نازک‌کاری‌های ظریف و گمراه‌سازی منتقدان
- مجموعه: اخبار سیاسی و اجتماعی
- تاریخ انتشار : پنج شنبه, 18 خرداد 1402 10:57
جهان صنعت نوشت؛ رفتار و گفتار محمدجواد ظریف وزیر سابق امور خارجه نظام جمهوری اسلامی ایران در روزهای تازه‌سپری‌شده سونامی تازه‌ای در ذهن و دل افراطیون اصولگرا پدیدار کرده است.
آنها کوشش می‌کنند با بزرگ‌نمایی بخش‌هایی از سخنان ظریف و برافراشتن پرچم ایران‌دوستی و وطن‌خواهی، بخش‌های اصلی سخنان وی را به بوته فراموشی سپرده و آنها را به برهوت مجادله‌های گمراه‌کننده بکشانند. به‌طور مثال وی را متهم می‌کنند که غرور ایرانیان را مخدوش کرده و قرارداد ترکمانچای را که شاه قاجار با تزارهای روسی بسته است قبول دارد. این یک گمراه‌سازی آشکار درباره سخنان ظریف است.
ظریف می‌گوید قرارداد ترکمانچای در برابر رفتار و تصمیم نهادهایی که جنگ با روسیه را ادامه دادند و بخش‌های بیشتری از ایران را به تزارهای روس واگذار کردند رفتار خردمندانه‌تری بود. واقعیت این است که عقل و خرد انسانی فرمان می‌دهد در جایی که زورش نمی‌رسد خود را سازگار کند تا روزی که نیرومند شود و این با سازشکاری تفاوت دارد. نکته عجیب‌تر این است که کسانی به این بخش از گفته‌های وزیر سابق امور خارجه ایران خرده می‌گیرند که در حال حاضر دودستی به دامان جانشین تزارها چسبیده و هر روز به مسکو می‌روند یا مقام‌های مسکو را برای دیدار به پایتخت می‌کشانند. نکته ظریف‌تر این است که منتقدان قرارداد ترکمانچای همان‌هایی هستند که با حزب کمونیست چین قرارداد ۲۵ساله بسته‌اند و از ترس رهبران حزب کمونیست کشور یادشده شهامت ندارند جزئیات آن را افشا کنند.
محمدجواد ظریف یک سیاستمدار ورزیده است و در رفتار و گفتارش نشان می‌دهد می‌خواهد شهروندان را بار دیگر به مسائل شاید هنوز عریان‌نشده درباره مجوزهایی برای گفت‌وگوهای برجام باز کند و نکته جالب این است که منتقدان به این بخش از سخنان وی هرگز نقدی
وارد نمی‌کنند.
ظریف به صراحت می‌گوید هر گفت‌وگو و توافقی به اطلاع بالاترین مقام کشور که مطابق قانون اساسی مقام رهبری است می‌رسید و مقام رهبری اگر لازم بود نکاتی را ابلاغ می‌کردند و اگر لازم نمی‌دیدند چیزی نمی‌گفتند. کارشناسان باور دارند این نقطه عطف سخنان تازه ظریف درباره برجام است که باید در کانون توجه قرار گیرد، اما گمراه‌سازان این بخش را نمی‌بینند و بیهوده روی ناسیونالیسم افراطی پا‌فشاری می‌کنند. واقعیت این است که اندازه‌گیری میهن‌دوستی و وطن‌خواهی را نمی‌توان با متر و معیارهای خودخواهانه تعریف کرد و نتیجه و برآیند فعالیت‌های سیاستمداران این را برای شهروندان آشکار می‌کند.
