دعای امام هادی برای بی رحم ترین خلیفه عباسی
- مجموعه: داروخانه معنوی
دعای امام هادی برای بی رحم ترین خلیفه عباسی چیست ؟
دعای امام هادی برای بی رحم ترین خلیفه عباسی چه بود ؟
امام دهم، امام علی النقی (ع) ملقب به هادی می باشد. ایشان در زمان متوکل عباسی زندگی می کردند و زندگی و نقش آفرینی امام در ابعاد گوناگون دینی، فرهنگی و سیاسی قطعه ای از پازل راهبردهای جریان امامت در دوران حیات 250 ساله حضور امامان است، یکی از شیوه های تحلیل تاریخ زندگی امامان اهل بیت (ع) و نقشی که در مبارزه علیه ظلم و خودکامگی و هدایت جامعه، تبلیغ و ترویج فرهنگ ناب اسلامی ایفا کردند و تبیین سبک رفتار سیاسی و فرهنگی آنان در دوران زندگی و امامتشان، تشریح اوضاع سیاسی زمانه آن ها، خصوصاً ویژگی های شخصیتی حاکمان مقتدر اموی یا عباسی آن دوران هاست.
حکومت های اموی و عباسی حکومت هایی نبودند که با رضایت عامه مردم و براساس معیارهای اسلامی یا دموکراتیک بر سرکار آیند، خطرهای جدی زیادی حکومت را از درون و بیرون تهدید می کرد. رقابت قدرت در میان افراد با نفوذ وابسته به حکومت از یک سو و شخصیت ها اجتماعی و دینی خصوصاً امامان اهل بیت (ع) همواره جزء دغدغه دائمی خلفای اموی و عباسی بود و این احساس خطر دائم به اضافه خلق‌وخوی خلیفه او را به شدت عمل و گاه درنده خویی زیادی علیه مخالفان سوق می داد.
متوکل عباسی یکی از جنایتکارترین خلفای عباسی است که از سال 232 تا 247 هجری قمری امر خلافت را بر عهده داشت، او در دشمنی با امیرالمؤمنین علی (ع) و خاندان و شیعیان آن حضرت از هیچ کوششی فروگذار نکرد، دوران حکومت او برای شیعیان و علویان یکی از سیاه ترین دوران ها به شمار می رود، از جمله جنایات وی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. تعقیب و زندانی کردن شیعیان و آزار و اذیت آن ها.
2. دستور تخریب مزار امام حسین (ع).
3. قتل شیعیانی همانند «ابن سکیت» یار با وفای امام جواد (ع) و امام هادی (ع) و ... .
علی بن جعفر یکی از وکلای حضرت می گوید: متوکل مرا زندانی کرد و به من خبر دادند که قصد کشتن تو را دارد. من خدمت امام هادی (ع) پیغام دادم که من به جرم دوستی و نیابتی که از شما داشته ام، در شرف مرگ هستم. لطفی درباره من بفرمایید. حضرت فرمودند: شب جمعه درباره ات دعا می کنم. صبح جمعه متوکل را تب شدیدی گرفت، به طوری که از خود مأیوس شد. امر کرد زندانیان و من جمله علی بن جعفر را آزاد کنند. این گونه قضایا درباره اهل بیت و من جمله امام هادی(ع) فراوان است که ما باید از آنها پند بگیریم.
متوکل عده ای را به خانه امام (ع) فرستاد، آنها چیزی نیافتند. آن حضرت مشغول تلاوت قرآن بودند. وی را به نزد متوکل بردند، متوکل به آن حضرت شراب تعارف کرد، آن حضرت فرمودند: والله هرگز شراب داخل گوشت و خون من نشده است، مرا معاف دار، آنگاه متوکل به آن حضرت گفت: شعری بخوان.
دعای امام هادی برای بی رحم ترین خلیفه عباسی
ایشان ابتدا خودداری کردند، اما با اصرار وی، شعری خواند که مطلع آن چنین است: بر بلندای کوه ها شب را به سحر آوردند، در حالی که مردان چیره و نیرومندی از آنان پاس می دادند، ولی آن قله کوه ها برایشان سودی نبخشید، متوکل و حاضران از شنیدن این اشعار گریستند، سپس خلیفه دستور داد بساط شراب را برچینند و امام (ع) را با احترام به خانه اش برگردانند.
متوکل چندین مرتبه افرادی را به مناظره با امام (ع) فرا خواند، یحیی بن اکثم یکی از این افراد در پایان یکی از جلسات به متوکل گفت: ما دیگر دوست نداریم از امام بیشتر سؤال بپرسیم، چرا که پاسخ های امام باعث تقویت شیعیان می شود، باقر شریف القرشی در مورد وضعیت امام در سامرا می نویسد: امام هادی (ع) در این مدت زمانی که در سامرا بود (تا به شهادت رسید) همواره در حصر اقتصادی بود، اگر کسی می خواست حقوق واجبه اش را بپردازد یا هدیه ای به امام بدهد، بدترین عقوبات را می دید، آن حضرت به سختی و دشواری روزگار را می گذراند.
کسی نمی توانست به دیدار آن حضرت برود، متوکل مدتی امام و همسرش را زندانی کرد. ظلم و ستمی که بر امام هادی (ع) وارد می شد، باعث شد صبر امام (ع) کم شود و علیه متوکل چنین دعا کند: «و قدْ قلَّ صبری و ضاقت حیلتی»؛ صبرم اندک و طاقتم طاق شد.
خداوند دعای آن حضرت را مستجاب کرد و بعد از این دعا متوکل سه روز بیشتر زنده نبود، متوکل برای اینکه خلافت خویش را حفظ کند دستور داد امام هادی (ع) را از مدینه به سامرا بیاورند، امام هادی (ع) در این شهر نظامی حدود 20 سال اقامت داشت و همواره تحت نظر و مراقبت بود. متوکل در سال 247 هجری قمری کشته شد.
گردآوری بخش مذهبی بیتوته
