پرندۀ شکاری که با نقاشی‌هایش مشهور شده است

مجموعه: اخبار گوناگون

به گزارش فرادید، این پرندۀ شکاری اخیراً مهارت‌های خود را در موسسه علوم طبیعی ورمونت به نمایش گذاشته است و تعدادی از نقاشی‌های او اکنون در یک گردآوری کمک مالی آنلاین به حراج گذاشته شده‌اند.

حدود چهار سال پیش، این شاهین جوان به مرکز نجات حیوانات در موسسه علوم طبیعی ورمونت آورده شد. او در شهر فریسبورگ پیدا شده بود. این پرنده بر روی شانه فردی که برای قدم زدن در نزدیکی خانه‌اش بیرون آمده بود، فرود آمده بود و به نظر می‌رسید که به دنبال غذا باشد.

به گفتۀ مسئولان موسسه: «کسی که او را آورد به درستی تصور می‌کرد که این رفتار برای یک پرندۀ شکاری عادی نیست».

کارشناسان دریافتند که تمایل او برای نزدیک شدن به انسان‌ها به این دلیل است که او به طور غیرقانونی در اسارت نگه داشته شده است. کارمندان مرکز امداد و نجات تصمیم گرفتند نام این پرنده را به نام شهری که در آن یافت شد، فریسبورگ بگذارند.

در طول این چهار سال، نگهبانان فریسبورگ او را در سفرهای میدانی بیرون می‌آوردند تا بتواند به این طرف و آن طرف پرواز کند و مردم بتوانند کوچک‌ترین عضو خانواده شاهین را از نزدیک ببینند.

اما در ژوئن امسال، نقش فریسبورگ در موسسه نجات پرندگان تغییر کرد زیرا یکی از بال‌هایش شکست و دیگر نمی‌توانست پرواز کند. مال موراتوری، یک مربی محیط زیست و مدیر برنامه‌های خانواده در این موسسه، یک روز صبح پرنده زخمی را روی زمین پیدا کرد و گفت که معلوم نیست چگونه آسیب دیده است.

موراتوری گفت که یک دامپزشک تشخیص داد که فریسبورگ یک شکستگی قدیمی و یک شکستگی جدید در بال راست خود داشته است، و افزود که این حیوان مبتلا به بیماری متابولیک استخوان احتمالاً ناشی از تغذیه نامناسب در دوران جوانی بوده است.

نگهبانان فریسبورگ می‌خواستند پس از مصدومیت او را دوباره در ارتباط با مردم قرار دهند. لکسی اسمیت، مربی محیط زیست در این موسسه، اخیراً کلاغی را دیده بود که با منقار خود با اسفنج کوچکی که در رنگ آغشته شده بود نقاشی می‌کرد. موراتوری نیز قبل از آمدن به مؤسسه علوم طبیعی ورمونت، یک کلاغ خانگی را که با قلم مو نقاشی می‌کرد دیده بود.

آنها فکر کردند که فریسبورگ نیز می‌تواند نقاشی را به عنوان نوعی تمرین و ورزش امتحان کند. اسمیت می‌گوید: «فکر می‌کردم این ایده بامزه‌ای بود که می‌توانست به آموزش مردم در مورد پرندگان شکاری کمک کند. فریسبورگ دیگر نمی‌توانست کارهایی را که قبلاً به عنوان سفیر انجام می‌داد انجام دهد، اما شاید بتواند به جای آن کار هنری انجام دهد.»

او و موراتوری فضایی مناسب در ساختمان پیدا کردند و چند روزنامه و برگه‌های کاغذ سفید آغشته به رنگ‌های غیر سمی آبی و صورتی فراهم کردند و سپس فریسبورگ را از محفظه‌اش بیرون آوردند. آنها از علائم دستی برای آموزش او استفاده کردند؛ مثل ضربه زدن دو انگشت روی یک نقطه تا او را وادار کنند در ازای میان وعده مورد علاقه‌اش از کرم‌های خوراکی، از روی رنگ‌ها عبور کند.

اسمیت گفت که خیلی زود پرنده به این طرف و آن طرف روی کاغذ می‌دوید و ردهای رنگارنگی را در ازای پذیرایی از خود بر جای می‌گذاشت. به نظر می‌رسید فریسبورگ از دویدن روی کاغذ و بوم با رنگ روی چنگال‌هایش لذت می‌برد، بنابراین کارکنان به این فکر افتادند که او را استاد کلاسی با عنوان «رنگ‌آمیزی با شاهین» کنند!

بیش از 12 نفر 10 دلار پرداخت کردند و ماه گذشته برای اولین دورۀ  این کلاس حاضر شدند و یک شب را صرف رنگ‌آمیزی تصاویر با مداد رنگی یا انجام نقاشی‌های آزاد از فریسبورگ کردند در حالی که این پرنده نیز آثار هنری خود را در جلوی کلاس ایجاد می‌کرد.

اسمیت و موراتوری 14 بوم سفید کوچک را در کنار یکدیگر در یک مربع قرار دادند، سپس فریسبورگ با چنگال‌های آغشته به رنگ‌های آبی، زرد و بنفش روی آن‌ها قدم زد. ردپاهای روشن او در حالی که او برای گرفتن خوراکی‌های کرم آردش به اطراف می‌چرخید روی بوم منتقل شد.

در حالی که فریسبورگ نقاشی مینی اکشن خود را خلق می‌کرد، اسمیت و موراتوری به اعضای کلاس توضیحاتی دربارۀ شاهین‌ها می‌دادند.

موراتوری گفت: «شاید ماه آینده یک رویداد شعری داشته باشیم و اجازه دهیم پرندگان کلمات متفاوتی را برای سرهم کردن شعرها انتخاب کنند.»