زندگی نامه امام علی علیه السلام بزرگ شیعیان

مجموعه: زندگینامه بزرگان دینی

آشنایی با زندگی نامه حضرت علی (ع)

کامل ترین تحقیق در مورد امام علی (ع) :

چکیده ای از زندگی امام علی بن ابیطالب (ع) :

نام : علی بن ابیطالب بن عبدالمطلب بن هاشم 

عنوان : اسدالله (شیر خدا)، حيدر (شجاع دل)، ابوتراب (پدر خاك)، اميرالمؤمنين (ع)

كنيه : ابوالحسن، ابوالحسنین، ابوالسبطین، ابوالریحانتین، ابوتراب، ابوالائمه ...

القاب : امیرالمؤمنین، یعسوب الدین، حیدر کرار، مرتضی، فاروق، صدیق اکبر

پدر : ابوطالب (سلام الله علیها)

مادر : فاطمه بنت اسد

ولادت : سیزدهم رجب سال 23 ق./595 در کعبه مقدس در مکه، منطقه حجاز در شبه جزیره عربستان

شهادت : 21 رمضان سال 40 هجری قمری/ 661 م، پس از اصابت شمشیر بر سر توسط خوارج، ابن ملجم

محل زندگی : مکه، مدینه، کوفه

نقش : امام اول شیعیان

سن در هنگام شهادت : 63

دوران امامت : 29 سال

مدفون : نجف، عراق.

همسر(ان) : حضرت فاطمه، امامه، خوله، ام حبیب، ام البنین، لیلا، اسماء، ام سعید

فرزند(ان) : حسن، حسین، زینب، ام کلثوم، محسن، محمد حنفیه، عباس، عمر، رقیه، جعفر، عثمان، عبدالله، محمد اصغر، عبیدالله، یحیی، ام الحسن، رمله، نفیسه، ام هانئ،...

زندگینامه امام علی (ع) :

در این مقاله زندگی نامه مختصری از اولین خلیفه شیعیان علی بن ابی طالب (ع) را ارائه می کنیم.

اصل و نسب، خانواده و صفات امام علی بن ابیطالب (ع) :

نام کامل او علی بن ابوطالب بن عبدالمطلب بن هاشم است. وی از محترم ترین خاندان قبیله قریش یعنی خاندان بنی هاشم و پسر عموی حضرت محمد (ص) بود. مادرش فاطمه نام داشت و او زود اسلام آورد و به مدینه مهاجرت کرد. پدرش ابوطالب از رؤسای قبیله بنی هاشم و متولی کعبه بود. ابوطالب عموی حضرت محمد (ص) بود. ابوطالب از نسل حضرت اسماعیل (ع) فرزند ابراهیم (ع) بود.

حضرت علی (ع) در روز جمعه سیزدهم رجب، سی سال پس از واقعه فیل (عام الفیل)، برابر با 17 مارس 599 میلادی، در مکه در خانه کعبه به دنیا آمد.

هنگامى که امام علی (علیه السلام) متولّد شد، مادرش فاطمه بنت اسد، او را «حیدرة» (به معنای شیر) نامید. سپس او و ابوطالب، به الهام الهى توافق کردند که وى را «على» بنامند.

علی بن ابی طالب (ع) یکی از ده مردی بود که به بهشت ​​بشارت داده شد، با دختر رسول خدا (ص) حضرت فاطمه (س) ازدواج کرد و خیلی زود اسلام آورد. او عالمی برجسته، سربازی شجاع، زاهدی برجسته و سخنوری برجسته بود. همچنین به جمع آوری قرآن کریم و تجدید نظر در آن نزد حضرت محمد (ص) مشغول بود.

داستان زندگی حضرت علی (ع)

اوایل زندگی و پذیرش اسلام :

هنگامی که امام علی (ع) در سن پنج سالگی بود، قریش دچار خشکسالی شد که وضعیت اقتصادی مکه را تحت تأثیر قرار داد. از این رو پیامبر (ص) از عموی خود عباس درخواست کرد تا ابوطالب را در زمان بحران یاری کند. آنها به ابوطالب پیشنهاد کردند که از فرزندانش مراقبت کند، زیرا عباس مراقبت از جعفر را برگزید و پیامبر (ص) از علی (ع) مراقبت کرد و در اوایل کودکی به او لطف و محبت کرد که تا پایان عمر بر او تأثیر گذاشت. او در خاندان پیامبر (ص) بزرگ شد و هنگامی که پیامبر به رسالت رسید، علی (ع) اولین کسی بود که از کودکی مسلمان شد.

