بعد از 52 سال کار ماهیانه 900 هزار تومان حقوق می گیرم اما فوتبالیست معمولی مملکت 600 میلیون تومان دستمزد می گیرد!

مجموعه: اخبار فرهنگی و هنری

تاریخ انتشار : دوشنبه, 30 -3443 03:25

از سوی بهزاد فراهانی بازیگر باتجربه سینما، تئاتر و تلویزیون عنوان شد:

بعد از 52 سال کار ماهیانه 900 هزار تومان حقوق می گیرم اما فوتبالیست معمولی مملکت 600 میلیون تومان دستمزد می گیرد!

من بعد از 52 سال کار در رادیو و تلویزیون و تئاتر و سینما چقدر حقوق می گیرم؟ 900 هزار تومان و برای بازیگری در یک پروژه هم 15 میلیون تومان. 15 میلیون برای یک ماه کار شبانه روزی!...بعد فوتبالیست معمولی مملکت چقدر می گیرد؟ 600 میلیون تومان. من حتی نمی توانم 600 میلیون را بشمارم.

به گزارش شبکه ایران بهزاد فراهانی هنرمند سرشناس تئاتر، سینما، رادیو و تلویزیون که حدودا پنج دهه ای میشود به عنوان بازیگر در رسانه های مختلف حضور دارد در تازه ترین گفتگویش که با مجتبی هاشمی در مجله «تماشاگر» انجام شده به صراحت از سوابق فوتبالی اش پرده برداشته و نکات جالبی را هم درباره وضعیت فرهنگی بازیکنان فوتبال مطرح کرده است. بخشهایی از گفته های فراهانی را در ادامه می خوانید:

بعد از 52 سال کار ماهیانه 900 هزار تومان حقوق می گیرم

یک کارگر ماهیانه در ایران 350 هزارتومان حقوق می گیرد. من بعد از 52 سال کار در رادیو و تلویزیون و تئاتر و سینما چقدر حقوق می گیرم؟ 900 هزار تومان و برای بازیگری در یک پروژه هم 15 میلیون تومان. 15 میلیون برای یک ماه کار شبانه روزی!...بعد فوتبالیست معمولی مملکت چقدر می گیرد؟ 600 میلیون تومان. من حتی نمی توانم 600 میلیون را بشمارم.

چرا بازیکنهای فوتبال یک کار اجتماعی به دردبخور نمی کنند؟

چرا بازیکنهای فوتبال از محل درآمدشان یک پولی جمع نمی کنند درمانگاهی بسازند برای پیشکسوتان بیمه نشده ورزشی؟ چرا پول جمع نمی کنند یک اتحادیه درست کنند برای سروسامان دادن به مدارس فوتبال؟ چرا یک کار اجتماعی به دردبخور نمی کنند؟ این یک سوال جدی است واقعا!

تختی می گفت برایش این مهم است که به مردم بگوید عدالت و آزادی یعنی چه

یک بار جهان پهلوان تختی چیزی به من گفت که مو به تنم سیخ شد. او گفت:«می دانی درد من چیست؟ در روزگاری که دیگران، گاگارین به فضا می فرستند مردم از من توقع دارند پشت همشهری ام را به خاک برسانم تا برایم دست بزنند. این برای من چه لطفی دارد... برای من چه لطفی دارد که پشت یکی مثل تو را به خاک برسانم. برای من این مهم است که به مردم بگویم عدالت و آزادی یعنی چه؟»

ورزشکار تیم ملی باید شاهنامه بخواند که بداند عدالت اجتماعی یعنی چه

ملی پوشهای ما دانشگاه هم اگر می روند با رانت ورزشکار بودن شان و برای مدرک گرفتن میروند. ورزشکار تیم ملی باید شاهنامه بخواند که بداند عدالت اجتماعی یعنی چه تا بفهمد چگونه میتوان رستم شد.

تماشای فوتبال را ترجیح می دهم

اگر یکی از شبکه ها فوتبال پخش کند و یکی دیگر سریال درجه یکی که خودم در آن بازی کرده ام حتما تماشای فوتبال را ترجیح می دهم.

پرسپولیس بیشتر به علایق اجتماعی من نزدیک است

پرسپولیس بیشتر به علایق اجتماعی من نزدیک است. این تیم جایگاه مردمی دارد و سمبل مبارزه با سلطنت طلبی بود!

رویانیان می تواند در عرصه های دیگر کارهای خوبی انجام دهد اما در فوتبال، نه

دوست عزیز من آقای رویانیان در جایگاه خودش مدیر بسیار خوبی است. او می تواند در عرصه های دیگر کارهای خوبی انجام دهد اما در فوتبال، نه. مدیران قبلی هم همین طور بودند.

مهرجویی و پوراحمد هم خودشان قبول کردند کارشان در تئاتر موفق نبوده

کدام بازیگر سینما قرار است به تئاتر بیاید و کاری را انجام بدهد که خود ما قادر به انجامش نیستیم؟ اگر کسی از سینما به تئاتر می آمد و بهتر از تئاتریها ظاهر میشد، قدمش روی چشم. اما شما یک نفر را برای من مثال بزنید که از سینما به تئاتر آمده و موفقتر از تئاتریها باشد. هر کس آمد نتوانست. حتی کارگردان های خوب سینما مثل مهرجویی و پوراحمد هم خودشان قبول کردند کارشان در تئاتر موفق نبوده!

اختیار بدهید و بگذارید تئاتر زندگی کند

اختیار بدهید و بگذارید تئاتر زندگی کند تا ببینید صفهای طویل خاکستری چطور دوباره مثل دوره های گذشته دور تئاتر شهر را احاطه می نند. مگر تئاتر ما تماشاگر نداشت. نمایش «مریم و مرداویج» من در دوره مدیریت علی منتظری در تئاتر آن قدر فروش کرد تا از صحنه برداشته شد. بعد ما را از تئاترشهر فرستادند به مجموعه آزادی اما آنجا هم فروش کرد چون دست نخورده بود و اجازه داشت حرف بزند.

تفریحات نامتعارف باشگاه فرانسوی با سلیقه من جور درنمی آمد

بعد از ازدواج و بچه دار شدن برای ادامه تحصیل همسرم راهی فرانسه شدیم. آنجا با دو دانشجوی ایرانی آشنا شدم که فوتبالیستهای قابلی بودند. مجتبی شیرازی فوروارد پرسپولیس و فرخجسته هافبک دارایی. در فرانسه با این دوستان بُر خوردم و وارد تیمی شدم که بازیکنهایی از ملیتهای مختلف داشت.

هم درس میخواندیم و هم در سطح آماتور بازی می کردیم. یک روز باران می آمد و من داشتم عقب زمین بازی می کردم. در فاصله ای خیلی دور از دروازه می خواستم توپی را دفع کنم در واقع می خواستم بزنم زیر توپ اما پایم خورد به کمرگاه توپ و توپ به شکل عجیبی اوج برداشت و رفت توی سه کنج دروازه. بعد از بازی چند نفر فرانسوی آمدند و به خیال اینکه من همیشه از این ضربه ها می زنم دعوتم کردند بروم سر تمرینات راسینگ کلوب فرانسه! یک هفته ای رفتم سر تمرینات تا چشمشان مرا گرفت. حسن بزرگ این قرارداد آن بود که مرا در فرانسه بیمه می کردند و خیلی موقعیت خوبی بود اما یک مشکل وجود داشت. در همان چند روزی که آزمایشی کار می کردیم چیزهایی دیدم که تصمیم گرفتم از خیر این قرارداد بگذرم؛ شبها همه اعضای باشگاه در کافه ای جمع می شدند و تفریحات نامتعارف داشتند اما این جور کارها با سلیقه من جور در نمی آمد./شبکه ایران