ستاره افسانهای هالیوود؛ داستان زندگی و مرگ مرموز مریلین مونرو
- مجموعه: دنیای بازیگران
بیوگرافی مریلین مونرو؛ نماد زیبایی، شهرت و تراژدی
چکیده ای از بیوگرافی مریلین مونرو
نام اصلی: نورما جین مورتنسن
نام هنری : مریلین مونرو
متولد: ۱ ژوئن ۱۹۲۶ لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده
درگذشت: ۴ اوت ۱۹۶۲ (۳۶ سال) لس آنجلس، کالیفرنیا، ایالات متحده
علت مرگ: مصرف بیش از حد باربیتورات
حرفه: بازیگر ، مدل، خواننده
سالهای فعالیت: ۱۹۴۵–۱۹۶۲
همسر: جیمز دوگرتی (ا. ۱۹۴۲–ج. ۱۹۴۶)
جو دیماجیو (ا. ۱۹۵۴–ج. ۱۹۵۵)
آرتور میلر (ا. ۱۹۵۶–ج. ۱۹۶۱)
بیوگرافی مریلین مونرو
مریلین مونرو (Marilyn Monroe)، با نام واقعی نورما جین مورتنسون (Norma Jeane Mortenson)، یکی از برجستهترین ستارگان هالیوود در قرن بیستم بود. او در ۱ ژوئن ۱۹۲۶ در لسآنجلس، کالیفرنیا، متولد شد و در ۴ اوت ۱۹۶۲ در سن ۳۶ سالگی درگذشت. مونرو بهعنوان بازیگر، مدل و خواننده، نمادی از جذابیت جنسی دهه ۱۹۵۰ شد و با ایفای نقشهای کمدی "بلوند سادهلوح" به شهرتی جهانی رسید.
فیلمهایش بیش از ۲۰۰ میلیون دلار (معادل بیش از ۲ میلیارد دلار امروز) فروش داشتند و او را به یکی از پردرآمدترین بازیگران زمان خود تبدیل کرد. با این حال، زندگی شخصی پرتلاطم، مشکلات روانی و مرگ مرموزش، او را به چهرهای اسطورهای و پر از رمز و راز تبدیل کرده است. مونرو نه تنها در سینما، بلکه در فرهنگ عامه، مد و هنر تأثیرگذار بود و همچنان الهامبخش نسلهای جدید است.
کودکی و خانواده: سالهای دشوار و طردشدگی
مونرو در بیمارستان عمومی لسآنجلس به دنیا آمد. مادرش، گلدیس پرل بیکر (Gladys Pearl Baker)، که اصالتاً از خانوادهای فقیر میدوسترنی بود و به مکزیک و سپس کالیفرنیا مهاجرت کرده بود، بهعنوان برشدهنده نگاتیو فیلم در صنعت سینما کار میکرد. گلدیس در ۱۴ سالگی با جان نیوتن بیکر ازدواج کرد و دو فرزند به نامهای رابرت و برنیس داشت که مونرو تا ۱۲ سالگی از وجود آنها بیخبر بود. پدر واقعی مونرو، چارلز استنلی گیفورد (Charles Stanley Gifford)، همکار مادرش در استودیو بود که در سال ۲۰۲۲ با آزمایش DNA تأیید شد. اگرچه در شناسنامه مارتین ادوارد مورتنسن (Martin Edward Mortensen) بهعنوان پدر ثبت شده بود، اما او تنها چند ماه با مادر مونرو ازدواج کرده بود.
کودکی مونرو پر از ناپایداری بود. مادرش به دلیل مشکلات روانی (پارانویا شیزوفرنی) قادر به نگهداری از او نبود و مونرو را به خانوادهای مسیحی در هاوتورن سپرد. گلدیس آخر هفتهها به دیدار دخترش میرفت، اما در سال ۱۹۳۴ دچار فروپاشی روانی شد و به بیمارستان روانی منتقل گردید. مونرو تحت سرپرستی دولت قرار گرفت و دوست مادرش، گریس گدارد، مسئولیت او را بر عهده گرفت.
او در ۱۶ ماه بعدی با ۱۱ خانواده مختلف زندگی کرد و مورد آزار جنسی قرار گرفت که منجر به خجالتی شدن و لکنت زبان او شد. در سال ۱۹۳۵ به یتیمخانه لسآنجلس رفت و احساس طردشدگی عمیقی را تجربه کرد. در سال ۱۹۳۸ با آنا لوئر، عمه گریس، زندگی کرد و در دبیرستان ون نایز ثبتنام نمود، جایی که در نویسندگی برجسته بود اما در دروس دیگر متوسط عمل میکرد.
برای جلوگیری از بازگشت به یتیمخانه، مونرو در ۱۶ سالگی با جیمز دوگرتی (James Dougherty)، کارگر ۲۱ ساله کارخانه، ازدواج کرد. این ازدواج کسالتباری بود و در سال ۱۹۴۶ به طلاق انجامید.
شروع حرفه: از مدلینگ به هالیوود
در سال ۱۹۴۴، مونرو در کارخانه اسلحهسازی رادیوپلن کار کرد و با عکاس ارتش، دیوید کانوور، آشنا شد که او را به مدلینگ معرفی کرد. او موهای قهوهای فرفریاش را به بلوند پلاتینی تغییر داد و با آژانس بلو بوک قرارداد بست. تصویرش روی ۳۳ جلد مجله ظاهر شد و در سال ۱۹۴۶ نام هنری "مریلین مونرو" را انتخاب کرد.