روزی علی بن ابوطالب (ع) در حالی که پیامبر صلی الله علیه و آله و همسر بزرگوارش خدیجه (س) مشغول نماز بودند به خانه بازگشت. امام على (ع) از نماز پرسيد، سپس پيامبر صلى الله عليه و آله به او فرمود كه اين دين حق از جانب خداوند است كه جز خدا را نپرستيد. امام علی (ع) می گوید که تا به حال این موضوع را نشنیده ام و باید آن را به پدرش ابوطالب بگوید، اما پیامبر (ص) از او خواست که این موضوع را مخفی نگه دارد. صبح روز بعد علی (ع) نزد پیامبر (ص) آمد و اسلام خود را اعلام کرد. او در آغاز اسلام خود را از ترس پدرش مخفی نگه داشت، اما چون ابوطالب او را شناخت، اسلام را تایید کرد و از او خواست که بر آن پایبند باشد، در حالی که ابوطالب از ترک دین پدرانش امتناع کرد تا اینکه از دنیا رفت.

نقش او در هجرت پیامبر(ص) به مدینه :

پیامبر اکرم (ص) در مکه ماند و منتظر اذن خدا برای هجرت به مدینه بود در حالی که یارانش زود هجرت کردند. هنگامی که کافران مکه برای کشتن پیامبر (ص) نقشه کشیدند، جبرئیل (ع) جزئیات آن توطئه شیطانی را بر او آشکار کرد و از او خواست که در آن شب در رختخواب خود نخوابد. پس پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از علی علیه سلام خواست که در رختخواب خود بخوابد تا خود را به جای او بگذارد و پیامبر صلی الله علیه و آله شب به سلامت از خانه خود خارج شد و به مدینه هجرت کرد.

حضرت محمد (ص) به امین ترین مردم شهرت داشت، گرچه رسالت او را نپذیرفتند، اما مردم مکه همچنان امانت های نقدی و طلای خود را در امانت او نگه می داشتند. این علی (ع) بود که پیامبر (صلی الله علیه و آله) هنگام عزیمت به مدینه به او اعتماد کرد تا اموال را به صاحبانش برگرداند. پس از آن، علی (ع) نیز برای پیوستن به پیامبر (ص) به مدینه هجرت کرد. امام على (ع) در سفر مدينه، رنج فراوانى را متحمّل شده بود، چنان كه آن سفر طولانى را با پاى خود گذراند. هنگامی که به مدینه رسید، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم او را ملاقات کرد و برای علی بن ابی طالب علیه السلام صلوات فرستاد.

پیامبر(ص) با هجرت به مدینه، پایه های کشور اسلامی را پی ریزی کرد. با ایجاد مرزهای برادری در میان اصحاب خود شروع کرد، مسجد را ساخت، با یهودیان در مدینه عهدنامه امضا کرد، به اعزام گروه ها پرداخت و در مجموع جامعه جدیدی را تشکیل داد. علی (رض) در خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بسیار فعال بود و از اوامر او پیروی می کرد و از راهنمایی های او درس می گرفت.

ازدواج امام علی (ع) با حضرت فاطمه (س) :

امام علی (ع) با محبوب ترین دختر پیامبر (ص) فاطمه (س) ازدواج کرد که یکی از بهترین زنان سراسر دنیاست و مادرش خدیجه بنت کویلد بود. این ازدواج مبارک پس از جنگ احد در مدینه واقع شد،

امام علی (علیه السلام) در ذى حجّه سال دوم هجرى و در سن 24 سالگی با حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) دختر پیامبر اسلام ازدواج کرد. فرزندان حضرت علی (ع) از حضرت فاطمه سلام الله علیها عبارتند از:

– امام حسن علیه السلام

– امام حسین علیه السلام

– حضرت زینب سلام الله علیها

– حضرت ام کلثوم سلام الله علیها

ایشان تا زمان شهادت فاطمه (سلام الله علیها) همسر دیگری نداشتند. ولی پس از شهادت ایشان همسرانی اختیار کرد؛ امامه دختر ابی العاص، اسماء دختر عمیس، فاطمه دختر حِزام (ام البنین) از همسران آن حضرت بودند.

