آستمیزول و عوارض جانبی ناخوشایند آن

• نام دارو: آستمیزول

• نام لاتین: Astemizole

• نام تجاری: Hismanal

• رده دارویی: آنتی هیستامین

• اشکال دارویی: قرص

• فروش دارو: با نسخه

• آستمیزول دارویی است که قبلا برای درمان بیماری های آلرژیک مانند تب یونجه، کهیر و رینیت آلرژیک استفاده می شد. این دارو به دسته ای از داروها به نام آنتی هیستامین ها تعلق دارد که با مسدود کردن عملکرد هیستامین در بدن عمل می کنند و در نتیجه علائم آلرژی مانند خارش، عطسه و آبریزش بینی را کاهش می دهند.

 

• با این حال، آستمیزول به دلیل پتانسیل آن برای ایجاد عوارض جانبی جدی قلبی مانند آریتمی، دیگر به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد. با آنتی هیستامین های جدیدتر که ایمن تر و موثرتر هستند جایگزین شده است. امروزه از آستمیزول عمدتاً در مطالعات تحقیقاتی برای بررسی اثرات آن بر شرایط مختلف پزشکی استفاده می شود.

آستمیزول به دلیل پتانسیل ایجاد عوارض جانبی جدی در شرایط خاص منع مصرف دارد. در اینجا برخی از موارد منع مصرف آستمیزول وجود دارد:

 

• حساسیت مفرط: آستمیزول نباید در بیمارانی که حساسیت مفرط شناخته شده به دارو یا هر یک از اجزای آن دارند استفاده شود.

 

• طولانی شدن QT: آستمیزول می تواند باعث طولانی شدن فاصله QT شود که ممکن است منجر به آریتمی های قلبی جدی شود. در بیماران با سابقه طولانی شدن QT یا در بیمارانی که داروهایی مصرف می کنند که می توانند باعث طولانی شدن QT شوند، نباید استفاده شود.

 

• نارسایی کبدی: آستمیزول در کبد متابولیزه می شود و در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کبدی نباید مصرف شود.

 

• نارسایی کلیوی: آستمیزول عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می شود و در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیوی باید با احتیاط مصرف شود.

 

• بارداری و شیردهی: آستمیزول نباید در دوران بارداری یا شیردهی استفاده شود، زیرا ایمنی آن در این جمعیت ها ثابت نشده است.

 

• کودکان: آستمیزول نباید در کودکان زیر 12 سال استفاده شود، زیرا ایمنی و اثربخشی آن در این جمعیت ثابت نشده است.

 

توجه به این نکته ضروری است که این فهرست جامع نیست و ممکن است بسته به سابقه پزشکی فرد بیمار و سایر عوامل، موارد منع مصرف دیگری برای آستمیزول وجود داشته باشد. مثل همیشه، بیماران باید قبل از مصرف هر دارویی با پزشک خود مشورت کنند.

>مقدار، نوع و توالی زمانی داروهایی که مصرف می کنید به موارد زیر بستگی دارد:

• سن بیمار

• نوع و شدت بیماری تحت درمان

• نحوه واکنش به اولین مقدار مصرفی دارو

• سایر شرایط پزشکی بیمار

 

• مقدار مصرف: دوز معمول توصیه شده آستمیزول برای بزرگسالان 10 میلی گرم یک بار در روز است. دوز ممکن است بر اساس پاسخ و تحمل بیمار به دارو تنظیم شود.

 

• روش مصرف: آستمیزول به صورت خوراکی معمولاً با یک لیوان آب مصرف می شود. آن را میتوان به همراه غذا یا بدون آن صرف کرد.

 

• زمان مصرف: آستمیزول باید هر روز در ساعت معینی مصرف شود تا سطح ثابتی از دارو در بدن حفظ شود.

 

• مدت درمان: مدت زمان درمان با آستمیزول به وضعیت و پاسخ بیمار به دارو بستگی دارد. پیروی از دستورالعمل های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مورد طول مدت درمان بسیار مهم است.