او قراردادهای کوتاهمدتی با استودیوهای فاکس قرن بیستم و کلمبیا پیکچرز امضا کرد و در فیلمهایی مانند «سالهای خطرناک» (۱۹۴۷) و «بانوان گروه کر» (۱۹۴۸) نقشهای کوچکی ایفا کرد. در سال ۱۹۵۰، با کمک جانی هاید، نقشهایی در فیلمهای معتبری مانند «همهچیز درباره ایو» و «جنگل آسفالت» گرفت. افشای عکسهای برهنهاش در سال ۱۹۵۲ نه تنها آسیبی به حرفهاش نزد، بلکه همدردی عمومی را برانگیخت و او را به ستارهای محبوب تبدیل کرد.
اوج شهرت: ستاره بلوند هالیوود
در سال ۱۹۵۳، مونرو با بازی در «نیاگارا»، «آقایان بلوندها را ترجیح میدهند» و «چگونه یک میلیونر را به دام بیندازیم» به نماد جنسی تبدیل شد. صحنه معروف "دامن سفید" در «خارش هفتساله» (۱۹۵۵) یکی از آیکونیکترین لحظات سینمایی است. او شرکت تولیدی خود (MMP) را تأسیس کرد و زیر نظر لی استراسبرگ بازیگری متد آموخت. فیلمهای موفق دیگر شامل «ایستگاه اتوبوس» (۱۹۵۶)، «شاهزاده و دختر نمایش» (۱۹۵۷) و «بعضیها داغشو دوست دارند» (۱۹۵۹) بود که برای آخرین فیلم جایزه گلدن گلوب برد. آخرین فیلم کاملشدهاش «ناجورها» (۱۹۶۱) بود.
مونرو با هوشمندی تصویر عمومیاش را مدیریت کرد، اما از کلیشه "بلوند احمق" رنج میبرد و برای نقشهای جدیتر مبارزه کرد.
زندگی شخصی: ازدواجها، روابط و مشکلات روانی
مونرو سه بار ازدواج کرد. اولین ازدواج با دوگرتی در نوجوانی بود. دومین با جو دیماجیو (۱۹۵۴) تنها ۹ ماه دوام آورد، اما دوستیشان ادامه یافت. سومین با آرتور میلر (۱۹۵۶-۱۹۶۱) با سه سقط جنین به دلیل اندومتریوز پایان یافت. او روابطی با چهرههایی مانند فرانک سیناترا، مارلون براندو و برادران کندی داشت که شایعات زیادی ایجاد کرد.
مونرو از اختلال دوقطبی، افسردگی، اضطراب و اعتیاد به باربیتوراتها رنج میبرد. او چندین بار بستری شد و از لکنت زبان رنج میبرد.
مرگ مرموز: خودکشی یا توطئه؟
در ۴ اوت ۱۹۶۲، مونرو در خانهاش بر اثر مصرف زیاد باربیتورات درگذشت. گزارش رسمی آن را "احتمال خودکشی" اعلام کرد، اما سطح بالای داروها شبهات ایجاد کرد. آخرین حضور عمومیاش اجرای "تولدت مبارک" برای جان اف. کندی بود که جنجالبرانگیز شد.
نظریههای توطئه شامل قتل توسط کندیها، مافیا یا سیا برای جلوگیری از افشای روابط است. ادعاهایی مانند اعتراف نورماند هاجز (افسر سیا) در سال ۲۰۱۵ درباره ترور او مطرح شده، اما هیچ مدرک رسمی وجود ندارد و تحقیقات ۱۹۸۲ دادستانی لسآنجلس قتل را رد کرد. اخیراً (۲۰۲۵)، حتی نظریههایی درباره UFO و مرگ مونرو مطرح شده، اما اینها عمدتاً ساختگی هستند.
مراسم تشییع خصوصی بود و دیماجیو آن را ترتیب داد. مونرو در گورستان وستوود دفن شد.
فیلم های مریلین مونرو
سالهای خطرناک ۱۹۴۷ | نیاگارا ۱۹۵۳ |
اسکودا هو! اسکودا هی! ۱۹۴۸ | آقایان موطلاییها را ترجیح میدهند ۱۹۵۳ |
دختران گروه کر ۱۹۴۸ | چگونه میتوان با یک میلیونر ازدواج کرد ۱۹۵۳ |
عاشقپیشه ۱۹۴۹ | رود بیبازگشت ۱۹۵۴ |
بلیط توماهاوک ۱۹۵۰ | هیچ شغلی مثل نمایش نیست ۱۹۵۴ |
جنگل آسفالت ۱۹۵۰ | خارش هفتساله ۱۹۵۵ |
همهچیز دربارهٔ ایو ۱۹۵۰ | ایستگاه اتوبوس ۱۹۵۶ |
توپ آتشفام ۱۹۵۰ | شاهزاده و شوگرل ۱۹۵۷ |
رایت کراس ۱۹۵۱ | بعضیها داغشو دوست دارن ۱۹۵۹ |
داستان شهر مادری ۱۹۵۱ | بیا عشق بورزیم ۱۹۶۰ |
به همان جوانی که حس میکنی ۱۹۵۱ | ناجورها ۱۹۶۱ |
آشیانهٔ عشق ۱۹۵۱ | چیزی برای بخشیدن (ناتمام) ۱۹۶۲ |
بیا قانونیاش کنیم ۱۹۵۱ | برخورد در شب ۱۹۵۲ |
ما متأهل نیستیم! ۱۹۵۲ | زحمت در زدن به خودت نده ۱۹۵۲ |
میمونبازی ۱۹۵۲ | خانه پر او. هنری ۱۹۵۲ |
عکس های مریلین مونرو
گردآوری:بخش بازیگران بیتوته