در مورد تعداد فرزندان امام على (علیه السلام) مورّخان، بر عدد واحدى اتّفاق ندارند. شیخ مفید، آنان را 27 پسر و دختر مى داند و ابن سعد، تعداد آنان را به 34 نفر مى رساند و مِزّى، آنان را 39 نفر مى شمارد. اختلاف موجود در کتاب هاى تاریخى را مى توان ناشى از تداخل نام ها و کنیه ها و تکرار برخى از آنها دانست. حضرت عباس علیه السلام فرزند ام البنین و محمد بن حنفیه فرزند خوله بنت جعفر، دو فرزند دیگر آن حضرت هستند که شهرت تاریخی دارند.

علی (ع) در عصر پیامبر اکرم (ص) :

علی (ع) به قدری مورد اعتماد و ثقه بود که پیامبر (ص) او را به عنوان یکی از کاتبان کتابت قرآن کریم که در زمان حیات بر پیامبر (ص) نازل شده بود قرار داد. هنگامی که اسلام در سراسر عربستان گسترش یافت، علی (ع) با حمل جملات و اعلام رهنمودهای اسلامی به برقراری نظم نوین اسلامی کمک کرد. علاوه بر این، به علی (ع) دستور داده شد که عهدنامه حدیبیه را که پیمان صلح بین پیامبر اسلام (ص) و قریش بود، بنویسد. علی (ع) برای نشر معارف اسلام به یمن اعزام شد. او همچنین به حل و فصل اختلافات و سرکوب قیام های قبایل مختلف متهم شد.

او در علم نسب، ضرب المثل ها و تاریخ وقایع مهم تبحر داشت. او به سوریه و اتیوپی سفر کرد و با مردم غیر عرب زندگی کرد و چیزهایی در مورد زندگی و آداب و رسوم آنها آموخت که هیچ کس دیگری نمی دانست. او به تجارتی که از پدرش به ارث برده بود رسیدگی کرد و ثروتش افزایش یافت. او را از مردان قبیله بنی امیه می دانستند که نزد همه قریش ارجمند بود. از این رو، عثمان در میان قوم خود دارای مقام و منزلت والایی بود و او را بسیار دوست داشتند.

درباره امام علی (ع)

شجاعت و مجاهدت او در حمایت از اسلام :

امام على (ع) به دلاورى معروف بود. او تقریباً در تمام جنگ ها با کافران در زمان پیامبر اکرم (ص) شرکت داشت، به جز جنگ تبوک در سال نهم هجری که پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) سرپرستی شهر را بر عهده داشتند.

علی (ع)، علاوه بر تبدیل شدن به پرچم دار آن نبردها، گروه هایی از رزمندگان را به رهبری خود در حملات به سرزمین های دشمن هدایت می کرد. وی در جنگ بدر، مقابل قهرمان اموی ولید بن عتبه و بیست سرباز مشرک دیگر، پیروز شد. علی (ع) در جنگ احد نقش برجسته ای داشت؛ زمانی که پرچمدار اسلام به شهادت رسید، خود امام علی (ع) آن را به دست گرفت و پرچم را برافراشت. اما طلحه بن عثمان کافر، با مخالفت، به علی (ع) حمله کرد و در نهایت به زمین افتاد. همچنین، علی (ع) در جنگ احد، زمانی که تیراندازان به طور ناگهانی از موقعیت خود عقب نشینی کردند و همه چیز به هرج و مرجی تبدیل شد و تقریباً همه برای نجات جان خود رفتند، علی (ع) به همراه سایر صحابه اطراف پیامبر (ص) باقی ماند و خداوند او را نجات داد. او در کنار حضرت محمد (ص) ایستاد.

