متن و ترجمه ی سوره فجر به همراه فضیلت



سوره فجر, متن سوره فجر, متن و ترجمه سوره فجر

فضایل سوره فچر

 

فضائل، متن و ترجمه ی سوره فجر

سوره فجر یکی از سوره های مکی است، این سوره، سوره ی 89 قرآن است. سوره ی فجر دارای 30 آیه می باشد. خواندن این سوره مانند دیگر سوره ها فضیلت و پاداش خود را دارد. در ادامه سوره ی فجر، را به همراه ترجمه و فضیلت های آن آورده ایم.

سوره فجر :

سوره فجر هشتاد و نهمین سوره ی قرآن کریم است. در جزء 30 قرآن قرار دارد و تعداد آیه های آن 30 و 39 کلمه و 584 حرف می باشد. سوره ی فجر جزء سوره های مکی می باشد.

 

فضیلت های سوره فجر :

کسى که سوره فجر را در ده شب اول ذى الحجه بخواند، خداوند گناهان او را مى بخشد، و کسى که در سایر ایام بخواند، براى قیامتش نور و روشنائى خواهد بود؛ و اگر این سوره که سوره امام حسین (ع) است را در نماز واجب و مستحب بخواند در قیامت در درجه آن حضرت (ع) از بهشت خواهد بود.با فضیلت و آثار بینظیر سوره فجر آشنا شوید

 

امام صادق (ع) مى فرمایند: «سوره فجر را در هر نماز واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین بن على (ع) است، هر کس آن را بخواند با حسین بن على (ع) در قیامت در درجه آن حضرت از بهشت خواهد بود».

 

رسول الله (ص) فرمودند: هر کسی (سوره فجر) را تلاوت کند، خداوند به ‌تعداد تمام کسانی که این سوره را خوانده و می خوانند، گناهان او را می بخشد.

 

آثار و برکات سوره فجر :

– خواندن سوره فجر برای دوری از شیطان

– در پناه خدا قرار گرفتن : امام صادق (ع) فرموده اند: هر کس هنگام طلوع فجر سوره فجر را بخواند تا فجر روز بعد در امان خدا خواهد بود.

 

– فرزند دار شدن : هر کس سوره فجر را بنویسد و با خود همراه داشته باشد و با همسر خود همبستر شود خداوند فرزندی را که نور چشم او باشد به او عطا می کند.

آورده اند که 11 بار خواندن سوره فجر پیش ار انعقاد نطفه برای پسر دار شدن مفید است.

 

خواص سوره ی فجر,آشنایی با سوره فجر,آشنایی با فضیلت های سوره ی فجر

متن سوره فجر

 

متن و ترجمه سوره فجر :

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند رحمتگر مهربان

 

وَالْفَجْرِ ﴿۱﴾

سوگند به سپيده‏ دم (۱)

 

وَلَيَالٍ عَشْرٍ ﴿۲﴾

و به شبهاى دهگانه (۲)

 

وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿۳﴾

و به جفت و تاق (۳)

 

وَاللَّيْلِ إِذَا يَسْرِ ﴿۴﴾

و به شب وقتى سپرى شود (۴)

 

هَلْ فِي ذَلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ ﴿۵﴾

آيا در اين براى خردمند [نياز به] سوگندى [ديگر] است (۵)

 

أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ ﴿۶﴾

مگر ندانسته‏ اى كه پروردگارت با عاد چه كرد (۶)

 

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿۷﴾

با عمارات ستون‏دار ارم (۷)

 

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُهَا فِي الْبِلَادِ ﴿۸﴾

كه مانندش در شهرها ساخته نشده بود (۸)

 

وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿۹﴾

و با ثمود همانان كه در دره تخته ‏سنگها را مى ‏بريدند (۹)

 

وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتَادِ ﴿۱۰﴾

و با فرعون صاحب خرگاه ‏ها [و بناهاى بلند] (۱۰)

 

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلَادِ ﴿۱۱﴾

همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند (۱۱)

 

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسَادَ ﴿۱۲﴾

و در آنها بسيار تبهكارى كردند (۱۲)

 

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿۱۳﴾

[تا آنكه] پروردگارت بر سر آنان تازيانه عذاب را فرونواخت (۱۳)

 

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿۱۴﴾

زيرا پروردگار تو سخت در كمين است (۱۴)

 

فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ ﴿۱۵﴾

اما انسان هنگامى كه پروردگارش وى را مى ‏آزمايد و عزيزش مى دارد و نعمت فراوان به او مى‏ دهد مى‏ گويد پروردگارم مرا گرامى داشته است (۱۵)

 

وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ ﴿۱۶﴾

و اما چون وى را مى ‏آزمايد و روزى‏ اش را بر او تنگ مى‏ گرداند مى‏ گويد پروردگارم مرا خوار كرده است (۱۶)

 

كَلَّا بَلْ لَا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ ﴿۱۷﴾

ولى نه بلكه يتيم را نمى ‏نوازيد (۱۷)

 

وَ لَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْكِينِ ﴿۱۸﴾

و بر خوراك[دادن] بينوا همديگر را بر نمى‏ انگيزيد (۱۸)

 

وَ تَأْكُلُونَ التُّرَاثَ أَكْلًا لَمًّا ﴿۱۹﴾

و ميراث [ضعيفان] را چپاولگرانه مى ‏خوريد (۱۹)

 

وَ تُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿۲۰﴾

و مال را دوست داريد دوست داشتنى بسيار (۲۰)

 

كَلَّا إِذَا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا ﴿۲۱﴾

نه چنان است آنگاه كه زمين سخت در هم كوبيده شود (۲۱)

 

وَ جَاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا ﴿۲۲﴾

و [فرمان] پروردگارت و فرشته[ها] صف‏درصف آيند (۲۲)

 

وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسَانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرَى ﴿۲۳﴾

و جهنم را در آن روز [حاضر] آورند آن روز است كه انسان پند گيرد و[لى] كجا او را جاى پندگرفتن باشد (۲۳)

 

يَقُولُ يَا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَيَاتِي ﴿۲۴﴾

گويد كاش براى زندگانى خود [چيزى] پيش فرستاده بودم (۲۴)

 

فَيَوْمَئِذٍ لَا يُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿۲۵﴾

پس در آن روز هيچ كس چون عذاب ‏كردن او عذاب نكند (۲۵)

 

وَ لَا يُوثِقُ وَ ثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿۲۶﴾

و هيچ كس چون دربندكشيدن او دربند نكشد (۲۶)

 

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿۲۷﴾

اى نفس مطمئنه (۲۷)

 

ارْجِعِي إِلَى رَبِّكِ رَاضِيَةً مَرْضِيَّةً ﴿۲۸﴾

خشنود و خداپسند به سوى پروردگارت بازگرد (۲۸)

 

فَادْخُلِي فِي عِبَادِي ﴿۲۹﴾

و در ميان بندگان من درآى (۲۹)

 

وَادْخُلِي جَنَّتِي ﴿۳۰﴾

و در بهشت من داخل شو (۳۰)

 

گردآوری: بخش مذهبی بیتوته

 

کالا ها و خدمات منتخب

      ----------------        سیــاست و اقتصــاد با بیتوتــــه      ------------------

      ----------------        همچنین در بیتوته بخوانید       -----------------------