متن سوره عادیات به همراه ترجمه

مجموعه: داروخانه معنوی

خواص سوره عادیات

متن سوره عادیات به همراه ترجمه و فضائل آن

آشنایی با سوره ی عادیات :

سوره ی عادیات یکصدمین سوره ی قرآن کریم است، 11 آیه، 40 کلمه، و 169 حرف دارد. درباره مکی یا مدنی بودن سوره ی عادیات اختلاف است. این سوره جزء سی ام قرآن قرار دارد. سوره ی عادیات با قسم آغاز می شود.

علت نامگذاری سوره عادیات :

در آیه ی نخستین این سوره، خداوند تبارک و تعالی به ‌اسب های دونده (عادیات) که نَفَس زنان (به ‌سوی میدان جهاد) می شتافتند سوگند یاد فرموده است به همین دلیل این سوره به ‌اسم «عادیات» نامیده شده است.

سوره عادیات درباره ی جهادگران و زنده شدن مردگان در روز قیامت و از ناسپاسی انسان سخن می گوید.

فضیلت های سوره ی عادیات :

پیامبر اکرم (ص) فرمودند : هر كس آن را تلاوت کند به عدد هر یک از حاجیانی که (شب عید قربان) در مزدلفه توقف می کنند و در آنجا حضور دارند، ده حسنه به او داده می شود.

امام صادق (ع) می فرمایند : هر آدم خائف و یا گرسنه و تشنه و یا حیران و یا مدیون آن را بخواند به یاری حق تعالی از آن گرفتاری رهائی می یابند.

امام صادق (ع) می فرمایند : هر کس سوره والعادیات را بخواند، و بر آن مداومت کند، خداوند روز قیامت او را با امیرمؤمنان(ع) مبعوث می‌کند و در جمع او و میان دوستان او خواهد بود.

امام جعفر صادق (ع) فرمودند : جهت دفعِ نظر و چشم زدن سه ‌بار سوره ی عادیات را تلاوت نمایید.

فضائل سوره عادیات

آثار و برکات سوره ی عادیات :

• ادای دین و بدهکاری

امام صادق (ع) می فرمایند: هر کس در قرائت سوره عادیات مداومت ورزد خداوند بدهکاری او را از جایی که فکرش را نمی کند ادا می کند.

• برای درد کبد

آورده شده است که برای درد کبد، در ظرف چینی نو، سوره ی عادیات را بنویسید و آن را با آب باران بشویید و به آن خیلی کم شکر اضافه کنید و سه روز متوالی به بیمار بدهید تا بنوشد.

• جهت وسعت رزق و رهایی از قرض و گرسنگی یا تشنگی

هر کس می خواهد از درد و گرسنگی و تشنگی و قرض، رها شود به عدد نام امیرالمؤمنین علی علیه السلام 110 بار این سوره را بخواند بسیار تاثیر گذار است. و همچنین برای وسعت رزق و روزی همراه خود داشته باشد.

متن سوره عادیات

متن سوره عادیات به همراه ترجمه :

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿۱﴾

سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى ‏جهانند (۱)

فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿۲﴾

و برق [از سنگ] همى جهانند (۲)

فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿۳﴾

و صبحگاهان هجوم آرند (۳)

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿۴﴾

و با آن [يورش] گردى برانگيزند (۴)

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿۵﴾

و بدان [هجوم] در دل گروهى درآيند (۵)

إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿۶﴾

كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است (۶)

وَ إِنَّهُ عَلَى ذَلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿۷﴾

و او خود بر اين [امر] نيك گواه است (۷)

وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿۸﴾

و راستى او سخت‏ شيفته مال است (۸)

أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿۹﴾

مگر نمى‏ داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد (۹)

وَ حُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿۱۰﴾

و آنچه در سينه‏ هاست فاش شود (۱۰)

إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ ﴿۱۱﴾

در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است (۱۱)

گردآوری : بخش مذهبی بیتوته