امام علی علیه سلام در جنگ خندق، یکی از رهبران برجسته کافران به نام عمرو بن وود را با شجاعت شکست داد. در جنگ خیبر امام علی (ع) مرحب سردار بزرگ یهود را شکست داد. هنگامی که لشکر مسلمانان دو بار موفق به فتح قلعه یهود نشدند، پیامبر اکرم (ص) فرمان و معیار را به علی (ع) عرضه کرد. این قلعه در برابر هجوم مسلمانان پر شد و پیروزی حاصل شد. همچنین علی (ع) از صحابه ای بود که در جنگ حنین در کنار حضرت محمد (ص) ایستاد.

حضرت علی در جنگ های صدر اسلام :

پس از هجرت مسلمانان به مدینه، غزوات پیامبر با مشرکین و منافقین و اهل کتاب آغاز شد. علی علیه السلام به جز غزوه تبوک که به فرمان پیامبر برای جلوگیری از دسیسه مشرکان و فتنه احتمالی منافقان در مدینه ماند، در همه این جنگها حضور داشت و در تمام این جنگها پرچمدار مسلمین بود. سیره نویسان از رشادتها و فداکاری های علی علیه السلام در این غزوات فراوان نوشته اند.

در جنگ بدر علی علیه السلام جلوتر از دیگران می جنگید و نیمی از کشتگان قریش با شمشیر او هلاک شدند.

در جنگ احد نافرمانی گروهی از مسلمانان از دستور پیامبر صلی الله علیه و اله موجب شد سپاه مشرکان از پشت سر به سپاه مسلمانان یورش برد. در این شرایط سخت که بسیاری از اصحاب از معرکه گریختند، علی علیه السلام فداکارانه به دفاع از پیامبر (ص) در برابر حمله مشرکان پرداخت. تا آنجا که زخمهای فراوان برداشت و شمشیرش شکست. در این جنگ پیامبر صلی الله علیه و اله درباره علی علیه السلام فرمود: «هُوَ مِنِّی وَ أَنَا مِنْه»‏؛ علی از من است و من از علی هستم. و جبرئیل در آسمان ندا داد: «لا سیف إلّا ذوالفقار و لا فتى إلّا علی»

در جنگ خندق یا جنگ احزاب، ارتش مشرکان با سپاهی ده هزار نفری به معرکه ای با مسلمانان آمدند. مسلمانان برای مقابله با نیروهای دشمن و حفظ امنیت مدینه، تصمیم گرفتند خندقی را در اطراف شهر بانگاه بزنند. این خندق باعث شد تا حمله مشرکان به مدینه مسدود شود و نتوانند به شهر نفوذ کنند.

اما عمر بن عبدود، که یکی از برجسته ترین جنگجویان عرب بود، از خندق عبور کرد و به مبارزه با مسلمانان تشنه شد. علی (ع)، امیرالمؤمنین، تنها فردی بود که برای روبرو شدن با عمر بن عبدود تقاضای مبارزه کرد. پیامبر اسلام (ص) عمامه ای را بر سر امیرالمؤمنین گذاشت و برای او دعا کرد، سپس او را به سوی عمر فرستاد.

مبارزه بسیار سختی بین علی (ع) و عمر بن عبدود رخ داد و در نهایت امیرالمؤمنین علی (ع) عمر را شکست داد و او را از پای درآورد. پیامبر اسلام (ص) درباره مبارزه علی (ع) در جنگ خندق فرمود: "مبارزه علی بن ابی طالب با عمر بن عبدود در روز خندق، برتر از همه اعمال و عبادات امتم تا روز قیامت است."

این جمله نشان دهنده ارزش و منزلت بالای مبارزه علی (ع) در مقابل تحقیر و تراشیدن دشمنان است و به آن اشاره دارد که مبارزه امیرالمؤمنین در جنگ خندق ارزش بالاتری از هر عمل و عبادتی است که امت اسلامی تا روز قیامت انجام دهد.

