جای او هنوز هم خالیست!

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : شنبه, 06 بهمن 1397 08:24

عباس نازنین با خیال راحت عینکش را برداشت، مدت هاست دیگر تاریکیست و هیچ نوری او را آزار نخواهد داد. عباس کیارستمی قبلا همه چیز را گفت.همه چیز را شروع و تمام کرد و برای تسکین این غم جان‌گزاست که هر زمان مجالی پیدا کنم از او می‌نویسم که هرچه درباره او و تاثیرش بر سینمای ایران بنویسیم، همه‌مان بنویسیم، باز هم کم نوشته‌ایم.

غافل از اینکه این درد را التیامی نیست. کاش او در میان ما بود و می‌گفت که چند بار باید فیلم‌هایش را دوره کنیم، چند سال به انتظار شاهکاری شبیه به«مسافر»، «خانه دوست كجاست؟»،«باد ما را خواهد برد»، «طعم گیلاس»،«زندگی و دیگر هیچ» بنشینیم و کارهایی به این بزرگی و شاخصی را نظاره‌گر باشیم؟!حالا دیگر تنها تا یاد او می‌افتیم خاطره تلخ مرگ اوست و بس.خاطرم است که خبر درگذشت کيارستمي را در هواپيما بر فراز آسمان پاريس شنیدم.سال قبلش با كيارستمي در هواپيما در همين مسير بودم و چند ساعت باهم گپ زديم .اين تنها باري بود كه دوست نداشتم به مقصد برسم دوست داشتم دور كره زمين مي‌چرخيديم تا بيشتراز هم‌صحبتي‌اش لذت ببرم از كاري كه در چين مي‌خواست بسازد حرف مي‌زد.

وقتي به پليس مرزي رسيديم، سوال كردم كدام خط مي‌رود پاسپورت ايراني‌اش را در آورد برايم جالب بود. با گرفتن اين همه جايزه و شواليه فرانسه همچنان به ايران وفادار بود. در فرودگاه شارل دوگل از هم جدا شدیم و هرگز فکر نمی‌کردم این آخرین دیدارمان باشد. اولين بار از نزديك با او در كانون پرورش فكري كودكان بيست و چند سال پيش وقتي مرا براي بازي در فيلم «خمره» انتخاب كرد با او آشنا شدم و چه زود يك چهارم قرن گذشت وچه زود رفت. هنوز هم بسيار غمگين هستم در فراق فيلمسازي كه سينماي ايران را جهاني كرد اما همه خاطرات با او وفيلم‌هایش هميشه در خاطرمان عزيز خواهد بود.

روزنامه آرمان