خزيدن يا چهار دست و پا رفتن نوزاد

مجموعه: بچه های سالم

خزيدن يا چهار دست و پا رفتن نوزاد

نوزاد از چند ماهگی چهار دست و پا میرود و چه زمانی باید نگران باشیم ؟

چهار دست وپا رفتن یا خزیدن یکی از مراحل مهم رشد حرکتی در نوزادان است و به آن ها کمک می کند عضلات خود را تقویت کرده و مهارت های حرکتی و تعادلی خود را بهبود بخشند. در این مقاله به طور جامع به این موضوع می پردازیم، از زمانی که نوزاد معمولاً شروع به چهاردست وپا رفتن می کند، روش های کمک به نوزاد برای یادگیری این مهارت، انواع مختلف این حرکت، و همچنین مواردی که والدین باید نگران باشند.

چه زمانی نوزادان شروع به چهاردست وپا رفتن می کنند؟

چهار دست وپا رفتن معمولاً بین ۶ تا ۱۰ ماهگی اتفاق می افتد، اگرچه هر نوزادی می تواند متفاوت باشد. برخی نوزادان ممکن است زودتر از این بازه شروع به حرکت کنند و برخی دیگر تا بعد از ۱۰ ماهگی نیز تمایلی به چهاردست وپا رفتن نداشته باشند.

برای رسیدن به این مرحله، نوزاد ابتدا نیاز دارد که مراحل مهم دیگری را طی کند، مانند:

کنترل سر و گردن: به طور معمول در ۳ تا ۴ ماهگی، نوزادان قادر به کنترل گردن و سر خود می شوند.

نشستن بدون کمک: حدود ۵ تا ۷ ماهگی، نوزادان می توانند بدون کمک بنشینند و تعادل خود را حفظ کنند.

کودک در چند ماهگی چهار دست و پا راه میرود

چگونه به نوزاد کمک کنیم تا چهاردست و پا رفتن را یاد بگیرد؟

روش های مختلفی برای تقویت مهارت های حرکتی و تشویق نوزاد به چهار دست وپا رفتن وجود دارد:

تشویق به حرکت: اسباب بازی های جذاب را کمی دورتر از نوزاد قرار دهید تا برای رسیدن به آن ها تلاش کند و به سمت آن ها حرکت کند.

تمرین خوابیدن روی شکم (Tummy Time): در دوران نوزادی، قرار دادن کودک به مدت کوتاه روی شکم کمک می کند عضلات شانه ها، بازوها و کمر قوی شوند. این تمرین باید در بازه های کوتاه انجام شود و به تدریج افزایش یابد.

کمک به حفظ تعادل: وقتی نوزاد برای چهاردست وپا رفتن تلاش می کند، ممکن است تعادل خود را از دست بدهد. با قرار دادن دستان خود در زیر شکم او، می توانید به او در حفظ تعادل کمک کنید.

ایجاد فضای امن برای حرکت: اطراف نوزاد را از اشیاء خطرناک خالی کنید و محیطی ایمن برای حرکت و تمرین او فراهم کنید.

آموزش چهار دست و پا رفتن نوزاد

انواع چهار دست و پا رفتن نوزاد

نوزادان ممکن است به روش های مختلفی شروع به چهاردست وپا رفتن کنند. برخی از انواع رایج عبارتند از:

چهاردست وپا رفتن کلاسیک: این نوع رایج ترین روش است که در آن نوزاد از دو دست و دو زانو برای حرکت به جلو استفاده می کند.

خزیدن روی شکم: برخی نوزادان از شکم خود استفاده می کنند و روی زمین می خزند، با کمک دست ها و پاها خود را به جلو می کشند. این نوع حرکت به تقویت عضلات بازو و پا کمک می کند.

چهار دست وپا رفتن خرچنگی: در این حالت، نوزاد یکی از پاهای خود را جلوتر از دیگری قرار می دهد و به حالت خرچنگی حرکت می کند.

حرکت نشسته و عقب عقب رفتن: بعضی نوزادان ابتدا به سمت عقب حرکت می کنند یا در حالت نشسته خود را به جلو می کشند.

چهار دست وپا رفتن بدون تقارن: در این حالت، نوزاد به جای هماهنگ کردن دست ها و زانوها، از هر دو دست و پا به طور نامتقارن استفاده می کند.

انواع چهار دست و پا رفتن نوزاد

چه زمانی باید نگران باشیم؟

به طور کلی، هر نوزادی روند رشد خود را دارد و دیر یا زود چهاردست وپا رفتن ممکن است طبیعی باشد. اما در برخی موارد بهتر است با متخصص اطفال مشورت کنید:

• تا ۱۲ ماهگی هنوز به چهار دست وپا نرفته و به روش دیگری برای حرکت استفاده نمی کند.

• نوزاد علاقه ای به حرکت نشان نمی دهد و تمایلی به تعقیب اسباب بازی ها ندارد.

• اگر نوزاد تنها از یک سمت بدن خود برای حرکت استفاده می کند یا تعادل کافی ندارد.

• اختلال در کنترل گردن: اگر نوزاد حتی در حالت نشسته نتواند به خوبی سر و گردن خود را کنترل کند.

• اگر نوزاد هنگام حرکت خستگی زیادی را نشان دهد یا از حرکت به کلی خودداری کند.

نکات پایانی :

حرکت چهار دست وپا بخش مهمی از رشد حرکتی نوزاد است که تأثیرات مثبتی بر قدرت بدنی، هماهنگی عضلات و مغز دارد. در صورت تأخیر نگران کننده، بهتر است با پزشک مشورت کنید تا وضعیت نوزاد بررسی شود.

گردآوری: بخش کودکان بیتوته