در جنگ خیبر پس از اینکه سپاه مسلمین یک بار به فرماندهی ابوبکر و بار دیگر به فرماندهی عمر موفق به گشودن قلعه قموص نشده و از میدان گریختند، رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: «فردا پرچم را به مردى خواهم داد که از میدان مبارزه فرار نمی کند، خداوند و رسول او را دوست دارند، و او نیز خدا و رسول را دوست دارد، وى هرگز از جنگ‏ فرار نمی کند تا آنگاه که خداوند قلعه‏ هاى محکم را به دست او بگشاید». فردا رسول خدا صلی الله علیه و آله پرچم را به دست علی علیه السلام سپرد و او با فتح و پیروزی بازگشت. در این جنگ پهلوان یهودیان به نام مرحب به دست علی علیه السلام کشته شد. همچنین در این جنگ امیرالمؤمنین علی (ع) درب قلعه قموص که 40 نفر به سختی قدرت جا به جاکردنش را داشتند با قدرت روحانی خویش از جا کند.

پس از فتح مکه به دست مسلمانان، علی علیه السلام به همراه رسول خدا صلی الله علیه و آله وارد کعبه شده و به فرمان پیامبر بر دوش ایشان قرار گرفت و بتهای کعبه را سرنگون کرد و کعبه را از آلودگی بتها پاک نمود.

بعد از فتح مکه، قبایل هوازن و ثقیف از شهر طائف با یکدیگر همکاری کرده و تصمیم به جنگ با مسلمانان گرفتند. در این غزوه، مسلمانان که از نظر تعداد و تجهیزات به وضعیت خوبی دست یافته بودند، به غرور و خودبینی فرو می افتند. اما آنها به طرز غافلگیرکننده ای توسط شبیخون دشمن مورد حمله قرار می گیرند و برخی از آنان حتی پیامبر خدا (ص) را رها کرده و از میدان جنگ فرار می کنند. با این حال، چند نفر از جمله علی بن ابی طالب (ع) با شجاعت و دلاوری از رسول الله (ص) دفاع کرده و به میدان جنگ پایبند می مانند. پایمردی این گروه به انجام وظیفه شان منجر شد سایر مسلمان به میدان بازگشته و مسلمانان به پیروزی برسند.

زندگی نامه حضرت علی برای کودکان

غدير خم :

پيامبر (ص) بعد از اتمام مراسم حج در آخرين سال عمر پربركتش در راه برگشت در محلی به نام غديرخم در نزديكی جحفه دستور توقف داد، زيرا پيک وحی فرمان داده بود كه پيامبر (ص) بايد رسالتش را به اتمام برساند. پس از نماز ظهر پيامبر (ص) بر بالای منبری از جهاز شتران رفت و فرمود : ای مردم ! نزديک است كه من دعوت حق را لبيک گويم و از ميان شما بروم درباره من چه فكر می كنيد؟ مردم گفتند : گواهی مي دهيم كه تو آيين خدا را تبليغ می كردی پيامبر فرمود : آيا شما گواهی نمی دهيد كه جز خدای يگانه، خدايی نيست و محمد بنده خدا و پيامبر اوست ؟ مردم گفتند: آری، گواهی می دهيم . سپس پيامبر (ص) دست حضرت علی (ع) را بالا گرفت و فرمود : ای مردم! در نزد مؤمنان سزاوارتر از خودشان كيست؟ مردم گفتند: خداوند و پيامبر او بهتر می دانند. سپس پيامبر فرموند: ای مردم! هر كس من مولا و رهبر او هستم، علی هم مولا و رهبر اوست. و اين جمله را سه بار تكرار فرمودند. بعد مردم اين انتخاب را به حضرت علی (ع) تبريک گفتند و با وی بيعت نمودند.

حضرت علی (ع) در زمان خلافت ابوبکر :

پس از درگذشت پیامبر (ص)، تمامی صحابه به استثنای علی (ع)، به ابوبکر بیعت کردند. دلیل این امر برای علی (ع) این بود که در آن زمان مشغول ترتیب دادن به مراسم خاکسپاری پیامبر (ص) بود. همچنین، در رحلت پیامبر (ص)، او سوگند خورده بود که تا جمع آوری و تکمیل قرآن را به پایان نرساند، به هیچ کار دیگری اشتغال نخواهد داشت، به جز انجام نماز. امام علی (ع) پس از آن به ابوبکر قول وفاداری داد و در طول دوران خلافت او، او را همواره یاری و پشتیبانی کرد.

