شعر شهادت حضرت قاسم بن الحسن علیه السلام

مرکب سوار کوچک کرب وبلا شدی

زهرا شدی،علی شدی ومصطفی شدی

 

وقتی عسل ز لعل لبت بوسه ای گرفت

تنها سواره ی حسن مجتبی شدی

 

از بس عزیز هستی واز بس که محشری

ابین قنوت زینب کبری دعا شدی

 

دل ها شکست و غصّه حرم را فرا گرفت

وقتی که از کنار عمویت جدا شدی

 

بند رکاب حسرت پای تو را کشید

تا راهی میانه ی دشت بلا شدی

 

دانه به دانه موی عمویت سفید شد

وقتی زمین فتادی و وقتی که تا شدی

 

در بین معرکه چقدَر نیزه خوردی و

پرپر شدی خلاصه شدی نخ نما شدی

 

یک نیزه دار جسم تو را بر زمین زد و

بر زیر نعل کشته ی بی انتها شدی

 

تشییع پیکرت چقدر دردسر شد و

آخر میان تکّه حصیری تو جا شدی

 

آن خاطرات کوچه دوباره مرور شد

وقتی به زیر پای عدو جابه جا شدی