی هیجان‌زده هستم از اینکه ما تازه به توانایی‌های آن پی بردیم و چیزهای بیشتری برای کشف کردن درباره آن وجود دارد.»
«همانطور که به کار با میسلیوم ادامه می‌دهم، بیش از پاسخ‌های محکم با پرسش‌های بیشتر مواجه می‌شوم، اما همین موضوع سبب جذابیت این روند و مواد به کار رفته در آن می‌شود. یک شکنندگی در میسلیوم وجود دارد، اما با رشد صحیح آن می‌توانید تکه‌های متراکمی از محصولات بسیار مفید تولید کنید. من عاشق ایده‌ی تولید محصولات زیبا از ضایعات هستم.»
طراحان مختلف از میسلیوم برای بهبود پروژه‌هایشان استفاده می‌کنند. دیگر طرح‌های مبتنی بر میسلیوم شامل یک کلاه ایمنی دوچرخه‌سواری می‌شود که استودیوی MOM از میسلیوم و کنف ساخته و یا آباژورهای نرم و مخملی که شرکت Myceen تولید کرده است.