پس از اتمام غزوه اسامه، ابوبکر، علی (ع) را به همراه یک گروه از صحابه به منظور حفاظت از مرزهای شهر در آن زمان حساس اعزام کرد. علاوه بر این، قبل از مبارزه با ارتداد و نبرد با رومیان، ابوبکر با امام علی (ع) مشورت کرد. روایات نیز ذکر می کنند که در آن زمان، وظیفه قضاوت به عهده علی (ع) واگذار شده بود.

امام علی (ع) در زمان خلافت عمر بن خطاب :

عمر بن خطاب پس از مرگ ابوبکر به عنوان دومین خلیفه انتخاب شد. امام علی (ع) با عمر بیعت کرد و به عنوان مشاور مورد اعتماد او را یاری کرد. در زمان خلافت عمر، ارتش اسلام بر امپراتور روم در سوریه، مصر و شمال آفریقا پیروز شد. علاوه بر این، سپاه اسلام در عراق، ایران، خراسان و تا مرزهای ترکیه و هند بر امپراتور پارس غلبه کرد. عمر در تمام طول مسیر با صحابه حکیم پیامبر (ص) مانند حضرت علی (ع) مشورت می کرد و در مسائل سیاسی از آنان نظر می خواست.

روایت شده است که علی (ع) به عمر توصیه کرد تا تقویم هجری را آغاز کند. همچنین، علی (ع) به عمر پیشنهاد داد تا در مقابل رومیان برای به دست آوردن مسجدالحرام اقدام کند، در نتیجه عمر امام علی (ع) را به عنوان سرپرست مدینه تعیین کرد. همچنین، علی (ع) در یکی از هیئت های انتخاباتی حضور داشت و در فرآیند انتخاب خلیفه سوم که عمر آن را منصوب کرده بود، شرکت کرد. عثمان و علی (ع) دو نامزد اصلی بودند.

امام علی (ع) در زمان خلافت عثمان بن عفان :

عثمان بن عفان به عنوان سومین خلیفه انتخاب شد. امام علی (ع) نیز به او بیعت کرد و در مدینه ماند و او را حمایت کرد. حضرت علی (ع) در طول شورشهای علیه عثمان نقش مهمی ایفا کرد. ایشان از عثمان حمایت کردند و با نصیحت و مقابله با مخالفان استانی که از مصر و عراق می آمدند، از او دفاع نمودند. این افراد قصد داشتند با نمایش عقب نشینی، عثمان را فریب دهند، اما پس از سه روز به مدینه بازگشته و آنجا را محاصره کنند. علی (ع) و فرزندانش با شدت از عثمان دفاع نمودند و قصد داشتند با شورشیان مبارزه کنند، اما عثمان به خاطر او از کشتن مردم خودداری کرد. این رویداد پیچیده و تلخ در تاریخ اسلام، با قتل عثمان پایان یافت.

آشنایی با زندگینامه حضرت علی (ع)

علی بن ابیطالب (ع) خلیفه چهارم :

پس از کشته شدن سومین خلیفه عثمان، صحابه پیامبر به سراغ امام علی (ع) آمدند و از او خواستند که خلیفه شود، او ابتدا مسئولیت این مقام بزرگ را رد کرد و به جای رئیس، پیشنهاد کرد که مشاور باشد. اما سرانجام تصمیم گرفت موضوع را در مسجد النبی به اطلاع عموم مسلمانان برساند، در نتیجه اکثریت قاطع صحابه در مدینه امام علی (ع) را مناسب ترین شخص برای خلیفه دانستند. بنابراین، او پذیرفت که مسئولیت را بر عهده بگیرد. در 25 ذی الحجه 35 هجری (24 ژوئن 656 میلادی) با حضرت علی (ع) سوگند وفاداری گرفته شد.

خلیفه جدید در زمان به قدرت رسیدن با مشکلات متعددی مواجه شد. اولا، او باید صلح را در دولت برقرار کند و وضعیت سیاسی رو به وخامت را بهبود بخشد. ثانیاً، او نیاز به اقدام علیه قاتلان عثمان داشت.