 

مجدداً ذکر این نکته مهم است که آستمیزول به دلیل پتانسیل آن برای ایجاد عوارض جانبی جدی قلبی دیگر به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد. بیماران باید همیشه قبل از مصرف هر دارویی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنند و دستورالعمل های آنها را در مورد دوز و مصرف دنبال کنند.

آستمیزول با عوارض جانبی متعددی همراه بوده است که برخی از آنها می توانند جدی باشند. در اینجا برخی از عوارض جانبی احتمالی آستمیزول آورده شده است:

 

• آریتمی های قلبی: آستمیزول با خطر آریتمی های جدی قلبی، از جمله تورساد د پوینت و فیبریلاسیون بطنی همراه است. این آریتمی ها می تواند تهدید کننده زندگی باشد.

 

• طولانی شدن QT: آستمیزول می تواند باعث طولانی شدن فاصله QT شود که ممکن است منجر به آریتمی های قلبی جدی شود.

 

• خواب آلودگی: آستمیزول ممکن است باعث خواب آلودگی شود که می تواند توانایی بیمار را برای انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری دارند، مانند رانندگی، مختل کند.

 

• خشکی دهان: آستمیزول ممکن است باعث خشکی دهان شود که می تواند ناراحت کننده باشد.

 

• سردرد: آستمیزول ممکن است در برخی از بیماران باعث سردرد شود.

 

• تهوع و استفراغ: آستمیزول ممکن است در برخی بیماران باعث تهوع و استفراغ شود.

 

• درد شکم: آستمیزول ممکن است در برخی از بیماران باعث درد شکم شود.

 

• بثورات پوستی: آستمیزول ممکن است در برخی بیماران باعث ایجاد بثورات پوستی شود.

 

• افزایش آنزیم های کبدی: آستمیزول ممکن است باعث افزایش آنزیم های کبدی در برخی بیماران شود.

 

توجه به این نکته ضروری است که این لیست کامل نیست و ممکن است عوارض جانبی دیگری در ارتباط با آستمیزول وجود داشته باشد. در صورت مشاهده علائم غیرمنتظره یا عوارض جانبی در حین مصرف آستمیزول یا هر داروی دیگری، بیماران باید همیشه با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنند. علاوه بر این، آستمیزول به دلیل پتانسیل ایجاد عوارض جانبی جدی قلبی دیگر به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد و با آنتی هیستامین های جدیدتر و ایمن تر جایگزین شده است.

نکته: در صورت مشاهده هر کدام از این علائم حتما به پرشک خود اطلاع دهید.

آستمیزول می تواند با سایر داروها و مواد تداخل داشته باشد که ممکن است بر اثربخشی آن تأثیر بگذارد یا خطر عوارض جانبی را افزایش دهد. در اینجا برخی از تداخلات دارویی مرتبط با آستمیزول آورده شده است:

 

• سایر داروهایی که فاصله QT را طولانی می کنند: آستمیزول نباید همراه با داروهای دیگری که می توانند باعث طولانی شدن QT شوند استفاده شود، زیرا این امر می تواند خطر آریتمی های قلبی جدی را افزایش دهد.

 

• داروهای ضد قارچ: برخی از داروهای ضد قارچ مانند کتوکونازول و ایتراکونازول می توانند سطح آستمیزول را در بدن افزایش دهند که ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

 

• آنتی بیوتیک ها: برخی آنتی بیوتیک ها مانند اریترومایسین و کلاریترومایسین می توانند سطح آستمیزول را در بدن افزایش دهند که ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

 

• آب گریپ فروت: آب گریپ فروت می تواند سطح آستمیزول را در بدن افزایش دهد که ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

 

• سایمتیدین: سایمتیدین، دارویی که برای درمان زخم معده استفاده می شود، می تواند سطح آستمیزول را در بدن افزایش دهد که ممکن است خطر عوارض جانبی را افزایش دهد.

 

توجه به این نکته مهم است که این فهرست جامع نیست و ممکن است تداخلات دارویی دیگری در ارتباط با آستمیزول وجود داشته باشد. بیماران باید همیشه قبل از مصرف هر دارویی با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنند و آنها را از تمام داروها، مکمل ها و موادی که مصرف می کنند مطلع کنند تا از تداخلات احتمالی دارویی جلوگیری کنند. علاوه بر این، آستمیزول به دلیل پتانسیل ایجاد عوارض جانبی جدی قلبی دیگر به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد و با آنتی هیستامین های جدیدتر و ایمن تر جایگزین شده است.

نکته: برای جلوگیری از این تداخل، لیست تمام داروهایی که مصرف می کنید را در اختیار پزشکتان قرار دهید.

• حساسیت به داروهای دیگر: آلرژی به داروها شایع است و می تواند طیف وسیعی از علائم را از خفیف تا شدید ایجاد کند. برخی از داروهایی که بیماران ممکن است به آنها حساسیت داشته باشند آورده شده است: 

 

پنی سیلین و سایر آنتی بیوتیک ها: پنی سیلین و سایر آنتی بیوتیک ها مانند سفالوسپورین ها می توانند در برخی از بیماران واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.

 

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): NSAID ها مانند آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن می توانند در برخی از بیماران واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.

 

داروهای شیمی درمانی: داروهای شیمی درمانی مانند پاکلیتاکسل و کربوپلاتین می توانند در برخی از بیماران واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.

 

بی حس کننده های موضعی: بی حس کننده های موضعی مانند لیدوکائین و پروکائین می توانند در برخی بیماران واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.

 

عوامل کنتراست: مواد حاجب مورد استفاده در تصویربرداری پزشکی، مانند مواد حاجب مبتنی بر ید، می توانند در برخی از بیماران واکنش های آلرژیک ایجاد کنند.

 

• مصرف آستمیزول در دوران بارداری: آستمیزول نباید در دوران بارداری استفاده شود مگر اینکه فواید بالقوه برای مادر بیشتر از خطرات احتمالی برای جنین در حال رشد باشد. ایمنی آستمیزول در دوران بارداری ثابت نشده است و مطالعات حیوانی اثرات نامطلوبی را بر روی جنین در حال رشد در دوزهای بالا نشان داده است. علاوه بر این، آستمیزول می تواند از جفت عبور کند و ممکن است به جنین در حال رشد آسیب برساند.

 

اگر یک زن باردار به درمان برای آلرژی یا سایر شرایطی که آستمیزول برای آنها استفاده می شود نیاز دارد، باید داروهای جایگزین با مشخصات ایمنی بهتر در نظر گرفته شود. زنان باردار همیشه باید قبل از مصرف هر گونه دارویی، از جمله آستمیزول، با پزشک خود مشورت کنند تا فواید و خطرات احتمالی آن برای مادر و جنین در حال رشد را ارزیابی کنند.

 

• مصرف آستمیزول در دوران شیردهی: آستمیزول نباید در دوران شیردهی استفاده شود، زیرا می تواند به شیر مادر منتقل شود و ممکن است به شیرخوار آسیب برساند. ایمنی آستمیزول در دوران شیردهی ثابت نشده است و این خطر وجود دارد که این دارو عوارض جانبی جدی مانند آریتمی قلبی در نوزادان شیرده ایجاد کند.

 

اگر یک مادر شیرده برای آلرژی یا سایر شرایطی که آستمیزول برای آنها استفاده می شود نیاز به درمان داشته باشد، باید داروهای جایگزین با مشخصات ایمنی بهتر در نظر گرفته شود. بیماران باید همیشه قبل از مصرف هر گونه دارویی از جمله آستمیزول در دوران شیردهی با پزشک خود مشورت کنند.

 

• مصرف آستمیزول در سالمندان: آستمیزول در بیماران مسن باید با احتیاط مصرف شود، زیرا ممکن است بیشتر مستعد عوارض جانبی دارو باشند. بیماران مسن ممکن است در هنگام مصرف آستمیزول بیشتر دچار خواب آلودگی، سرگیجه و گیجی شوند. علاوه بر این، بیماران مسن ممکن است شرایط پزشکی زمینه ای داشته باشند که می تواند خطر عوارض جانبی جدی مانند آریتمی قلبی را افزایش دهد.

 

• مصرف آستمیزول در کودکان: آستمیزول نباید در کودکان زیر 12 سال استفاده شود، زیرا ایمنی و اثربخشی آن در این جمعیت ثابت نشده است. آستمیزول با خطر عوارض جانبی جدی قلبی مانند آریتمی، به ویژه در کودکان همراه بوده است، بنابراین مصرف آن در این افراد توصیه نمی شود.

 

• آستمیزول نوعی داروی آنتی هیستامین است که با مسدود کردن عملکرد هیستامین در بدن عمل می کند. هیستامین یک ماده شیمیایی است که توسط سیستم ایمنی در پاسخ به مواد حساسیت زا مانند گرده، گرد و غبار یا شوره حیوانات خانگی آزاد می شود. هیستامین به گیرنده های خاصی در بدن متصل می شود و باعث التهاب، خارش و سایر علائم آلرژی می شود.

 

• آستمیزول گیرنده های هیستامین در بدن را مسدود می کند و از اتصال هیستامین به آنها جلوگیری می کند و پاسخ آلرژیک را کاهش می دهد. به طور خاص، آستمیزول یک آنتاگونیست انتخابی گیرنده H1 است، به این معنی که گیرنده های H1 را که مسئول واسطه علائم آلرژی هستند، مسدود می کند.

 

• آستمیزول علاوه بر اثرات آنتی هیستامینی، ممکن است اثرات ضد التهابی نیز داشته باشد و ممکن است تولید سایر واسطه های التهابی را در بدن کاهش دهد. با این حال، آستمیزول به دلیل پتانسیل ایجاد عوارض جانبی جدی قلبی دیگر به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد و با آنتی هیستامین های جدیدتر و ایمن تر جایگزین شده است.

• نگهداری در دمای اتاق بین 20 تا 25 درجه سانتی گراد

• نگهداری در مکان خشک و دور از نور و رطوبت

• دور از دسترس کودکان و حیوانات خانگی

• مهم است که تاریخ انقضای دارو را قبل از استفاده بررسی کنید و داروهای تاریخ مصرف گذشته یا استفاده نشده را به درستی دور بریزید.

• دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید: بیماران باید همیشه دستورالعمل های ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود را در مورد دوز، تجویز و مدت درمان دنبال کنند.

• هر گونه عوارض جانبی را گزارش کنید: بیماران باید هر گونه علائم غیر منتظره یا عوارض جانبی را به پزشک خود گزارش دهند.

• اجتناب از تداخلات دارویی: بیماران باید تمام داروها، مکمل‌ها و موادی را که مصرف می‌کنند به پزشک خود اطلاع دهند تا از تداخلات دارویی احتمالی جلوگیری کنند.

• آستمیزول را به درستی نگهداری کنید.

• از مصرف آستمیزول در دوران بارداری یا شیردهی خودداری کنید.

• از مصرف آستمیزول در کودکان زیر 12 سال خودداری کنید.

• داروهای جایگزین را در نظر بگیرید: آنتی هیستامین های جدیدتر و مطمئن تری وجود دارند که جایگزین آستمیزول برای درمان آلرژی ها و سایر شرایط شده اند. بیماران باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود برای تعیین مناسب ترین دارو برای نیازهای فردی خود مشورت کنند.

مطلبی که مطالعه می‌کنید صرفا جنبه‌ی افزایش آگاهی دارد؛ خود درمانی و تجویز دارو با تکیه بر این مطالب جایز نیست. برای مصرف دارو حتما به پزشک متخصص مراجعه نمایید.