دخالت دوباره لاوروف در امور داخلی ایران

مجموعه: اخبار سیاست خارجی

تاریخ انتشار : سه شنبه, ۲۵ آذر ۱۴۰۴ ۱۲:۲۷

به گزارش خبرآنلاین، روز گذشته خبرگزاری صدا و سیما مصاحبه ای با وزیر خارجه روسیه منتشر کرد که بار دیگر سرگئی لاوروف همان اظهارات خلاف واقع خود را علیه وزیر خارجه اسبق کشورمان و منعقد کننده توافق برجام را بیان کرد. 

لاوروف در این گفتگو بار دیگر محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان را متهم کرد به اینکه او مسول بند اسنپ بک در تواق برجام است. 

این در حالی است که محمد جواد ظریف بارها با استدلال های محکم مستند کرده است که اظهارت او خلاف واقع در زمان توافق برجام است.

لاوروف در حالی وزیر خارجه اسبق کشورمان را با دخالت های بی جا در امور داخلی کشورمان متهم می کند که کشور او بود که ایران را در سال ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ زیر بار تحریم های سنگین سازمان ملل برد. این در حالی است که دکتر ظریف بارها در واکنش به اظهارات خلاف واقع او با استناد به جلسات توافق برجام در وین از پشت پرده و سنگ اندازه های وزیرخارجه روسیه گلایه کرده و ضمن تاکید بر دوستی دو کشور اظهارات وزیر خارجه روسیه را غیر مستند توصیف کرده است. این در حالی است که در کمال تعجب لاوروف روسیه و چین را کاملا از مساله اسنپ بک کنار کشیده و می گوید ما اصلا دخلی در این موضوع نداشته ایم!!!

این در حالی است که صدا و سیما بدون هیچ واکنشی این سخنان مداخله امیز در امور کشور را پخش و در وب سایت خود نیز منتشر کرد.

لاوروف به خبرنگار صداوسیما چه گفت؟

سرگئی لاوروف در یک مصاحبه مفصل با صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در پاسخ به این سوال که شما به رفتار تبعیض آمیز غرب با برنامه هسته ای ایران اشاره کردید ٬ که البته مواضع مثبت روسیه در این خصوص قابل تقدیراست. در حال حاضر برخی دیدگاه ها در ایران وجود دارد که می گوید بعد از بمباران بخش هایی از تاسیسات هسته ای ایران دیگر ضرورتی وجود ندارد که ایران درمعاهده ان پی تی باقی بماند و از پروتکل های آژانس تبعیت کند. نظر شما در این مورد چیست؟ گفت: 

در این‌باره بحث‌های مفصلی بین رؤسای جمهور ما، پوتین و پزشکیان انجام شد، تماس‌هایی در سطوح دیگر داشتیم، با همکارم جناب آقای عراقچی ، و مشاور رهبر معظم آقای لاریجانی، این مسائل خیلی مفصل بحث شد. و ما به طور قاطع از حقوق بی قید و شرط جمهوری اسلامی ایران، مانند هر کشور دیگری، برای دسترسی به انرژی هسته‌ای صلح‌آمیز دفاع می‌کنیم. ایران به عنوان یک عضو با حسن نیت در پیمان منع گسترش (NPT) ، تمام حقوق مندرج در ان را دارد. وقتی برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در شورای امنیت توافق و تصویب شد، یا بهتر بگویم تأیید شد، این یک اجماع بود، این تصمیم شورای امنیت بود.

ایران تعهداتی را در زمینه شفافیت و دسترسی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به تأسیسات و برنامه‌های هسته‌ای خود پذیرفت که فراتر از مجموعه تعهدات کشورهای عضو (NPT)بود. ایران تعهدات بیشتری همچون پروتکل الحاقی را پذیرفت. و آن زمان آژانس این را به عنوان سهمی بسیار قابل توجه در تقویت اعتماد از طریق افزایش شفافیت برای کشورهای غربی که سوءظن‌هایی داشتند، برجسته کرد. و به نظر ما همه سوءظن‌ها برطرف شده بود. اما وقتی آمریکا ۳ سال بعد از تصویب برجام در شورای امنیت از آن خارج شد و اعلام کرد که دیگر تعهدی را انجام نخواهد داد تحول بسیار تأسف‌باری بود و ما تلاش کردیم با اروپایی‌ها همکاری کنیم تا واشنگتن را متقاعد کنیم به اجرای تعهداتش بازگردد.

اما اروپایی‌ها ترجیح دادند همه تقصیرها را گردن جمهوری اسلامی ایران بیندازند. و مکانیسمی را فعال کردند، همان به اصطلاح "اسنپ‌بک" که واقعاً در چارچوب برجام توافق شده بود، اما مستقیماً بین وزرای خارجه ایران و ایالات متحده توافق شده بود و بقیه، حداقل روسیه و چین، در تدوین این مکانیسم که در رویه جهانی بی‌سابقه است، شرکت نداشتند؛ مکانیسمی که به هر عضوی از این گروه که روی برنامه هسته‌ای ایران کار می‌کرد اجازه می‌دهد ادعا کند که ایران تعهداتش را اجرا نمی‌کند، پس من قطعنامه می‌دهم و هیچکس نمی‌تواند این قطعنامه را وتو کند. تحریم‌ها به طور خودکار بازمی‌گردند. وقتی ما در سال ۲۰۱۵ فهمیدیم که چنین راه‌حلی بین مذاکره‌کنندگان آمریکایی و ایرانی پیدا شده، از دوستان ایرانی سوال کردیم ، آیا  مطمئن هستید که این درست است؟ به ما گفتند ایران قصد ندارد هیچ چیزی را نقض کند و ما هم به این اعتقاد داشتیم. بنابراین، این بند ریسکی نداشت. اما در نظر گرفته نشد که آمریکایی‌ها می‌توانستند هر لحظه از اجرای تعهداتشان سر باز زنند، البته کاری که کردند اشتباه نبود . چون باز هم می‌گویم، هیچکس به این موضوع شک نداشت که ایران نقض نخواهد کرد. اما به قول معروف بلا از جایی آمد که انتظارش نمی‌رفت.

اما بله، من می‌دانم که در جامعه ایران نظرات زیادی بعداً مطرح شد و الان هم این نظرات وجود دارد. من درک می‌کنم که در هر کشوری سیاستمدارانی هستند، و ایران واقعاً کشوری است که در ان میتوان متنوع‌ترین نظرات را در فضای رسانه‌ای و امور سیاسی شنید، در عین حال ما  در همه مراحل مذاکرات، ما از جمهوری اسلامی ایران حمایت کردیم.

شما به آخرین نکته اشاره کردید که آیا ارزش دارد که ایران در NPT بماند یا نه؛ ما معتقدیم که ارزش دارد ماندن و نباید سعی کرد این موضوع را با انتقاد از همه وقایع، به افکار عمومی کشاند. من درک می‌کنم که آژانس گزارشی منتشر کرد که که چندان بی‌طرف نبود؛  ابهامات ظریفی در آن ذکر شده بود. آقای گروسی توضیح می‌داد که این کاملاً در چارچوب اختیارات اوست، اما به یاد بیاورید با چه اشتیاقی اروپایی‌ها؛ فرانسوی‌ها، آلمانی‌ها و انگلیسی‌ها به این گزارش چنگ انداختند. همین گزارش بود که مبنایی برای ارائه قطعنامه ضد ایرانی شد و در نهایت همین گزارش‌های آژانس برای فعال‌سازی مکانیسم بازگشت تحریم‌ها استفاده شد.

فدراسیون روسیه هم درسطح شخص رئیس‌جمهور و در سطوح مختلف در بحث با دوستان ایرانی درباره وضعیت موجود شرکت داشت. ما در مورد چگونگی برخورد با این وضعیت و چگونگی و شرایط احیای روابط با آژانس انرژی اتمی و همان کشورهای غربی البته در صورت علاقه مندی شما  ایده‌هایی داشته‌ایم و داریم، که با دوستان ایرانی خود در میان گذاشته‌ایم. اما تصمیم نهایی، قطعاً و بدون شک، بر عهده سران جمهوری اسلامی ایران است.