حضور عبدالله بن سبا و گروه غیرقانونی او، به همراه برده های فراری از رهبران خود و روستاییان، وضعیت سیاسی مدینه را آشفته کرد. علی (ع) از همه یاران عبدالله بن سبا درخواست کرد تا مدینه را ترک کنند و به مناطق خود بازگردند. اما حزب غیرقانونی به رهبری عبدالله بن سبا از دستورات خلیفه عمر (ع) عدول کرده و به ادعای دوستان خود در مدینه باقی ماندند. هدف آنها از این اقدام، ایجاد فساد و بروز مشکلات در میان جامعه مسلمانان بود. هنگامی که امر خلیفه نادیده گرفته شد، علی (ع) به صحابه، از جمله طلحه و زبیر که خواستار انتقام مرگ عثمان بودند، مجوز کامل آزادی داد. اما به زودی آنها متوجه شدند که در شرایط بحرانی مشخص کردن قاتلان بسیار سخت است.

دوران حکومت علی (ع) با وقوع مصائب و مشکلات در میان مسلمانان مشخص بود. مطالعه دقیق تاریخ اسلام نشان داد که عامل اصلی این مشکلات حزب سابیت ها بود که توسط بردگان فراری و روستائیان حمایت می شد. رهبر آنها عبدالله بن سبا یهودی بود، اما در زمان سلطنت عثمان بن عفان به اسلام گروید. هدف اصلی ابن سبا تفرقه بین مسلمانان و گسترش هرج و مرج در جامعه اسلامی بود. او مسلمانان را به کشتن عثمان برانگیخت، زیرا تصور می کرد که عثمان مقر علی (ع) را اشغال کرده است. او عامل اصلی فساد و انقلاب در زمان علی (ع) بود.

دوران حکومت امام علی (ع) شامل فتوحات جدید نبود، بلکه با دستاوردهای مدنی و فرهنگی قابل توجهی همراه بود. او سازمان پلیس را تأسیس کرد تا نظم و امنیت عمومی را حفظ کند. همچنین، دادگاه های داوری را تشکیل داد تا در رسیدگی به اختلافات و تعارضات قضایی کمک کند و به عدالت رسیدگی شود. علاوه بر این، ساخت زندان ها نیز در این دوره آغاز شد تا مجرمان محکوم شده به طور مناسب تحت نظارت قرار گیرند و جرم شناسی بهبود یابد.

امام علی علیه سلام به دلیل موقعیت استراتژیک خود در قلب کشور اسلامی در آن زمان، پایتخت خلافت را از مدینه به شهر کوفه در عراق منتقل کرد. این اقدام منجر به رونق فرهنگی و معنوی شد که با تأسیس مدارس فقهی و آموزشی در کوفه، علم و دانش به اوج خود رسید. کوفه به عنوان مرکز فرهنگی و علمی شناخته شد و مورد توجه بسیاری از مورخان و علمای زمان قرار گرفت.

در آن دوران، امام علی (ع) دستور داد که حروف قرآن را برای اولین بار با استفاده از علائم مصوت بنویسند. این اقدام به منظور یسرت بخشیدن به خواندن و تلاوت قرآن و درک بهتر معانی آن صورت گرفت. این بود که قرآن به شکلی کامل و با نمادهای صوتی قابل فهم برای همه مردم در دسترس قرار گرفت.

آرامگاه امام علی (ع)

شهادت حضرت علی (ع) :

شهادت امام علی (ع) رویدادی تلخ و مهم در تاریخ اسلام است. در صبح روز نوزدهم ماه رمضان سال چهل هجری قمری، در مسجد کوفه در عراق، امام علی (ع) توسط عبدالرحمن بن ملجم، یکی از اعضای خلافت معاویه، با شمشیر زهر آلودی که بر فرق سرش وارد شد، سرانجام در روز 21 ماه رمضان سال 40 هجری قمری به شهادت رسید.

ایشان را را فرزندانش امام حسن (ع) و امام حسین (ع) و عبدالله بن جعفر (ع) غسل دادند، امام حسن (ع) بر او نماز میت خواند و ایشان را در کوفه به خاک سپردند.

خداوند علی بن ابی طالب را رحمت کند و از او راضی باشد و ما را در جمع او محشور کند.

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته